Mogelijke oorzaken van zwangerschapsafscheiding en wanneer deze ernstig kan zijn

Natte slipjes hebben tijdens de zwangerschap of een of andere vorm van vaginale afscheiding hebben is heel normaal, vooral wanneer deze afscheiding helder of witachtig is, omdat dit gebeurt als gevolg van de toename van oestrogenen in het lichaam, evenals een verhoogde circulatie in het bekkengebied. Dit type ontlading heeft geen specifieke behandeling nodig, het wordt alleen aanbevolen om de gebruikelijke hygiënische zorg te behouden.

De afscheiding die geen reden tot zorg is, heeft over het algemeen de volgende kenmerken:

• Transparant of witachtig;
• Iets dik, vergelijkbaar met slijm;
• Geen geur.

Dus als de ontlading enig verschil vertoont, zoals een groenige kleur of een vieze geur, is het erg belangrijk om onmiddellijk naar het ziekenhuis te gaan of snel de verloskundige te raadplegen, omdat dit kan wijzen op de aanwezigheid van een probleem dat moet worden behandeld, met een infectie of seksueel overdraagbare aandoening, bijvoorbeeld.

Wanneer de ontlading ernstig kan zijn

Over het algemeen kan ontlading een teken zijn van een gezondheidsprobleem wanneer het groenachtig, geelachtig is, een sterke geur heeft of een soort pijn veroorzaakt. Enkele van de meest voorkomende oorzaken van veranderingen in de afscheiding zijn:

1. Candidiasis

Vaginale candidiasis is een schimmelinfectie, meer specifiek de schimmel candida albicans, die symptomen veroorzaakt zoals witachtige afscheiding, vergelijkbaar met kaas huisje, ernstige jeuk in het genitale gebied en roodheid.

Dit type infectie komt vrij vaak voor tijdens de zwangerschap als gevolg van hormonale veranderingen en hoewel het de ontwikkeling van de baby in de baarmoeder niet beïnvloedt, moet het worden behandeld om te voorkomen dat de baby tijdens de bevalling wordt besmet met schimmels.

• Wat te doen: raadpleeg de verloskundige of gynaecoloog om de behandeling te starten met zalven of antischimmelpillen, zoals bijvoorbeeld Miconazole of Terconazole. Sommige huismiddeltjes, zoals gewone yoghurt, kunnen echter ook worden gebruikt om de symptomen te verlichten en de door de arts aanbevolen behandeling te versnellen.

2. Bacteriële vaginose

Vaginose is een veel voorkomende vaginale infectie, zelfs tijdens de zwangerschap, omdat de verandering in oestrogeenspiegels de ontwikkeling van schimmels en bacteriën bevordert, vooral als er in de regio geen goede hygiëne is.

In deze gevallen is de afvoer enigszins grijs of geelachtig en ruikt het naar rotte vis.

• Wat te doen: het is noodzakelijk om de verloskundige of gynaecoloog te raadplegen om de diagnose te bevestigen en de behandeling met antibiotica die veilig zijn voor zwangerschap, zoals Metronidazole of Clindamycin, gedurende ongeveer 7 dagen te starten. Lees meer over hoe deze infectie wordt behandeld.

3. Gonorroe

Dit is een infectie veroorzaakt door de bacteriën Neisseria gonorrhoeae die wordt overgedragen via onbeschermd seksueel contact met een geïnfecteerde persoon en kan daarom tijdens de zwangerschap ontstaan, vooral als u contact heeft met een geïnfecteerde partner. Symptomen zijn bijvoorbeeld geelachtige afscheiding, plassen, incontinentie en knobbeltjes in de vagina.

Aangezien gonorroe de zwangerschap kan beïnvloeden, waardoor het risico op een miskraam, vroeggeboorte of infectie van het vruchtwater toeneemt, is het erg belangrijk om snel met de behandeling te beginnen. Kijk welke andere complicaties er kunnen optreden bij de baby.

• Wat te doen: als er een vermoeden bestaat van infectie met een seksueel overdraagbare aandoening, is het erg belangrijk om snel naar het ziekenhuis of de verloskundige te gaan om de diagnose te stellen en de behandeling te starten, wat in dit geval gebeurt met het gebruik van antibiotica, zoals penicilline, ofloxacine of ciprofloxacine.

4. Trichomoniasis

Trichomoniasis is een andere seksueel overdraagbare aandoening die ook tijdens de zwangerschap kan ontstaan ​​als er een intieme relatie ontstaat zonder condoom. Trichomoniasis kan het risico op vroeggeboorte of een laag geboortegewicht verhogen en moet daarom zo snel mogelijk worden behandeld.

De meest kenmerkende tekenen van deze infectie zijn onder meer groenachtige of geelachtige afscheiding, roodheid in de geslachtsorganen, pijn bij het plassen, jeuk en de aanwezigheid van lichte vaginale bloedingen.

• Wat te doen: u moet naar de verloskundige of gynaecoloog gaan om de diagnose te bevestigen en de behandeling met een antibioticum, zoals metronidazol, te starten gedurende ongeveer 3 tot 7 dagen. 

Hoe onderscheid te maken tussen ontlading en breuk van de zak

Om onderscheid te maken tussen vaginale afscheiding en ruptuur van de zak, moet rekening worden gehouden met de kleur en dikte van de vloeistof, namelijk:

• Kwijting: het is stroperig en kan ruiken of kleuren;
• Aminotische vloeistof: het is zeer vloeibaar, zonder kleur of heel lichtgeel, maar zonder geur;
• Slijmprop: het is meestal geelachtig, dik, ziet eruit als slijm of kan sporen van bloed vertonen, met een bruinachtige kleur die heel anders is dan de afscheiding die de vrouw in haar leven heeft gehad. Meer details in: Hoe de slijmprop te identificeren.

Sommige vrouwen kunnen een klein verlies van vruchtwater ervaren voordat de bevalling is begonnen en daarom is het, als er een vermoedelijke breuk van de zak is, belangrijk om de verloskundige te informeren, zodat hij deze kan evalueren. Controleer hoe u kunt identificeren of u gaat bevallen.

Het is dus belangrijk om op te letten en een absorberend middel te gebruiken om de kleur, hoeveelheid en viscositeit van de secretie te begrijpen, omdat het ook bloed kan zijn.

Wanneer naar de dokter gaan

Het wordt aanbevolen om naar de gynaecoloog te gaan als de vrouw de volgende symptomen heeft:

• Sterk gekleurde afscheiding;
• Ruikende afscheiding:
• Pijn en branden bij het plassen;
• Pijn tijdens intiem contact of bloeding;
• Als bloedverlies wordt vermoed via de vagina tijdens de bevalling;
• Bij vermoeden van beursbreuk.

Informeer uzelf tijdens het medisch consult wanneer de symptomen zijn begonnen en laat het vuile slipje zien, zodat de arts de kleur, geur en dikte van de ontlading kan controleren, om tot de diagnose te komen en vervolgens aan te geven welke maatregelen moeten worden genomen..