Kruisinfectie wat het is, hoe te beheersen en de meest voorkomende typen

Ziekenhuisinfectie of zorggerelateerde infectie (HAI) wordt gedefinieerd als elke infectie die is opgelopen terwijl de persoon in het ziekenhuis is opgenomen en die zich mogelijk nog steeds manifesteert tijdens ziekenhuisopname of na ontslag, zolang het verband houdt met ziekenhuisopname of ziekenhuisopname. procedures uitgevoerd in het ziekenhuis.

Het oplopen van een infectie in het ziekenhuis is niet ongebruikelijk, omdat dit een omgeving is waar veel mensen ziek zijn en worden behandeld met antibiotica. Enkele van de belangrijkste factoren die de infectie veroorzaken tijdens de ziekenhuisopname zijn:

• Onevenwichtigheid van bacteriële flora de huid en het lichaam, meestal door het gebruik van antibiotica;
• Val van de verdediging van het immuunsysteem de gehospitaliseerde persoon, zowel voor de ziekte als voor het gebruik van medicijnen;
• Procedures uitvoeren invasieve procedures zoals het inbrengen van katheters, het inbrengen van buizen, biopsieën, endoscopieën of operaties, die de beschermende barrière van de huid doorbreken.

Over het algemeen veroorzaken de micro-organismen die ziekenhuisinfecties veroorzaken geen infecties in andere situaties, omdat ze profiteren van de omgeving met weinig onschadelijke bacteriën en de afname van de weerstand van de patiënt om zich te vestigen. Desondanks ontwikkelen ziekenhuisbacteriën meestal ernstige infecties die moeilijk te behandelen zijn, omdat ze resistenter zijn tegen antibiotica, dus in het algemeen is het nodig om krachtigere antibiotica te gebruiken om dit type infectie te genezen.. 

Hoe controle wordt gedaan

In Brazilië bepalen het Ministerie van Volksgezondheid en ANVISA dat elke gezondheidszorgomgeving bepaalde voorzorgsmaatregelen moet hebben om nosocomiale infectie te voorkomen. In het ziekenhuis moet er een Hospital Infection Control Commission (CCIH) zijn, die overeenkomt met een groep van gezondheidswerkers die tot taak hebben de epidemiologische kenmerken van het ziekenhuis uit te werken en een Hospital Infection Control Program uit te werken met als doel: het aantal in het ziekenhuis opgelopen infecties zoveel mogelijk te verminderen, evenals het aantal multiresistente micro-organismen.

De CCIH voldoet aan de kenmerken van het ziekenhuis en zijn behoeften, de belangrijkste activiteiten worden uitgevoerd door deze commissie:

• Ontwikkeling van standaarden en routines voor het reinigen en desinfecteren van omgevingen, het vaststellen van de frequentie, het type desinfectiemiddel, vooral in kritieke ruimtes, zoals kinderdagverblijven, operatiekamers of ICU's bijvoorbeeld;
• Bepaling van regels voor patiënten, bezoekers en professionals om het risico op infecties te verminderen, hoe het aantal bezoekers te beperken, normen vast te stellen en opleiding te geven op het gebied van hygiëne, examens te verzamelen, medicijnen toe te passen, dressings uit te voeren of voedsel te bereiden;
• Stimulatie van hygiënemaatregelen, vooral van de handen, die een van de belangrijkste transportmiddelen zijn voor de overdracht van micro-organismen, bij veelvuldig wassen of bij gebruik van alcoholgel. Maatregelen voor het wassen van de handen moeten worden uitgevoerd, zowel voor de metgezellen van de patiënten als voor het medische team, en toezicht op deze praktijk is belangrijk;
• Richtlijnen voor het juiste gebruik van antibiotica, voorkomen dat patiënten onnodig worden behandeld met antibiotica of met breedspectrumantimicrobiële stoffen, waardoor de ontwikkeling van multiresistente bacteriën wordt voorkomen. Zie hoe het gebruik van ongeschikte antibiotica de bron is van superbacteriën en hoe deze te behandelen;
• Richtlijnen voor het gebruik van chemicaliën om micro-organismen te elimineren, zoals kiemdodende middelen, ontsmettingsmiddelen, antiseptica, reinigingsmiddelen;
• Surveillance van infectiegevallen, de oorzaken begrijpen en manieren van preventie ontwikkelen.

Om het infectiepercentage van een ziekenhuis te verminderen, moet bij alle patiënten basiszorg worden gegeven, ongeacht hun diagnose en behandeling. Daarnaast is het belangrijk om waar mogelijk ontslag uit het ziekenhuis aan te moedigen, vermijd langdurig in het ziekenhuis te blijven, aangezien de kans op infectie na verloop van tijd toeneemt.

De activiteiten van de CCIH worden uitgevoerd met als hoofddoel het bevorderen van de patiëntveiligheid door middel van maatregelen om het risico op infectie van de patiënt te verkleinen, zoals bijvoorbeeld het bewust maken van metgezellen en medisch personeel over de juiste handhygiëne. Leer hoe u uw handen goed kunt wassen.

Soorten nosocomiale infectie

Een ziekenhuisinfectie kan op verschillende plaatsen op het lichaam worden opgelopen, de meest voorkomende zijn:

1. Longontsteking

Door het ziekenhuis opgelopen longontsteking is meestal ernstig en komt vaker voor bij mensen die bedlegerig, bewusteloos zijn of moeite hebben met slikken, vanwege het risico van aspiratie van voedsel of speeksel. Bovendien hebben mensen die hulpmiddelen gebruiken die de ademhaling ondersteunen, een ziekenhuisinfectie. Enkele van de meest voorkomende bacteriën bij dit type longontsteking zijn Klebsiella, Enterobacter, Pseudomonas, Acinetobacter, Staphylococcus aureus, Legionella, Mycoplasma, plus enkele soorten virussen. 

Belangrijkste symptomen: De belangrijkste symptomen die verband houden met longontsteking in het ziekenhuis zijn pijn op de borst, hoesten met geelachtige of bloederige afscheiding, koorts, vermoeidheid, gebrek aan eetlust en kortademigheid.  

2. Urinaire infectie

Urineweginfectie in het ziekenhuis wordt vergemakkelijkt door het gebruik van een sonde tijdens de ziekenhuisopname, hoewel iedereen deze kan ontwikkelen. Enkele van de bacteriën die het meest bij deze situatie betrokken zijn, zijn onder meer Escherichia coli, Proteus sp., Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella sp., Enterobacter sp., Enterococcus faecalis en schimmels, zoals Candida sp.

Belangrijkste symptomen: Urineweginfectie kan worden geïdentificeerd door pijnlijk of brandend plassen, buikpijn, aanwezigheid van bloed in de urine en koorts.

3. Huidinfectie

Huidinfecties komen zeer vaak voor door het toedienen van injecties en veneuze toegang tot medicijnen of examenmonsters, chirurgische of biopsielittekens of de vorming van doorligwonden. Sommige van de micro-organismen die bij dit type infectie betrokken zijn, zijn Staphylococcus aureus, Enterococcus, Klebsiella sp., Proteus sp., Enterobacter sp, Serratia sp., Streptococcus sp. en Staphylococcus epidermidis, bijvoorbeeld.

Belangrijkste symptomen: Bij huidinfectie kan er een gebied van roodheid en zwelling in de regio zijn, met of zonder de aanwezigheid van blaren. Over het algemeen is de site pijnlijk en heet en kan er sprake zijn van etterende en stinkende afscheiding.. 

4. Bloedinfectie

Bloedbaaninfectie wordt bloedvergiftiging genoemd en treedt meestal op na infectie in een deel van het lichaam, dat zich via de bloedbaan verspreidt. Dit type infectie is ernstig en als het niet snel wordt behandeld, kan het snel orgaanfalen en het risico op overlijden veroorzaken. Alle micro-organismen die door infecties worden veroorzaakt, kunnen zich door het bloed verspreiden, en enkele van de meest voorkomende zijn E. coli, Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis of Candida, bijvoorbeeld.

Belangrijkste symptomen: De belangrijkste symptomen die verband houden met infectie in het bloed zijn koorts, koude rillingen, drukverlaging, zwakke hartslag, slaperigheid. Leer hoe u een bloedinfectie kunt identificeren.

Er zijn ook verschillende andere, minder vaak voorkomende soorten ziekenhuisinfecties, die verschillende delen van het lichaam aantasten, zoals de mondholte, het spijsverteringskanaal, geslachtsorganen, ogen of oren. Elke ziekenhuisinfectie moet snel worden geïdentificeerd en behandeld met geschikte antibiotica, om te voorkomen dat deze ernstig wordt en het leven van de persoon in gevaar brengt, dus in aanwezigheid van tekenen of symptomen van deze situatie moet de verantwoordelijke arts worden gemeld.

Wie loopt het meeste risico

Iedereen kan een ziekenhuisinfectie ontwikkelen, maar degenen met een grotere kwetsbaarheid voor immuniteit lopen een groter risico, zoals:

• Ouderen;
• Pasgeborenen;
• Mensen met een verminderde immuniteit als gevolg van ziekten zoals AIDS, post-transplantatie of het gebruik van immunosuppressiva;
• Slecht gecontroleerde diabetes mellitus;
• Mensen bedlegerig of met veranderd bewustzijn, omdat ze een hoger risico op aspiratie hebben;
• Bloedvataandoeningen, met verminderde circulatie, omdat het de oxygenatie en weefselgenezing belemmert;
• Patiënten die invasieve apparaten nodig hebben, zoals urinekatheterisatie, inbrengen van veneuze katheter, gebruik van ventilatie door apparaten;
• Operaties uitvoeren.

Bovendien geldt: hoe langer het ziekenhuisverblijf, hoe groter het risico op het oplopen van een ziekenhuisinfectie, omdat er een grotere kans is op blootstelling aan de risico's en verantwoorde micro-organismen..