Hoe foetale cardiotocografie wordt uitgevoerd

Foetale cardiotocografie is een onderzoek dat tijdens de zwangerschap wordt uitgevoerd om de hartslag en het welzijn van de baby te controleren, uitgevoerd met sensoren die op de buik van de zwangere vrouw zijn aangesloten en die deze informatie verzamelen, en is met name geschikt voor zwangere vrouwen na 37 weken of in perioden rond de bevalling.

Deze test kan ook worden uitgevoerd tijdens de bevalling om de gezondheid van de baby op dit moment te controleren, naast het beoordelen van de baarmoedercontracties van de vrouw.

Het foetale cardiotocografie-examen moet worden gedaan in klinieken of verloskundige eenheden, die apparaten en artsen bevatten die zijn voorbereid voor het examen, en kost gemiddeld R $ 150 reais, afhankelijk van de kliniek en de plaats waar het wordt gedaan.

Hoe het wordt gedaan

Om foetale cardiotocografie uit te voeren, worden elektroden met sensoren op de punt geplaatst, vastgehouden door een soort riem over de buik van de vrouw, die alle activiteit in de baarmoeder opvangt, of het nu gaat om de hartslag van de baby, beweging of contracties van de baarmoeder.

Het is een onderzoek dat geen pijn of ongemak veroorzaakt voor de moeder of de foetus, maar in sommige gevallen, wanneer het vermoeden bestaat dat de baby weinig beweegt, kan het nodig zijn om een ​​stimulans te geven om hem wakker te maken of hem te schudden. Cardiotocografie kan dus op 3 manieren worden gedaan:

• Basaal: het wordt gedaan met de vrouw in rust, zonder prikkels, alleen observerend de patronen van bewegingen en hartslag;
• Gestimuleerd: kan worden gedaan in gevallen waarin het nodig is om te beoordelen of de baby beter reageert na een prikkel, wat een geluid kan zijn, zoals een hoorn, een trilling van een apparaat of een aanraking van een arts;
• Met overbelasting: in dit geval wordt de stimulus gemaakt door het gebruik van medicijnen die de samentrekking van de baarmoeder van de moeder kunnen versterken, waardoor het effect van deze weeën op de baby kan worden beoordeeld.

Het onderzoek duurt ongeveer 20 minuten en de vrouw zit of ligt in rust totdat de informatie van de sensoren wordt vastgelegd op de grafiek, op papier of op het computerscherm..

Als het klaar is

Foetale cardiotocografie kan alleen na 37 weken worden geïndiceerd voor een preventieve beoordeling van de hartslag van de baby.

Het kan echter in andere perioden worden aangegeven in het geval van verdenking van deze veranderingen bij de baby of wanneer het risico wordt verhoogd, zoals in de volgende situaties:

Met dit onderzoek is het dus mogelijk om zo snel mogelijk in te grijpen in het geval dat veranderingen worden opgemerkt in het welzijn van de baby, veroorzaakt door verstikking, zuurstofgebrek, vermoeidheid of aritmieën, bijvoorbeeld.

Deze beoordeling kan worden gedaan tijdens verschillende zwangerschapsperioden, zoals:

• In het antepartum: het wordt op elk moment gedaan na 28 weken zwangerschap, bij voorkeur na 37 weken, om de hartslag van de baby te beoordelen.
• In het intrapartum: evalueert naast de hartslag de bewegingen van de baby en de contracties van de baarmoeder tijdens de bevalling.

De controles die tijdens dit onderzoek worden uitgevoerd, maken deel uit van de reeks beoordelingen van de foetale vitaliteit, evenals andere, zoals doppler-echografie, die de bloedcirculatie in de placenta meet, en het foetale biofysische profiel, dat verschillende maatregelen neemt om de juiste ontwikkeling van de baby. Lees meer over de tests die zijn aangegeven voor het derde trimester van de zwangerschap.

Hoe het wordt geïnterpreteerd

Om het examenresultaat te interpreteren, evalueert de verloskundige de grafische voorstellingen van de sensoren, op de computer of op papier.

Dus, in het geval van veranderingen in de vitaliteit van de baby, kan cardiotocografie het volgende identificeren:

1. Veranderingen in de foetale hartslag, die van de volgende typen kunnen zijn:

• Basale hartslag, die kan worden verhoogd of verlaagd;
• Abnormale hartslagvariaties, die fluctuaties in het frequentiepatroon vertonen, en het is gebruikelijk om op een gecontroleerde manier te variëren tijdens de bevalling;
• Versnelling en vertraging van hartslagpatronen, die detecteert of de hartslag vertraagt ​​of geleidelijk of abrupt versnelt.

2. Veranderingen in de beweging van de foetus, die verminderd kunnen zijn wanneer dit op lijden duidt;

3. Veranderingen in samentrekking van de baarmoeder, gezien tijdens de bevalling.

Over het algemeen treden deze veranderingen op vanwege het gebrek aan zuurstof voor de foetus, waardoor deze waarden afnemen. In deze situaties wordt de behandeling dus door de verloskundige aangegeven op basis van het tijdstip van zwangerschap en de ernst van elk geval, bijvoorbeeld bij wekelijkse controle, ziekenhuisopname of zelfs de noodzaak om te anticiperen op de bevalling, met bijvoorbeeld een keizersnede.