Bacteriuria hoe te identificeren en wat het kan betekenen
Bacteriurie komt overeen met de aanwezigheid van bacteriën in de urine, die het gevolg kan zijn van onvoldoende urineverzameling, verontreiniging van het monster of door urineweginfectie, en andere veranderingen in de urinetest kunnen in deze situaties ook worden waargenomen, zoals de aanwezigheid van leukocyten, epitheelcellen en in sommige gevallen rode bloedcellen.
De aanwezigheid van bacteriën in de urine wordt geverifieerd door onderzoek van type I urine, waarbij onderzoek naar de aan- of afwezigheid van deze micro-organismen wordt aangegeven. Op basis van het resultaat van de urinetest kan de huisarts, uroloog of gynaecoloog eventueel de passende behandeling aangeven of aanvullende onderzoeken aanvragen..
Hoe bacteriurie te identificeren
Bacteriurie wordt geïdentificeerd door middel van een urinetest van type 1, waarbij, door de urine onder een microscoop te bekijken, kan worden waargenomen of er al dan niet bacteriën zijn, zoals aangegeven in het onderzoeksrapport:
- Afwezige bacteriën, wanneer bacteriën niet worden waargenomen;
- Zeldzame bacteriën, wanneer 1 tot 10 bacteriën worden gevisualiseerd in 10 waargenomen microscopisch kleine velden;
- Sommige bacteriën, wanneer tussen de 4 en 50 bacteriën worden waargenomen;
- Veel voorkomende bacteriën, wanneer tot 100 bacteriën worden waargenomen in 10 gelezen velden;
- Talloze bacteriën, wanneer meer dan 100 bacteriën worden geïdentificeerd in de waargenomen microscopische velden.
In aanwezigheid van bacteriurie moet de arts die de test heeft besteld de urinetest als geheel evalueren, en daarbij eventuele andere veranderingen in het rapport observeren, zodat een diagnose kan worden gesteld en de behandeling kan worden gestart. Wanneer het rapport de aanwezigheid van zeldzame of sommige bacteriën aangeeft, is dit meestal een indicatie voor de normale microbiota van de urinewegen, geen reden tot bezorgdheid of begin van de behandeling..
Normaal gesproken wordt bij aanwezigheid van bacteriën in de urine om urinekweek gevraagd, vooral als de persoon symptomen heeft, zodat de soort van de bacterie wordt geïdentificeerd, het aantal gevormde kolonies en het resistentie- en gevoeligheidsprofiel van de bacterie, wat belangrijke informatie is voor dat de arts het meest geschikte antibioticum voor de behandeling aanbeveelt. Begrijp hoe urocultuur wordt gedaan.
Wat kunnen bacteriën in de urine betekenen?
De aanwezigheid van bacteriën in de urine moet worden beoordeeld samen met het resultaat van de andere parameters van de urinetest, zoals leukocyten, cilinders, rode bloedcellen, pH, geur en kleur van de urine. Zo kan de arts volgens het resultaat van de urinetest van type 1 een diagnostische conclusie trekken of andere laboratoriumtests aanvragen om de meest geschikte behandeling te kunnen aangeven..
De belangrijkste oorzaken van bacteriurie zijn:
1. Monsterverontreiniging
Monsterverontreiniging is een van de meest voorkomende oorzaken van bacteriën in de urine, vooral wanneer er meerdere epitheelcellen en afwezigheid van leukocyten worden waargenomen. Deze besmetting vindt plaats op het moment van verzamelen, wanneer de persoon de juiste hygiëne voor het verzamelen niet uitvoert of de eerste stroom urine niet negeert. In deze gevallen maken de geïdentificeerde bacteriën in de meeste gevallen deel uit van de urinewegen en vormen ze geen gezondheidsrisico.
Wat moet je doen: Als er geen andere veranderingen in het bloedbeeld zijn vastgesteld, houdt de arts mogelijk geen rekening met de toename van het aantal bacteriën, maar in sommige gevallen kan een nieuwe collectie worden aangevraagd, wat belangrijk is om deze keer de juiste hygiëne van de intieme regio uit te voeren, om te negeren de eerste jet en breng deze tot 60 minuten na het verzamelen naar het laboratorium om te worden beoordeeld.
2. Urinaire infecties
Als er geen sprake is van besmetting van het monster, is de aanwezigheid van bacteriën in de urine, vooral wanneer er veel of veel bacteriën worden gezien, een aanwijzing voor infectie van het urinesysteem. Naast bacteriurie kunnen sommige of talrijke epitheelcellen worden gecontroleerd, evenals verschillende of talrijke leukocyten, afhankelijk van het micro-organisme dat verantwoordelijk is voor de infectie en de hoeveelheid ervan.
Wat moet je doen: Antibiotische behandeling van urineweginfecties is meestal alleen geïndiceerd als de persoon symptomen heeft die verband houden met de infectie, zoals pijn of branderig gevoel bij het plassen, urine met bloed of een zwaar gevoel in de blaas. In dergelijke gevallen kan de huisarts, uroloog of gynaecoloog het gebruik van antibiotica aanbevelen op basis van de geïdentificeerde bacteriën en hun gevoeligheidsprofiel..
Wanneer symptomen echter niet worden waargenomen, is het gebruik van antibiotica meestal niet geïndiceerd, omdat het bacteriële resistentie kan veroorzaken, wat de behandeling ingewikkelder maakt.
Leer de symptomen van een urineweginfectie te herkennen en te vermijden.
3. Tuberculose
Hoewel het zelden voorkomt, is het mogelijk dat bij systemische tuberculose bacteriën in de urine worden aangetroffen en daarom kan de arts een urinetest vragen om Mycobacterium tuberculosis, dat is de bacterie die verantwoordelijk is voor tuberculose.
Meestal is het zoeken naar Mycobacterium tuberculosis in de urine wordt het alleen uitgevoerd als een manier om de patiënt en de respons op de behandeling te volgen, en de diagnose wordt gesteld door sputum te onderzoeken of op tuberculine, bekend als PPD, te testen. Begrijp hoe tuberculose wordt gediagnosticeerd.
Wat moet je doen: Wanneer de aanwezigheid van bacteriën wordt geverifieerd in de urine van de patiënt met tuberculose, moet de arts beoordelen of de behandeling correct wordt uitgevoerd of dat de bacterie resistent is geworden tegen het aangegeven medicijn, wat kan duiden op een verandering in het antibioticum of het therapeutische regime. Behandeling voor tuberculose wordt gedaan met antibiotica en moet worden voortgezet, zelfs als de persoon geen symptomen meer vertoont, omdat mogelijk niet alle bacteriën zijn geëlimineerd..