Direct en indirect testen van coomb wat het is en waar het voor is

De coomb-test is een type bloedtest die de aanwezigheid van specifieke antilichamen beoordeelt die rode bloedcellen aanvallen, hun vernietiging veroorzaken en mogelijk leiden tot het optreden van een type bloedarmoede dat bekend staat als hemolytisch.

Er zijn twee hoofdtypen van dit examen, waaronder:

Directe Coombs-test: evalueert direct rode bloedcellen, controleert op antilichamen die aan de rode bloedcel zijn gehecht en of deze antilichamen zijn afgeleid van het eigen immuunsysteem of worden ontvangen door transfusie. Deze test wordt meestal uitgevoerd om auto-immuun hemolytische anemieën te detecteren - Bekijk welke symptomen hemolytische anemie kunnen aangeven;
Indirecte Coombs-test: beoordeelt het bloedplasma, identificeert de antilichamen die daar aanwezig zijn en wordt meestal gevraagd in situaties van transfusie, om ervoor te zorgen dat het te doneren bloed compatibel is met de ontvanger.

Naast bloedarmoede kan deze test ook helpen bij het identificeren van andere ziekten die bloedcellen aantasten, zoals leukemie, lupus, mononucleosis en foetale erytroblastose, ook bekend als hemolytische ziekte van de pasgeborene, en kan het risico op transfusiereacties worden geïdentificeerd. Lees meer over foetale erytroblastose.

Hoe het examen is gedaan

De Coombs-test wordt uitgevoerd op basis van een bloedmonster dat moet worden afgenomen in een laboratorium voor klinische analyse. Het verzamelde bloed wordt naar het laboratorium gestuurd, waar directe of indirecte Coombs-tests worden uitgevoerd, afhankelijk van het doel.

Bij de directe Coombs-test wordt het Coombs-reagens aan het bloed van de patiënt toegevoegd, waardoor de antilichamen zichtbaar kunnen worden die aan de rode bloedcellen kunnen worden gekoppeld. Bij de indirecte Coombs-test wordt het bloed verzameld en gecentrifugeerd, waardoor de rode bloedcellen worden gescheiden van het plasma, dat de antilichamen bevat. Er worden 'voorgelabelde' rode bloedcellen met antilichamen aan het plasma toegevoegd om te controleren of er auto-antilichamen in het plasma en dus in het bloed van de patiënt aanwezig zijn.

Om de Coombs-test uit te voeren, is geen voorbereiding nodig, maar sommige medicijnen kunnen het resultaat beïnvloeden, dus het is belangrijk om de arts te informeren over het gebruik ervan, zodat er begeleiding over de suspensie kan worden gegeven..

Wat het resultaat betekent

Het resultaat van de Coombs-test is negatief wanneer er geen antilichaam is dat de vernietiging van de rode bollen veroorzaakt, en daarom wordt het als een normaal resultaat beschouwd.

Als het resultaat echter positief is, betekent dit dat er een antilichaam in het bloed zit en als het resultaat positief is in de directe Coombs-test, betekent dit dat de persoon mogelijk een ziekte heeft zoals:

Auto-immuun hemolytische anemie;
Mycoplasma-infectie;
Syfilis;
Leukemie;
Lupus erythematosus;
Mononucleosis.

In het geval van een indirecte Coombs-test betekent het positieve resultaat echter dat de persoon een antilichaam heeft dat stolsels kan veroorzaken wanneer een ander bloedtype wordt ontvangen en daarom moet er voorzichtig worden omgegaan met het uitvoeren van een bloedtransfusie. Kijk wat de risico's zijn van bloedtransfusie.

Het is in ieder geval altijd belangrijk dat het resultaat wordt geëvalueerd door de arts die erom heeft gevraagd, omdat een achtergrond van de persoon het resultaat kan veranderen.