Hoe spastische paraparese te identificeren en hoe te behandelen

Paraparese is een aandoening die wordt gekenmerkt door het onvermogen om de onderste ledematen gedeeltelijk te bewegen, wat kan gebeuren als gevolg van genetische veranderingen, spinale schade of virale infecties, wat leidt tot moeilijk lopen, urineproblemen en spierspasmen.

Symptomen kunnen op elk moment in het leven optreden en de moeilijkheid om te lopen als gevolg van krachtverlies en spieruithoudingsvermogen wordt voornamelijk waargenomen. Daarnaast kunnen er spierspasmen zijn, erectieproblemen en urineproblemen.

Paraparese is niet te genezen, maar behandeling is essentieel om de levenskwaliteit van de persoon te verbeteren en de symptomen te verminderen, en lichamelijke activiteit en fysiotherapie zijn aangewezen..

Wat veroorzaakt paraparese

Gedeeltelijke verlamming van de onderste ledematen kan naar hun oorzaak in twee hoofdtypen worden ingedeeld:

• Erfelijke spastische paraparese, die wordt gekenmerkt door genetische en erfelijke veranderingen die schade of progressieve degeneratie van de zenuwbanen veroorzaken. De symptomen van dit type paraparese kunnen op elke leeftijd voorkomen, maar komen meestal voor tussen de 10 en 40 jaar oud en worden gekenmerkt door de verzwakking en geleidelijke verstijving van de benen.
• Tropische spastische paraparese, waarbij gedeeltelijke verlamming van de onderste ledematen optreedt als gevolg van infectie door het HTLV-1-virus en de symptomen meestal tijd nodig hebben om te verschijnen, waarbij ze over het algemeen worden opgemerkt tussen 40 en 50 jaar oud.

Naast de genetische en infectieuze oorzaak, kan paraparese ook optreden als gevolg van een situatie die leidt tot frequente compressie van de ledematen of ruggenmergletsel, zoals auto-ongelukken, valpartijen en hernia's, naast het kunnen zijn van gevolg van multiple sclerose.

Belangrijkste symptomen

De symptomen van paraparese kunnen op elk moment optreden, vooral als het wordt veroorzaakt door genetische veranderingen, en de symptomen kunnen al in het eerste levensjaar optreden. De symptomen zijn progressief en treffen de onderste ledematen, waarvan de belangrijkste zijn:

• Progressieve spierzwakte en stijfheid;
• Spierspasmen, in sommige gevallen;
• Evenwichtsproblemen;
• Urinaire problemen;
• Erectiestoornissen;
• Moeilijk lopen;
• Rugpijn die kan uitstralen naar de benen.

Afhankelijk van de ernst van de symptomen kan de persoon de behoefte voelen om bijvoorbeeld een kruk of rolstoel te gebruiken. Overleg met een orthopedist of huisarts is geïndiceerd wanneer de eerste indicatieve symptomen van paraparese optreden, omdat op deze manier diagnostische tests kunnen worden uitgevoerd en behandeling kan worden ingesteld, waardoor de ontwikkeling van de ziekte wordt voorkomen.

Meestal wordt paraparese gediagnosticeerd door ziekten met vergelijkbare symptomen uit te sluiten, zoals multiple sclerose, naast magnetische resonantiebeeldvorming van de hersenen en het ruggenmerg en elektromyografie, een onderzoek dat spier- en zenuwen door het registreren van de geleiding van de elektrische impuls die door de apparatuur wordt gegenereerd. Begrijp hoe elektromyografie wordt gedaan.

In het geval van erfelijke paraparese kunnen genetische tests worden gevraagd om te controleren op de aanwezigheid van een mutatie en familiegeschiedenis, zodat kan worden nagegaan of naaste familieleden de verandering of symptomen van de ziekte hebben.

Paraplegie is hetzelfde als paraparese?

Ondanks de verlamming van de onderste ledematen, zijn dwarslaesie en paraparese anders. Paraparese komt overeen met een gedeeltelijk onvermogen om de onderste ledematen te verplaatsen waarvan de symptomen op elk moment in het leven kunnen optreden, omdat de ziekte erfelijk kan zijn of door een virus kan worden veroorzaakt.

In het geval van dwarslaesie is de verlamming van de onderste ledematen totaal, dat wil zeggen dat de persoon op geen enkel moment zijn benen kan bewegen en afhankelijk wordt van de rolstoel. Deze situatie treedt meestal op als gevolg van ruggenmergletsel en resulteert niet alleen in het gebrek aan mobiliteit van de onderste ledematen, maar ook in het onvermogen om de urine en de darm te beheersen. Begrijp wat dwarslaesie is.

Hoe de behandeling wordt gedaan

Paraparese is niet te genezen, dus de behandeling wordt gedaan om de symptomen te verlichten, en het wordt gewoonlijk door de arts aanbevolen om medicijnen te gebruiken die pijn en spierspasmen kunnen verminderen, zoals bijvoorbeeld Baclofen. Daarnaast worden fysiotherapiesessies aanbevolen.

Fysiotherapie is essentieel bij de behandeling van paraparese, omdat de uitgevoerde oefeningen de mobiliteit van de ledematen helpen behouden en spierkracht, mobiliteit en weerstand stimuleren, en helpen bij het voorkomen van krampen en spasmen..