Behandeling voor vulvovaginitis
Behandeling voor vulvovaginitis hangt af van de oorzaak van de ontsteking of infectie in het intieme gebied van de vrouw. De meest voorkomende oorzaken zijn infecties door bacteriën, schimmels, parasieten, slechte hygiëne of blootstelling aan irriterende stoffen.
Wanneer deze situatie zich opnieuw voordoet, kan het nodig zijn dat de vrouw haar gynaecoloog informeert, zodat hij een persoonlijk behandelplan kan opstellen.
1. Vulvovaginitis door bacteriën
Een van de meest voorkomende symptomen van bacteriële vulvovaginitis is de groenachtige afscheiding, die gepaard kan gaan met andere symptomen zoals irritatie, jeuk, roodheid, stank, ongemak of branderig gevoel bij het plassen. Begrijp wat groenachtige afscheiding kan veroorzaken.
Over het algemeen worden voor vulvovaginitis veroorzaakt door bacteriën orale antibiotica gebruikt, zoals amoxicilline en cefalosporines, die kunnen worden aangevuld met zalven om lokaal en antiseptische wasoplossingen aan te brengen..
2. Schimmelvulvovaginitis
Vulvovaginitis veroorzaakt door schimmels, zoals Candida albicans, ook bekend als candidiasis, varieert afhankelijk van het type vrouw. In sommige gevallen, wanneer de vrouw geen symptomen heeft, is behandeling niet nodig.
Als de aandoening eenvoudig is, maar symptomatisch, worden meestal orale middelen gebruikt, zoals fluconazol of ketoconazol, wat kan worden geassocieerd met vaginale zalven, zoals clotrimazol of miconazol, of de arts kan ervoor kiezen om alleen voor te schrijven het aanbrengen van zalven of eieren in de vagina.
In geval van ernstigere candidiasis kan het nodig zijn om orale antischimmelmiddelen te gebruiken voor een langer, natriumbicarbonaat-zitbad, toepassing van nystatine in de intieme regio en na behandeling kunnen probiotica ook worden gebruikt om terugvallen te voorkomen. Bekijk een goed huismiddeltje dat deze behandeling kan aanvullen.
3. Virus vulvovaginitis
Er zijn andere factoren die vulvovaginitis kunnen veroorzaken, zoals virussen die kunnen worden overgedragen tijdens intiem contact, zoals herpes of het humaan papillomavirus. In sommige gevallen kan de gynaecoloog het gebruik van antivirale middelen aanbevelen. Meer informatie over behandeling van genitale herpes.
4. Niet-specifieke vulvovaginitis
Behandeling voor vulvovaginitis zonder een specifieke oorzaak of zonder een gediagnosticeerde oorzaak, wordt meestal gedaan met voldoende intieme hygiëne. Als de arts echter enige vorm van allergie vermoedt, kan de vrouw ook worden gevraagd om het dragen van slipjes, crèmes van synthetische stoffen of andere producten die de geslachtsorganen kunnen irriteren, te vermijden..
Het kan ook worden aanbevolen om het dragen van strakke, gebreide kleding en zelfs rubberen broeken te vermijden, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan natuurlijke en meer ademende stoffen, zoals katoen, bijvoorbeeld.
Als deze tips niet tot verbetering leiden, moet de vrouw teruggaan naar de gynaecoloog om de evolutie van de symptomen te beoordelen en de mogelijke oorzaak van vulvovaginitis te diagnosticeren.
Behandeling voor infantiele vulvovaginitis
Behandeling voor infantiele vulvovaginitis is vergelijkbaar met die voor volwassen vrouwen. Er zijn echter kindspecifieke factoren die het ontstaan van vulvovaginitis voorkomen, zoals:
- Verander de luier van het kind regelmatig;
- Laat het kind waar mogelijk zonder luier;
- Houd de huid van het intieme gebied van het kind droog;
- Gebruik barrièrecrèmes, zoals zink en castorolie, in het intieme gebied.
Als het kind een luieruitslag krijgt, is er een grotere kans op kolonisatie door Candida dat kan leiden tot het ontstaan van vulvovaginitis.
