Symptomen en diagnose van virale meningitis
Virale meningitis is een ontsteking van de vliezen in de hersenen en het ruggenmerg als gevolg van het binnendringen van een virus in deze regio. Symptomen van meningitis manifesteren zich aanvankelijk met hoge koorts en ernstige hoofdpijn.
Na een paar uur kan irritatie van de hersenvliezen worden opgemerkt bij het melden van pijn wanneer de persoon de kin op de borst probeert aan te raken. Ziekte en weigering om te eten komen kort daarna voor. De verhoogde druk in de schedel veroorzaakt symptomen zoals veranderd bewustzijn, hevige hoofdpijn, braken en moeite met licht.
De symptomen van virale meningitis zijn dus meestal:
- Hoge koorts;
- Ernstige hoofdpijn;
- Nuchal-stijfheid die zich manifesteert door de moeilijkheid om de nek te bewegen en de kin tegen de borst te laten rusten;
- Moeilijkheid om het been op te heffen terwijl het op zijn rug ligt;
- Misselijkheid en braken;
- Intolerantie voor licht en geluid;
- Tremors;
- Hallucinaties;
- Sufheid;
- Convulsies.
Bij kinderen jonger dan 2 jaar kunnen nog steeds slaperigheid, prikkelbaarheid en gemakkelijk huilen optreden.
Bovendien kan het Waterhouse-Friederischsen-syndroom bij sommige mensen ontstaan, wat een versie is van extreem ernstige virale meningitis veroorzaakt door Neisseria meningitis. In dit geval zijn er symptomen zoals zeer sterke diarree, braken, convulsies, inwendige bloeding, zeer lage bloeddruk en kan de persoon in shock raken, met kans op overlijden.
Hoe virale meningitis te bevestigen
De persoon met 3 van deze symptomen moet als verdacht worden beschouwd van meningitis en er moet met antibiotica worden begonnen. Als ze echter worden gekocht via tests die geen bacteriële meningitis zijn, zijn deze medicijnen niet nodig.
De diagnose van virale meningitis wordt gesteld door bloed, urine, ontlasting en ook lumbale punctie te onderzoeken, waarbij een monster van de hersenvocht wordt genomen dat het hele zenuwstelsel bekleedt. Deze test kan de ziekte en de veroorzaker ervan identificeren. Na het identificeren van de ziekte is het ook belangrijk om te weten in welk stadium van ernst de persoon zich bevindt. Er zijn 3 fasen van zwaartekracht:
- Fase 1: Als de persoon milde symptomen heeft en geen bewustzijnsveranderingen heeft;
- Fase 2: Wanneer de persoon slaperigheid, prikkelbaarheid, delier, hallucinaties, mentale verwarring, persoonlijkheidsveranderingen vertoont;
- Stap 3: Als de persoon apathie heeft of in coma raakt.
Mensen met de diagnose virale meningitis in fase 1 en 2 hebben een betere kans op herstel dan degenen in fase 3.
Behandeling voor virale meningitis
Na de diagnose van de ziekte moet de behandeling worden gestart, die wordt gedaan met medicatie om de koorts te verminderen en andere ongemakken te verlichten. Antibiotica zijn alleen effectief in gevallen van meningitis veroorzaakt door bacteriën, en daarom zijn ze in deze situatie meestal niet geïndiceerd..
Meestal wordt de behandeling in het ziekenhuis gedaan, maar in sommige gevallen kan de arts de persoon de behandeling thuis laten uitvoeren. Aangezien virale meningitis beter herstelt dan in het geval van bacteriële meningitis, wordt ziekenhuisopname alleen geadviseerd zodat de persoon goed gehydrateerd blijft, zelfs na braken en diarree..
Herstel treedt gewoonlijk op binnen 1 of 2 weken, maar de persoon kan zwak worden en weken of zelfs maanden na het einde van de behandeling duizelig worden. Soms kan de persoon enkele gevolgen hebben, zoals geheugenverlies, geur, slikmoeilijkheden, persoonlijkheidsverandering, onevenwichtigheid, toevallen en psychose.
Ontdek 5 praktische stappen om jezelf te beschermen tegen virale meningitis in je dagelijks leven.
