Behandelingsopties voor osteoporose in de wervelkolom

Behandeling van osteoporose in de wervelkolom heeft als belangrijkste doelstellingen het verlies van botmineralen te vertragen, het risico op fracturen te verminderen, pijn te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.

Hiervoor moet de behandeling worden geleid door een multidisciplinair team en is vooral gericht op het gebruik van medicijnen, adequate voeding, veranderingen in levensstijl en behandeling met fysiotherapie.

Osteoporose is een stille ziekte die wordt gekenmerkt door verlies van botmassa, waardoor botten kwetsbaarder worden en het risico op fracturen bestaat. Ken de symptomen van osteoporose.

3 oefenopties

De belangrijkste vorm van behandeling voor osteoporose is suppletie met vitamine D en calcium, maar fysiotherapie-oefeningen lijken ook een belangrijke rol te spelen bij het remineraliseren van botten, naast het helpen versterken van de kracht en het verbeteren van de kwaliteit van leven..

Oefeningen moeten altijd worden aangegeven en begeleid door de fysiotherapeut, maar enkele opties zijn onder meer:

• Oefening 1: In de positie van 4 steunen, met gestrekte armen, duwt u de rug naar het plafond, krimpt de buik naar binnen en laat de rug lichtjes buigen. Blijf ongeveer 20 tot 30 seconden in deze positie en herhaal 3 keer. Deze oefening helpt de rug te strekken en pijn te verlichten;
• Oefening 2: Leun in staande positie tegen een muur met je voeten op schouderbreedte uit elkaar en iets naar voren, billen, handpalmen, rug en schouders tegen de muur. Schuif op en neer, buig je knieën halverwege, alsof je zit en houd je rug recht. Herhaal 10 keer, 2-3 keer per week. Deze oefening helpt de rug te versterken en de houding te verbeteren;
• Oefening 3: Zittend op een pilatesbal of -stoel, zonder op de rug te leunen, probeer de schouderbladen samen te voegen. Houd de positie 15 tot 20 seconden vast en ontspan. Doe deze oefening 3 keer per week. Deze oefening strekt de bovenrug en schouders uit, waardoor de houding verbetert.

Vanwege de biomechanische kracht die wordt veroorzaakt door de spieren in de botten, kan dit type oefening de botmineraaldichtheid verhogen.

Daarnaast is regelmatige lichaamsbeweging met weerstand ook een goede oplossing om het risico op vallen en fracturen te verminderen, naast het bevorderen van een bescheiden toename van de botdichtheid. Enkele voorbeelden zijn bijvoorbeeld wandelen, hardlopen of dansen. Zie andere beste oefeningen voor osteoporose.

Veranderingen in levensstijl

Behalve dat het erg belangrijk is om te oefenen, is het aannemen van een gezonde levensstijl ook erg belangrijk voor de behandeling van osteoporose. Het is dus raadzaam om een ​​uitgebalanceerd dieet te volgen en rijker te zijn aan voedingsmiddelen met calcium en vitamine D, zoals ei, amandelen, kool, broccoli of zalm. Lees meer over hoe u op de juiste manier eet voor osteoporose.

Bekijk de video en weet welk ander voedsel je moet eten:

CALCIUM-rijk voedsel

Het opgeven van activiteiten die een negatief effect op de gezondheid kunnen hebben, zoals roken of overmatig alcoholgebruik, is ook uiterst belangrijk.

Remedies die kunnen worden aangegeven

Hoewel verschillende voedingsstoffen betrokken zijn bij de vorming en het onderhoud van botmassa, zijn calcium en vitamine D de belangrijkste. Daarom is suppletie met calcium en vitamine D de standaardbehandeling bij het voorkomen van fracturen, en de minimale dagelijkse inname moet in alle gevallen van osteoporose worden gegarandeerd..

Daarnaast omvatten andere medicijnen die door de arts kunnen worden aangegeven:

• Orale bisfosfonaten: zijn de eerste keus bij de behandeling van osteoporose;
• Natriumalendronaat: helpt fracturen te voorkomen, met bewijs van de doeltreffendheid ervan bij het verminderen van het risico op wervel-, niet-wervel- en heupfracturen;
• Natriumrisedronaat: voorkomt fracturen bij zowel postmenopauzale vrouwen als mannen met vastgestelde osteoporose, met bewijs van de effectiviteit ervan bij secundaire preventie van wervel-, niet-wervel- en heupfracturen.

Na het voltooien van de voorgestelde behandelingsperiode moeten patiënten regelmatig worden gecontroleerd, met beoordelingen inclusief anamnese en lichamelijk onderzoek om de 6 tot 12 maanden..