Voer stoornis uit wat het is, hoe te identificeren en te behandelen
Gedragsstoornis is een psychische stoornis die in de kindertijd kan worden gediagnosticeerd, waarbij het kind egoïstische, gewelddadige en manipulatieve attitudes vertoont die zijn prestaties op school en in zijn relatie met familie en vrienden direct kunnen verstoren..
Hoewel de diagnose vaker voorkomt in de kindertijd of tijdens de adolescentie, kan gedragsstoornis ook worden vastgesteld vanaf de leeftijd van 18 jaar, bekend als antisociale persoonlijkheidsstoornis, waarbij de persoon onverschillig handelt en vaak de rechten van anderen schendt. mensen. Weet hoe u een antisociale persoonlijkheidsstoornis kunt herkennen.
Hoe te identificeren
De identificatie van de gedragsstoornis moet worden gedaan door de psycholoog of de psychiater op basis van de observatie van verschillende gedragingen die het kind kan vertonen en deze moeten minstens 6 maanden duren voordat de diagnose van de gedragsstoornis kan worden vastgesteld. De belangrijkste symptomen die wijzen op deze psychologische aandoening zijn:
- Gebrek aan empathie en bezorgdheid voor anderen;
- Uitdagend en uitdagend gedrag;
- Frequente manipulatie en leugens;
- Regelmatig andere mensen de schuld geven;
- Weinig tolerantie voor frustratie, vaak met prikkelbaarheid;
- Agressiviteit;
- Dreigend gedrag, bijvoorbeeld gevechten kunnen beginnen;
- Frequente ontsnapping uit huis;
- Diefstal en / of diefstal;
- Vernietiging van eigendommen en vandalisme;
- Wrede houding tegenover dieren of mensen.
Aangezien dit gedrag verschilt van wat voor het kind wordt verwacht, is het belangrijk dat het kind naar de psycholoog of psychiater wordt gebracht zodra het suggestief gedrag vertoont. Het is dus mogelijk om het gedrag van het kind te beoordelen en een differentiële diagnose te stellen voor andere psychische stoornissen of aandoeningen die verband houden met de ontwikkeling van het kind.
Hoe behandeling zou moeten zijn
De behandeling moet gebaseerd zijn op het gedrag van het kind, hun intensiteit en frequentie, en moet voornamelijk plaatsvinden door middel van therapie, waarbij de psycholoog of psychiater het gedrag evalueert en probeert de oorzaak te achterhalen en de motivatie te begrijpen. In sommige gevallen kan de psychiater het gebruik van bepaalde medicijnen aanbevelen, zoals stemmingsstabilisatoren, antidepressiva en antipsychotica, die zelfcontrole en de verbetering van gedragsstoornissen mogelijk maken.
Wanneer een gedragsstoornis als ernstig wordt beschouwd, waarbij de persoon een risico voor andere mensen vormt, wordt aangegeven dat ze worden doorverwezen naar een behandelcentrum, zodat op een gepaste manier aan hun gedrag wordt gewerkt en het dus mogelijk is om deze stoornis te verbeteren.
