Selectieve eetstoornis Als het kind niets eet

De weigering om te eten kan een aandoening zijn die selectieve eetstoornis wordt genoemd en die zich gewoonlijk in de kindertijd ontwikkelt, wanneer het kind alleen hetzelfde voedsel eet, alle andere opties verwerpt die buiten zijn aanvaarding vallen, weinig eetlust en gebrek aan interesse in nieuw voedsel. Het is dus gebruikelijk dat kinderen altijd graag dezelfde maaltijden eten, nieuw voedsel afwijzen en moeite hebben met eten in restaurants en andermans huizen..

Vaak wordt deze stoornis door ouders gezien als een driftbui van een verwend kind of als eetlust, maar dit kan een stoornis zijn, waarbij het kind moet worden beoordeeld door een kinderarts en een psycholoog om de juiste diagnose te stellen, zodat met de behandeling kan het kind een gevarieerder en uitgebalanceerder dieet volgen. 

Weigering om te eten komt vaak voor bij kinderen tussen de 2 en 6 jaar, dus ouders zijn gewend aan scènes zoals driftbuien, lang te eten, te proberen te onderhandelen over het voedsel dat wordt geconsumeerd, op te staan ​​van de tafel tijdens de maaltijd en te knijpen de hele dag door. Wanneer het kind echter constant dit soort gedrag vertoont, eet hij altijd hetzelfde voedsel, naast deze fase is een evaluatie met een arts en psycholoog aangewezen.. 

Tekenen en symptomen van selectieve eetstoornis

Om deze aandoening te identificeren, moet u zich bewust zijn van de volgende symptomen:

• Het kind eet altijd hetzelfde voedsel en eet slechts 15 verschillende voedingsmiddelen of minder;
• Vermijd hele voedselgroepen, zoals de groep melk en zuivelproducten of alle fruit;
• Sluit je mond stevig om te voorkomen dat je toch een ander voedsel eet;
• Maak driftbuien tijdens de maaltijden, waardoor de tijd stressvol is voor het hele gezin;
• Het kind kan misselijkheid en braken ervaren wanneer het wordt geconfronteerd met de noodzaak om nieuw voedsel te eten;
• Het kind geeft misschien de voorkeur aan alleen koud of warm voedsel;
• Het kind geeft misschien de voorkeur aan licht smakende voedingsmiddelen zoals lichtgekleurde voedingsmiddelen zoals melk, brood, pasta;
• In bepaalde gevallen is het mogelijk om een ​​voorkeur voor bepaalde voedingsmerken waar te nemen;
• Het kan zijn dat het kind de geur van een bepaald voedsel niet verdraagt, de keuken of woonkamer moet verlaten en kokhalzen krijgt
• Sommige kinderen maken zich zorgen over voedsel, vooral als het gemakkelijk is om vuil te worden, bijvoorbeeld vlees met sauzen, omdat moeders in de kindertijd bij het kind niet vies moeten worden.

Deze symptomen kunnen aanhouden tot in de volwassenheid wanneer de ziekte niet goed wordt gediagnosticeerd, wat constante spanning en gevechten in het gezin veroorzaakt tijdens de maaltijden..

De diagnose van deze eetstoornis wordt gesteld op basis van de klinische geschiedenis van de symptomen die door het kind worden gepresenteerd, die naar de kinderarts moet worden gebracht om de ernst van de voedselafwijzing te beoordelen. Het bijhouden van een voedingsdagboek gedurende 1 week, naast de gevoelens die worden gevoeld bij het eten van het eten, is een goede manier om het probleem te begrijpen. 

Daarnaast zal de arts ook controleren op andere problemen die kunnen leiden tot voedselafstoting, zoals kauw- en slikproblemen, voedselallergieën en maagdarmproblemen. Het kind is niet altijd ondergewicht of heeft ontwikkelingsproblemen, maar kan op school problemen hebben met slechte schoolprestaties, naast een droge huid en zwak haar en nagels, vanwege een gebrek aan voedingsstoffen als gevolg van weinig gevarieerd voedsel.. 

Wat veroorzaakt selectieve eetstoornis

Overdreven en aanhoudende weigering om te eten kan worden veroorzaakt door psychische problemen, sociale fobieën en smaakveranderingen zoals de 'supersmaak'. Moeilijkheden met kauwen, slikken of misselijkheid in de maag of buikpijn kunnen ook van invloed zijn op deze aandoening. 

Behandeling van selectieve eetstoornis

De behandeling zodat het kind alles kan eten, gebeurt meestal met medische monitoring en psychologische behandeling, waarbij strategieën worden ontwikkeld om de eetomgeving te verbeteren en het kind aan te moedigen om nieuw voedsel te proberen, door middel van cognitieve gedragstherapie. Enkele strategieën die kunnen helpen bij het variëren van zuigelingenvoeding zijn:

• Verminder stress en gevechten tijdens maaltijden, bevorder een kalme en vredige omgeving en laat het kind niet geaard achter als het niet wil eten;
• Geef niet op met het serveren van nieuw voedsel aan het kind, maar leg altijd ten minste 1 voedsel op het bord dat hij lekker vindt en dat hij op natuurlijke wijze eet, die mogelijk door hem is gekozen;
• Bied hetzelfde voedsel aan, variërend in de vorm van bereiding, presentatie en textuur. Bijvoorbeeld: aanbieden van gebakken aardappelen, gesneden of gesneden aardappelen besprenkeld met olijfolie, niet precies hetzelfde als aardappelpuree;
• Bied nieuw voedsel aan en eet dit voedsel voor het kind en laat zien hoe lekker het is, omdat deze gewoonte de acceptatie van het kind bevordert; 
• Vertrouw op de keuzes van het kind en laat hem tijdens de maaltijden zoveel eten als hij wil;
• Toon vergelijkbare kenmerken tussen sommige voedingsmiddelen die het kind accepteert en nieuwe, om hem aan te moedigen om ze te proberen, zoals: pompoen heeft dezelfde kleur als wortels, de smaak van kool is vergelijkbaar met spinazie ...

Bekijk de volgende video en bekijk deze en andere tips waarmee uw kind beter kan eten:

5 TIPS OM UW KIND BETER TE ETEN

Bovendien, als het kind problemen heeft bij het ontwikkelen van kauw-, spraak-, slik- of maag-darmproblemen, zal monitoring met professionals zoals logopedist en ergotherapeut ook nodig zijn omdat specifieke technieken zullen worden geïmplementeerd die kunnen worden gebruikt om de ervaring van het kind met de eten. 

Hier zijn tips om de voedselvariatie van uw kind te stimuleren:

• Hoe u uw kind groenten en fruit laat eten
• Hoe u uw kind alles kunt laten eten

Waarschuwingssignalen om zo snel mogelijk naar de dokter te gaan 

De selectieve voedingsstoornis kan voor het kind ernstige problemen opleveren, voornamelijk de vertraagde groei en ontwikkeling door het gebrek aan voldoende voedingsstoffen en calorieën. Het kind kan dus iets kleiner en lichter zijn dan hij zou moeten zijn, hoewel dit niet altijd een kenmerk is dat de aandacht van ouders trekt. Gebrek aan vitamines en mineralen kan ook leiden tot bloedend tandvlees, zwakte in botten, droge ogen en huidproblemen.

Bovendien kan het teveel aan dezelfde voedingsstof, verkregen door overmatige consumptie van hetzelfde voedsel, ook gezondheidsproblemen veroorzaken zoals jeuk, vermoeidheid, zwakte en gewrichtspijn. Als deze symptomen aanwezig zijn, kan het daarom nodig zijn om een ​​bloedtest te laten doen om de tekortkoming of overmaat van bepaalde voedingsstoffen te identificeren, waarvoor mogelijk medicatie nodig is..