Wat is stress-urine-incontinentie en hoe moet dit worden behandeld?

Stress-urine-incontinentie is gemakkelijk te herkennen wanneer onvrijwillig urineverlies optreedt bij inspanning zoals hoesten, lachen, niezen of tillen van zware voorwerpen, bijvoorbeeld.

Dit gebeurt meestal wanneer de bekkenbodemspieren en de urinesluitspier zwak zijn en komt daarom vaker voor bij ouderen. Problemen in de wervelkolom of hersenen die de signalen die naar de spieren worden gestuurd kunnen veranderen, kunnen echter ook de oorzaak zijn van dit type incontinentie.

Vaak isoleren mensen met dit probleem zichzelf en vermijden ze sociale interacties omdat ze bang zijn om urine te ruiken. Er zijn echter enkele vormen van behandeling die de frequentie van incontinentie-episodes helpen verminderen en zelfs het onvrijwillige urineverlies kunnen stoppen.

Wat kan incontinentie veroorzaken?

Stress-urine-incontinentie treedt op wanneer een verzwakking van de sluitspier of spieren die de blaas vasthouden verschijnt, en dit kan enkele oorzaken hebben, zoals:

• Meerdere leveringen: vrouwen die meerdere keren zijn bevallen, hebben mogelijk meer verwijde en geblesseerde bekkenspieren, waardoor het voor de sluitspier moeilijk wordt om urine in de blaas op te nemen;
• Obesitas: overgewicht veroorzaakt meer druk op de blaas, waardoor urine gemakkelijker kan ontsnappen;
• Prostaatoperatie: mannen die hun prostaat moesten verwijderen, lopen een verhoogd risico op stress-incontinentie omdat tijdens de operatie kleine sluitspier of sluitspier zenuwbeschadiging kan optreden, waardoor hun vermogen om urine te sluiten en vast te houden wordt verminderd.

Bovendien hebben mensen met ziekten die vaak hoesten of niezen kunnen veroorzaken, ook een verhoogd risico op incontinentie, vooral bij veroudering, omdat de spieren verzwakken en de druk op de blaas niet kunnen compenseren. Hetzelfde geldt voor sporten met een hoge impact, zoals hardlopen of touwtjespringen.

Hoe de diagnose te bevestigen

De diagnose stress-urine-incontinentie kan worden gesteld door een huisarts of uroloog door de symptomen te beoordelen. Er kunnen echter ook enkele tests worden uitgevoerd, zoals echografie van de blaas, om de hoeveelheid urine te beoordelen wanneer de episode van urineverlies optreedt, waardoor het gemakkelijker wordt om een ​​behandelmethode te kiezen..

Hoe de behandeling wordt gedaan

Er is geen specifieke behandeling voor stress-urine-incontinentie en de arts kan verschillende behandelingen kiezen, zoals:

• Kegel-oefeningen: kan dagelijks worden gedaan om de bekkenbodem te versterken, waardoor de frequentie van incontinentie-episodes wordt verminderd. Kijk hoe je dit soort oefeningen doet;
• Verminder de hoeveelheid ingenomen water: moet met de arts worden berekend om overmatige urinevorming te voorkomen, maar zonder uitdroging van het lichaam te veroorzaken;
• Doe blaastraining: bestaat uit het maken van afspraken om naar de wc te gaan om de blaas te laten wennen aan het legen tegelijkertijd, waardoor onvrijwillige verliezen worden voorkomen.

Bovendien kan het aanbrengen van enkele veranderingen in het dieet ook helpen bij incontinentie. Bekijk in deze gevallen een video van onze voedingsdeskundige over voedsel:

WAT TE ETEN IN URINARY INCONTINENCE

Hoewel er geen medicijnen zijn die specifiek zijn goedgekeurd voor incontinentie, kunnen sommige artsen het gebruik van antidepressiva aanbevelen, zoals Duloxetine, die stress en angst verminderen, de samentrekking van de buikspieren verminderen en de druk op de blaas verminderen.

Een andere optie voor gevallen die met geen van de technieken verbeteren, is een operatie voor incontinentie waarbij de arts de bekkenspieren herstelt en versterkt. Lees meer over dit type operatie en wanneer u het moet doen.