Symptomen van Paracoccidioidomycosis en hoe is de behandeling

Paracoccidioidomycosis is een infectie die wordt veroorzaakt door de schimmel Paracoccidioides brasiliensis, die meestal aanwezig is in aarde en groenten en verschillende delen van het lichaam kan aantasten, zoals de longen, mond, keel, huid of lymfeklieren.

Ook wel Zuid-Amerikaanse blastomycose genoemd, deze infectie wordt verkregen door ademhaling en komt vaker voor in tropische gebieden, met symptomen als gebrek aan eetlust, gewichtsverlies, hoest, koorts, jeuk, aften en het verschijnen van water. Het kan op 2 manieren ontstaan:

• Jeugdige vorm: vaker voor bij kinderen en jongeren van 10 tot 20 jaar, wat meestal acuter is na enkele weken besmetting;
• Volwassen vorm: treft meestal mensen tussen de 30 en 50 jaar, vooral mannen die op het platteland werken, zoals boeren, en mensen die roken, alcoholische dranken drinken of ondervoed zijn, een meer chronische vorm zijn en zich in de loop van maanden tot jaren daarna ontwikkelen de besmetting.

Na bevestiging van de diagnose, met bloedonderzoek en biopsie, kan de arts de behandeling begeleiden met antischimmelmiddelen, zoals fluconazol, ketoconazol, itraconazol of amfotericine, bijvoorbeeld.

Hoe de overdracht plaatsvindt

Paracoccidioidomycosis wordt samengetrokken bij het ademen, door het inademen van deeltjes uit de Paracoccidioides brasiliensis. Deze schimmel leeft in de bodem van plantages, dus het is gebruikelijk om bewoners van landelijke gebieden, boeren en boeren te treffen, bijvoorbeeld omdat de persoon de schimmel samen met het stof van de aarde kan inademen..

Eenmaal in de longen geïnstalleerd, veroorzaken de schimmels van paracoccidioidomycosis de ziekte op 2 verschillende manieren:

1. Verspreid door het bloed en de lymfestroom naar andere organen in het lichaam, zoals huid, lymfeklieren, lever, milt, huid en hersenen, OF
2. Om latent en stil te blijven bij laesies veroorzaakt in de longen gedurende vele jaren, totdat de ziekte zich ontwikkelt, vooral tijdens situaties van verzwakte immuniteit, zoals ondervoeding, alcoholisme, gebruik van immunosuppressiva of HIV-infectie, bijvoorbeeld..

Het tweede pad is het meest frequent, omdat het in het algemeen vaker voorkomt dat de schimmel wordt besmet, zelfs als kind of adolescent, maar meestal verschijnen de symptomen op volwassen leeftijd.

Het is belangrijk om te onthouden dat paracoccidioidomycosis niet van de ene persoon op de andere kan worden overgedragen, noch door direct contact, noch door het delen van persoonlijke objecten. Bekijk ook andere ziekten die worden veroorzaakt door schimmels die zich door het lichaam verspreiden, zoals histoplasmose of blastomycose.

Belangrijkste symptomen

Paracoccidioidomycosis kan verschillende vormen van tekenen en symptomen vertonen, die variëren afhankelijk van persoonlijke kenmerken zoals leeftijd, gezondheidsstatus, immuunreactie en zelfs genetische factoren. De belangrijkste tekenen en symptomen zijn onder meer:

• Verlies van eetlust en zwakte;
• Pallor;
• Afslanken;
• Koorts;
• Kortademigheid en hoesten, al dan niet met bloed;
• Laesies op de huid of slijmvliezen, voornamelijk op het gezicht, mond, lippen, tandvlees, waardoor het kauwen en slikken moeilijk wordt;
• Opkomst van tongen door vergrote lymfeklieren, ook wel vergroting van de lymfeklieren genoemd;
• Vergrote miltlever.

In de meest ernstige gevallen kan de ziekte ook organen zoals de hersenen, darmen, botten of nieren bereiken.

Hoe te bevestigen

Voor de diagnose van paracoccidioidomycose zal de arts de klinische evaluatie, lichamelijk onderzoek uitvoeren en tests bestellen zoals röntgenfoto van de borst, bloedtelling, ontstekingsmeters en evaluatie van nier- en leverfuncties, bijvoorbeeld.

De bevestiging wordt voornamelijk gedaan door de identificatie van de schimmel in een biopsie van een laesie, maar andere nuttige tests zijn onder meer sputumverzameling, longaspiratie, schrapen van laesies of kweek van de schimmel.

Daarnaast zijn er ook bloedonderzoeken die antilichamen tegen de schimmel kunnen identificeren, wat kan helpen bij de diagnose en monitoring van ziektebehandeling..

Vormen van behandeling

De behandeling van paracoccidioidomycose wordt begeleid door een arts voor infectieziekten, met behulp van antischimmelmiddelen zoals Itraconazole, Fluconazole, Ketoconazole of Voriconazole, bijvoorbeeld.

De behandeling kan thuis gedaan worden met de pillen en kan maanden tot jaren duren. In de ernstigste gevallen, waarin sprake is van ernstige zwakte of ernstige beschadiging van de longen en andere organen, kan ziekenhuisopname en het gebruik van krachtigere medicijnen in de ader, zoals amfotericine en rifampicine, noodzakelijk zijn..

Het is ook geïndiceerd om roken en alcoholische dranken te vermijden en om darmparasieten te behandelen, die vaak voorkomen bij deze patiënten..

Hoe te voorkomen

Als de Paracoccidioides brasiliensis leeft op de grond en in het milieu, het is moeilijk om vormen van preventie vast te stellen, maar enige zorg wordt aanbevolen, vooral voor mensen die op het platteland werken, zoals aandacht besteden aan persoonlijke hygiëne, altijd handen wassen en baden aan het einde van de dag, naast het altijd dragen van geschikte persoonlijke beschermingsmiddelen, met geschikte kleding, handschoenen, masker en laarzen.