Wat is syndactylie, mogelijke oorzaken en behandeling

Syndactylie is een term die wordt gebruikt om een veel voorkomende situatie te beschrijven die zich voordoet wanneer een of meer vingers, van handen of voeten, aan elkaar vast zitten. Deze verandering kan worden veroorzaakt door genetische en erfelijke veranderingen die optreden tijdens de ontwikkeling van de baby tijdens de zwangerschap en wordt vaak geassocieerd met het optreden van syndromen..

De diagnose kan worden gesteld door middel van echografie tijdens de zwangerschap of kan pas worden vastgesteld nadat de baby is geboren. Als de diagnose tijdens de zwangerschap wordt gesteld, kan de verloskundige aanbevelen om genetische tests uit te voeren om te analyseren of de baby een syndroom heeft.

Syndactylie wordt geclassificeerd op basis van het aantal aangehechte vingers, de positie van het vingergewricht en of er botten of zenuwen zijn tussen de gelijmde vingers, waarbij de meest geschikte behandeling een operatie is, die wordt gedefinieerd volgens deze classificatie. en volgens de leeftijd van het kind.

Mogelijke oorzaken

Syndactylie wordt voornamelijk veroorzaakt door genetische modificaties, overgedragen van ouders op kinderen, die veranderingen veroorzaken in de ontwikkeling van handen of voeten tussen de zesde en zevende week van de zwangerschap.

In sommige gevallen kan deze verandering een teken zijn van een genetisch syndroom, zoals het Poolse syndroom, het Apert-syndroom of het Holt-Oram-syndroom, dat ook tijdens de zwangerschap kan worden ontdekt. Lees meer over het Holt-Oram-syndroom en welke behandeling is geïndiceerd.

Bovendien kan syndactylie optreden zonder enige verklaring, maar het is bekend dat mensen met een lichtere huid vaker kinderen krijgen met deze aandoening, net zoals jongens deze mutatie vaker ontwikkelen dan meisjes..

Soorten syndactylie

Syndactylie kan in verschillende typen worden ingedeeld, afhankelijk van welke vingers zijn bevestigd en de ernst van het samenvoegen van deze vingers. Deze wijziging kan zowel in handen als voeten voorkomen en kan bij het kind andere kenmerken hebben dan wat er bij de vader of moeder gebeurt. De soorten syndactylie zijn dus:

Onvolledig: treedt op wanneer het gewricht niet tot aan de vingertoppen reikt;
Voltooien: verschijnt wanneer het gewricht zich uitstrekt tot aan uw vingertoppen;
Simpel: het is wanneer de vingers alleen door de huid worden verbonden;
Complex: het gebeurt wanneer de botten van de vingers ook zijn samengevoegd;
Ingewikkeld: ontstaat door genetische syndromen en wanneer u botafwijkingen heeft.

Er is ook een zeer zeldzame vorm van syndactylie die overactact of syndactylie wordt genoemd, die optreedt wanneer er een gaatje in de huid tussen de vingers zit. Aangezien de hand een belangrijk onderdeel is van het uitvoeren van dagelijkse activiteiten, kan de beweging van de vingers, afhankelijk van het type verandering, worden belemmerd.

Hoe de diagnose wordt gesteld

Meestal wordt de diagnose gesteld bij de geboorte van de baby, maar deze kan worden uitgevoerd tijdens de prenatale zorg, na de tweede maand van de zwangerschap, via het echografisch onderzoek. Als de verloskundige na het maken van de echo constateert dat de baby syndactylie heeft, kan hij genetische tests aanvragen om te controleren op de aanwezigheid van syndromen.

Als syndactylie wordt gediagnosticeerd nadat de baby is geboren, kan de kinderarts aanbevelen om een röntgenfoto te maken om het aantal samengevoegde vingers te beoordelen en of de botten van de vingers bij elkaar zijn of niet. Als een genetisch syndroom is vastgesteld, zal de arts ook een gedetailleerd lichamelijk onderzoek uitvoeren om te zien of er andere misvormingen in het lichaam van de baby zijn.

Behandelingsopties

Syndactyliebehandeling wordt aangegeven door de kinderarts, samen met een orthopedist, afhankelijk van het type en de ernst van de verandering. Over het algemeen bestaat de behandeling uit het uitvoeren van een operatie om de vingers te scheiden, wat moet worden gedaan nadat de baby zes maanden oud is, omdat het de veiligste leeftijd is om anesthesie toe te passen. Als het gewricht van de vingers echter ernstig is en de botten aantast, kan de arts vóór de zesde levensmaand een operatie aanbevelen..

Na de operatie zal de arts het gebruik van een spalk aanbevelen om de beweging van de hand of voet waarin deze werd geopereerd te verminderen, om te helpen bij het genezen en om te voorkomen dat de hechtingen losraken. Na een maand kan de arts u ook adviseren om fysiotherapie-oefeningen uit te voeren om de stijfheid en zwelling van de geopereerde vinger te helpen verbeteren..

Bovendien moet na enige tijd de arts worden geraadpleegd om de uitkomst van de operatie te evalueren. Als er echter tekenen verschijnen zoals jeuk, roodheid, bloeding of koorts, is het belangrijk om snel medische hulp in te roepen, omdat dit kan duiden op een infectie op de operatieplaats.