Hoe longtransplantatie wordt uitgevoerd en wanneer het nodig is

Longtransplantatie is een type chirurgische behandeling waarbij een zieke long wordt vervangen door een gezonde long, meestal van een dode donor. Hoewel deze techniek de levenskwaliteit kan verbeteren en zelfs enkele ernstige problemen zoals cystische fibrose of sarcoïdose kan genezen, kan het ook verschillende complicaties veroorzaken en daarom wordt het alleen gebruikt als andere vormen van behandeling niet werken.

Omdat de getransplanteerde long lichaamsvreemd weefsel bevat, is het meestal noodzakelijk om levenslang immunosuppressiva te gebruiken. Deze remedies verminderen de kans dat de afweercellen van het lichaam proberen vreemd longweefsel te bestrijden, waardoor afstoting van transplantaten wordt vermeden.

Als het nodig is

Longtransplantatie is meestal geïndiceerd in ernstigere situaties, wanneer de long erg aangetast is en daardoor niet in staat is om de benodigde hoeveelheid zuurstof te leveren. Enkele van de ziekten die meestal een transplantatie nodig hebben, zijn:

Cystic fibrosis;
Sarcoïdose;
Pulmonaire fibrose;
Pulmonale hypertensie;
Lymphangioleiomyomatosis;
Ernstige bronchiëctasie;
Ernstige COPD.

Naast longtransplantatie hebben veel mensen ook hartproblemen, en in deze gevallen kan het nodig zijn om samen met de long of kort daarna een harttransplantatie te ondergaan om de symptomen te verbeteren..

Meestal kunnen deze ziekten worden behandeld met eenvoudigere en minder invasieve behandelingen, zoals pillen of ademhalingsapparatuur, maar wanneer deze technieken niet langer het gewenste effect opleveren, kan transplantatie een door de arts aangewezen optie zijn.

Wanneer transplantatie niet wordt aanbevolen

Hoewel de transplantatie bij bijna alle mensen met verergering van deze ziekten kan worden uitgevoerd, is het in sommige gevallen gecontra-indiceerd, vooral als er een actieve infectie, een voorgeschiedenis van kanker of een ernstige nierziekte is. Bovendien, als de persoon niet bereid is om de levensstijl te veranderen die nodig is om de ziekte te bestrijden, kan transplantatie ook gecontra-indiceerd zijn..

Hoe de transplantatie is gedaan

Het transplantatieproces begint lang voor de operatie, met een medische evaluatie om te bepalen of er een factor is die de transplantatie verhindert en om het risico op afstoting van de nieuwe long te evalueren. Na deze evaluatie, en indien geselecteerd, moet het op een wachtlijst staan voor een compatibele donor bij een transplantatiecentrum, zoals InCor, bijvoorbeeld.

Deze wachttijd kan enkele weken tot enkele maanden in beslag nemen, afhankelijk van enkele persoonlijke kenmerken, zoals bloedgroep, orgaangrootte en ernst van de ziekte. Wanneer een donor wordt gevonden, neemt het ziekenhuis contact op met de persoon die de donatie nodig heeft om binnen een paar uur naar het ziekenhuis te gaan en de operatie te ondergaan. Het is dus raadzaam om altijd een koffer met kleding klaar te hebben staan in het ziekenhuis.

In het ziekenhuis is het noodzakelijk om een nieuwe evaluatie uit te voeren om er zeker van te zijn dat de operatie een succes wordt en dan wordt een transplantatiechirurgie gestart.

Wat gebeurt er tijdens de operatie

Een longtransplantatie vindt plaats onder algehele anesthesie en kan tot X uur duren. Gedurende deze tijd verwijdert de chirurg de zieke long en maakt een snee om de bloedvaten en de luchtweg van de long te scheiden, waarna de nieuwe long op zijn plaats wordt geplaatst en de vaten, evenals de luchtweg, weer worden aangesloten op het nieuwe orgaan..

Omdat het een zeer uitgebreide operatie is, kan het in sommige gevallen nodig zijn om de persoon aan te sluiten op een machine die de longen en het hart vervangt, maar na de operatie zullen het hart en de longen zonder hulp weer werken.

Hoe verloopt het herstel van de transplantatie

Herstel van longtransplantatie duurt gewoonlijk 1 tot 3 weken, afhankelijk van het lichaam van elke persoon. Direct na de operatie is het noodzakelijk om op de ICU te blijven, omdat het nodig is om een mechanische ventilator te gebruiken om de nieuwe long correct te laten ademen. Maar naarmate de dagen verstrijken, wordt de machine minder noodzakelijk en kan de internering worden verplaatst naar een andere vleugel van het ziekenhuis, dus het is niet nodig om door te gaan op de ICU..

Tijdens de volledige ziekenhuisopname worden de medicijnen rechtstreeks in de ader toegediend, om pijn, de kans op afstoting te verminderen en ook het risico op het ontwikkelen van een infectie te verminderen, maar na ontslag kunnen deze medicijnen worden ingenomen in de vorm van pillen, totdat het herstelproces is voltooid. Alleen immunosuppressiva mogen levenslang worden bewaard.

Na ontslag is het noodzakelijk om meerdere afspraken te maken met de longarts om zeker te zijn dat het herstel vlot verloopt, vooral gedurende de eerste 3 maanden. Bij deze consulten kan het nodig zijn om verschillende tests uit te voeren, zoals bloedonderzoek, röntgenfoto's of zelfs een elektrocardiogram.