Maagkankerbehandeling

Behandeling van maagkanker kan worden gedaan met chirurgie, chemotherapie, radiotherapie en immunotherapie, afhankelijk van het type kanker en de algemene gezondheid van de persoon..

Maagkanker heeft in de vroege stadia weinig symptomen, wat de diagnose bemoeilijkt. Enkele symptomen van maagkanker zijn brandend maagzuur, indigestie, een vol gevoel en braken. Leer hoe u de tekenen en symptomen van maagkanker kunt identificeren en waaruit de diagnose bestaat.

1. Chirurgie

Maagkankerchirurgie is de meest voorkomende behandeling met de beste resultaten bij de behandeling van dit type kanker. Chirurgie kan worden gebruikt om alleen de kanker, een deel van de maag of de hele maag te verwijderen, evenals de lymfeklieren in de regio, afhankelijk van het stadium van de ziekte..

Sommige chirurgische procedures die kunnen worden uitgevoerd, zijn:

Endoscopische resectie van het slijmvlies: uitgevoerd in de vroege stadia van de ziekte, waarbij de kanker via endoscopie wordt verwijderd;
Subtotale gastrectomie: bestaat uit het verwijderen van slechts één deel van de maag, waardoor het andere deel gezond blijft;
Totale gastrectomie: bestaat uit het verwijderen van de hele maag en is geïndiceerd voor wanneer de kanker het hele orgaan al heeft bereikt of zich in het bovenste gedeelte bevindt.

Wanneer de hele maag wordt verwijderd, worden ook enkele lymfeklieren rond de maag verwijderd om te worden geanalyseerd om te zien of ze tumorcellen bevatten, wat zou betekenen dat de kanker zich mogelijk heeft verspreid..

Bovendien, in het geval van andere organen rond de maag, zoals de alvleesklier of milt, worden binnengedrongen door tumorcellen en als de arts dit begrijpt, kunnen deze organen ook worden verwijderd.

Sommige bijwerkingen van maagkankerchirurgie kunnen maagzuur, maagpijn en vitaminetekort zijn. Het is belangrijk dat patiënten vitaminesupplementen nemen en een gecontroleerd dieet volgen, met kleinere maaltijden om deze complicaties te voorkomen..

2. Chemotherapie

Bij maagkankerchemotherapie worden medicijnen gebruikt om kankercellen te doden, die oraal of door injectie in de aderen kunnen worden ingenomen. Er zijn verschillende medicijnen die worden gebruikt om deze kanker te behandelen en ze worden vaak in combinatie gebruikt om betere resultaten te krijgen.

Chemotherapie kan vóór de operatie worden uitgevoerd om de grootte van de tumor te verkleinen en na de operatie om kankercellen te verwijderen die mogelijk niet zijn verwijderd.

Enkele bijwerkingen die kunnen optreden tijdens behandeling met chemotherapie zijn:

Misselijkheid en braken;
Verlies van eetlust;
Haaruitval;
Diarree;
Ontsteking in de mond;
Bloedarmoede.

Omdat het door het hele lichaam werkt, maakt chemotherapie het immuunsysteem kwetsbaarder, wat het risico op infectie van de patiënt vergroot. Over het algemeen verdwijnen bijwerkingen binnen enkele dagen na behandeling.

3. Radiotherapie

Stralingstherapie voor maagkanker gebruikt straling om de ontwikkeling van kanker te vernietigen, verminderen of beheersen. Bestralingstherapie kan worden uitgevoerd na een operatie, om zeer kleine cellen te vernietigen die niet zijn verminderd tijdens een operatie, of in combinatie met chemotherapie, om te voorkomen dat kanker opnieuw optreedt.

Bijwerkingen die kunnen worden veroorzaakt door bestralingstherapie kunnen zijn:

Brandwonden op de huid in het door de behandeling aangetaste gebied;
Misselijkheid en braken;
Diarree;
Pijn in het lichaam;
Bloedarmoede.

De bijwerkingen van radiotherapie zijn intenser wanneer het samen met chemotherapie wordt gedaan.

4. Immunotherapie

Immunotherapie voor maagkanker bestaat uit het gebruik van medicijnen die de immuniteit van de patiënt stimuleren om kankercellen in het lichaam aan te vallen. Immunotherapie kan worden gedaan in combinatie met chemotherapie en helpt de groei en ontwikkeling van kanker beter onder controle te houden.

Enkele bijwerkingen die tijdens de behandeling kunnen optreden, zijn koorts, zwakte, koude rillingen, misselijkheid, braken, hoesten en diarree. Lees meer over immunotherapie, welke soorten en wanneer het wordt aangegeven.