Wat is spasticiteit
Spasticiteit is de onvrijwillige toename van spiercontractie die in elke spier kan voorkomen en die het individu verhindert zijn dagelijkse bezigheden, zoals wandelen, eten of praten, uit te voeren.
Normaal gesproken komt spasticiteit vaker voor na een neurologische aandoening zoals een beroerte of als gevolg van hersenverlamming en daarom kan het slechts een kleine spiergroep, zoals de arm, aantasten of op verschillende plaatsen verschijnen, zoals de rechterkant van het lichaam, afhankelijk van de neurologische letsels.
A spasticiteit is niet te genezen, maar het is mogelijk om de handicap van de patiënt te verminderen door fysiotherapie, het gebruik van geneesmiddelen voor spasticiteit of lokale toepassingen van botox.
Behandeling voor spasticiteit
De behandeling van spasticiteit moet worden geleid door een neuroloog, omdat het noodzakelijk is om de neurologische oorzaak te beoordelen die het probleem veroorzaakt. Opties zijn onder meer:
Remedies voor spasticiteit
Meestal worden spasticiteitsremedies gebruikt, zoals Baclofen of Diazepam, die de spieren helpen ontspannen en de symptomen verlichten. Andere aanbevolen remedies zijn Baclofen, Benzodiazepines, Clonidine of Tizanidine, die de overdracht van stimuli verminderen en spierontspanning vergemakkelijken.
Fysiotherapie bij spasticiteit
Tegen spasticiteit wordt het ook aanbevolen om het minimaal 2 keer per week te doen om de gewrichtsamplitude te behouden en andere complicaties, zoals gewrichtsstijfheid, te voorkomen vanwege het gebrek aan gebruik van het aangetaste ledemaatgewricht..
Fysiotherapie bij spasticiteit kan worden gedaan met behulp van:
- Cryotherapie: toepassing van kou op de aangetaste spieren om tijdelijk het reflexsignaal te verminderen waardoor de spier samentrekt;
- Warmtetoepassing: maakt tijdelijke spierontspanning mogelijk, waardoor pijn wordt verminderd;
- Kinesiotherapie: techniek om de patiënt te leren leven met spasticiteit, door oefeningen of het gebruik van orthesen;
- Elektrische stimulatie: stimulatie met kleine elektrische schokken die helpen de spiercontractie onder controle te houden.
Fysiotherapie-oefeningen moeten tweemaal per week bij de fysiotherapeut en elke dag thuis worden gedaan. Deze behandelingen dienen om de symptomen van spasticiteit te verminderen en de uitvoering van dagelijkse activiteiten te vergemakkelijken.
Wist u meer over fysiotherapie bij spasticiteit bij: Fysiotherapie bij hemiplegie.
Botox-toepassingen
Injecties met botulinumtoxine A kunnen nuttig zijn om de spierstijfheid te verminderen en de gewrichtsbeweging te vergemakkelijken, waardoor de dagelijkse zorg voor de patiënt en zelfs sessies voor fysiotherapie worden vergemakkelijkt.
Deze injecties kunnen worden geïndiceerd door de arts en hebben een effect tussen 4 maanden en 1 jaar, waarbij het vaker voorkomt dat ze hun toevlucht moeten nemen tot een nieuwe dosis van deze stof na 6 maanden na de eerste toepassing en elke 6 maanden.
Het effect verlamt of vermindert onvrijwillige spiercontractie gedurende een bepaalde tijd, en wanneer het effect afneemt, vertoont de persoon opnieuw een grotere spierspanning die zelfs een sterke contractuur kan veroorzaken, waardoor een nieuwe dosis nodig is..
Het gebruik van botox is geïndiceerd voor de behandeling van spasticiteit, zelfs bij kinderen die met microcefalie zijn geboren als gevolg van maternale besmetting met het Zika-virus. Meer informatie over deze indicatie vindt u in: Botox kan helpen bij de behandeling van baby's met Microcefalie.
Symptomen van spasticiteit
De belangrijkste symptomen van spastiek zijn:
- Onvrijwillige spiercontractie;
- Moeilijke benen of armen buigen;
- Pijn in de aangetaste spieren;
- Onjuiste houding.
In de meest ernstige gevallen kan de patiënt zich in een spastische positie bevinden, die wordt gekenmerkt door gebogen armen, uitgestrekte benen en voeten en het hoofd naar één kant gekanteld.
Graden van spasticiteit
De mate van spasticiteit kan worden beoordeeld volgens de Ashworth-schaal:
- Rang 0: de patiënt vertoont geen spiercontractie;
- Graad 1: milde spiercontractie;
- Graad 2: verhoogde spiercontractie, met enige weerstand tegen beweging;
- Graad 3: grote toename van spierconcentratie, met moeite bij het buigen van de ledematen;
- Graad 4: stijve spier zonder bewegingsmogelijkheid.
Door de behandeling dagelijks uit te voeren, kan de patiënt zijn mate van spasticiteit beetje bij beetje verminderen.
