Wat is spontane bacteriële peritonitis (PBE) en hoe het te behandelen
Spontane bacteriële peritonitis, ook alleen bekend als PBE, is een infectie van de ascitesvloeistof bij patiënten met levercirrose of een ander onbehandeld leverprobleem. Ascites wordt meestal gekenmerkt door een zwelling van de buik die ontstaat als een complicatie van cirrose.
Om als een spontane bacteriële peritonitis te worden beschouwd, mag er geen ander infectiepunt in de buikstreek zijn.
Omdat het een ernstige infectie is, moet EBP zo snel mogelijk worden gediagnosticeerd. Dus als er een vermoeden van infectie bestaat bij een persoon met ascites, is het belangrijk om snel naar het ziekenhuis te gaan, de diagnose te bevestigen en de juiste behandeling te starten, die meestal wordt gedaan met ziekenhuisopname en toediening van antibiotica rechtstreeks in het bloed..
Belangrijkste symptomen
De meest voorkomende symptomen bij spontane bacteriële peritonitis zijn:
- Diffuse buikpijn;
- Koorts boven 38 ° C;
- Pijnlijke buik, vooral bij aanraking;
- Gele huid en ogen;
- Rode vlekken op de huid, in de vorm van een web;
- Braken en misselijkheid.
Bovendien kunnen er in sommige gevallen periodes van verwarring en verminderde urine zijn.
Wanneer een van deze symptomen optreedt bij een persoon met ascites als gevolg van leverproblemen, is het erg belangrijk om onmiddellijk naar de eerste hulp te gaan om het probleem te identificeren en de meest geschikte behandeling te starten..
Bekijk enkele symptomen die op leverproblemen kunnen duiden.
Hoe de diagnose te bevestigen
In sommige gevallen kan de diagnose alleen worden gesteld door medische evaluatie van de symptomen, evenals de geschiedenis van de persoon.
Omdat de symptomen echter vaak een teken zijn van andere problemen, kan de arts een analyse van de ascites-vloeistof bestellen om de aanwezigheid van een infectie te bevestigen. Om deze analyse te maken, moet de arts een naald in de buik steken en een deel van de opgehoopte vloeistof opvangen en vervolgens naar het laboratorium sturen.
Hoe de behandeling wordt gedaan
Behandeling van spontane bacteriële peritonitis kan worden gestart zelfs voordat de infectie is bevestigd, aangezien het een ernstige complicatie is, moet deze zo snel mogelijk worden behandeld. Het is dus gebruikelijk dat de arts gedurende 5 tot 10 dagen een antibioticum rechtstreeks in de ader toedient, zoals cefotaxime of ofloxacine..
Het antibioticum, evenals de dosis en de duur van de behandeling kunnen echter in de loop van de tijd variëren, afhankelijk van de resultaten van het laboratoriumonderzoek en de evolutie van de symptomen.
Omdat er een risico op nierproblemen bestaat, is het ook gebruikelijk dat mensen die EBP-behandeling ondergaan, ook andere vloeistoffen in de ader krijgen, met name albumine, om het bloedvolume te verhogen en de nierfunctie te vergemakkelijken..
Wie loopt het meeste risico op PBE
Hoewel het een ernstige complicatie is, komt EBP relatief vaak voor bij mensen met ascites als gevolg van leverproblemen zoals cirrose. De incidentie van dit probleem lijkt echter hoger te zijn bij mensen met risicofactoren zoals:
- Gebrek aan behandeling voor het leverprobleem;
- Problemen met het immuunsysteem;
- Verandering van de darmflora;
- Overmatig gebruik van alcoholische dranken;
- Onvoldoende inname van vitamines en voedingsstoffen.
Mensen met een voorgeschiedenis van gastro-intestinale bloeding lijken ook een verhoogd risico te lopen op het ontwikkelen van spontane bacteriële peritonitis.
