Wat kunnen de kristallen in de urine zijn en mogelijke symptomen

De aanwezigheid van kristallen in de urine is normaal gesproken een normale situatie en het kan gebeuren door bijvoorbeeld eetgewoonten, weinig wateropname en veranderingen in lichaamstemperatuur. Wanneer kristallen echter in hogere concentraties in de urine aanwezig zijn, kan dit wijzen op een bepaalde ziekte, zoals nierstenen, jicht en urineweginfecties, bijvoorbeeld.

Kristallen komen overeen met het neerslaan van stoffen die in het lichaam aanwezig kunnen zijn, zoals medicijnen en organische verbindingen, zoals bijvoorbeeld fosfaat, calcium en magnesium. Deze neerslag kan optreden als gevolg van verschillende situaties, voornamelijk als gevolg van veranderingen in lichaamstemperatuur, urineweginfecties, veranderingen in urine-pH en hoge concentratie van stoffen.

De kristallen kunnen worden geïdentificeerd door middel van een urinetest, EAS genaamd, waarbij het urinemonster dat wordt verzameld en naar het laboratorium wordt gestuurd door de microscoop wordt geanalyseerd, waardoor de aanwezigheid van kristallen en andere abnormale elementen in de urine kan worden geïdentificeerd. Daarnaast geeft de EAS-test de pH van de urine aan, evenals de aanwezigheid van bijvoorbeeld bacteriën. Lees meer over urinetesten en hoe u dit moet doen.

Symptomen van kristallen in de urine

De aanwezigheid van kristallen veroorzaakt normaal gesproken geen symptomen, omdat het iets normaals kan vertegenwoordigen. Wanneer de persoon echter in hoge concentraties wordt aangetroffen, kan hij enkele symptomen vertonen, zoals veranderingen in de kleur van de urine, bijvoorbeeld moeite met plassen of buikpijn, wat bijvoorbeeld op nierproblemen kan duiden. Voer daarom de volgende test uit om te controleren op urinekristallen:

1. 1. Frequente wens om te plassen Ja Nee
2. 2. Urineren in kleine hoeveelheden tegelijk Ja Nee
3. 3. Constante pijn in de rug of flanken Ja Nee
4. 4. Zwelling van de benen, voeten, armen of gezicht Ja Nee
5. 5. Jeuk over het hele lichaam Ja Nee
6. 6. Overmatige vermoeidheid zonder aanwijsbare reden Ja Nee
7. 7. Veranderingen in kleur en geur van urine Ja Nee
8. 8. Aanwezigheid van schuim in de urine Ja Nee
9. 9. Slaapproblemen of slechte slaapkwaliteit Ja Nee
10. 10. Verlies van eetlust en metaalsmaak in de mond Ja Nee
11. 11. Gevoel van druk in de buik bij het plassen Ja Nee

In aanwezigheid van deze symptomen is het het meest aanbevolen om naar de huisarts of nefroloog te gaan om tests te bestellen en zo kan de diagnose en behandeling worden gestart..

Wat kan zijn

Het resultaat van de urinetest kan wijzen op de aanwezigheid van kristallen, wat het waargenomen type aangeeft. Meestal wordt in het rapport aangegeven dat er zeldzame, weinig, meerdere of talrijke kristallen zijn, die de arts helpen bij het diagnoseproces. De belangrijkste oorzaken die tot de vorming van kristallen leiden, zijn:

1. Uitdroging: De lage inname van water veroorzaakt een verhoging van de concentratie van stoffen die de kristallen vormen door de lage concentratie van water. Dit stimuleert de neerslag van zouten, wat resulteert in de vorming van kristallen;
2. Gebruik van medicijnen: Het gebruik van sommige medicijnen kan neerslaan en leiden tot de vorming van enkele kristallen, zoals bijvoorbeeld het geval is bij het sulfonamidekristal en het ampicillinekristal;
3. Urinaire infecties: De aanwezigheid van micro-organismen in de urinewegen kan leiden tot de vorming van kristallen als gevolg van de pH-verandering, wat de precipitatie van bepaalde verbindingen, zoals het drievoudige fosfaatkristal, dat kan worden aangetroffen bij urogenitale infecties, kan bevorderen;
4. Hyperproteïne-dieet: Overmatige eiwitconsumptie kan de nieren overbelasten en resulteren in de vorming van kristallen als gevolg van de verhoogde concentratie van het bijproduct van de vertering van eiwitten, urinezuur, dat onder de microscoop te zien is met kristallen van urinezuur;
5. Laat vallen: Jicht is een inflammatoire en pijnlijke ziekte die wordt veroorzaakt door een toename van de concentratie van urinezuur in het bloed, maar het kan ook worden geïdentificeerd in de urine, waarbij urinezuurkristallen worden waargenomen;
6. Niersteen: Nierstenen, ook wel nierstenen of urolithiasis genoemd, kunnen door verschillende factoren worden waargenomen, waargenomen door karakteristieke symptomen, maar ook door urineonderzoek, waarbij talrijke oxalaat- en calciumkristallen worden geïdentificeerd, voor voorbeeld.

De aanwezigheid van kristallen in de urine kan ook het gevolg zijn van aangeboren stofwisselingsfouten of bijvoorbeeld een indicatie zijn voor een leveraandoening. Daarom is het belangrijk dat als er een verandering wordt vastgesteld in de urinetest, de arts biochemische of beeldvormende tests aanvraagt ​​om de diagnose te ondersteunen en zo de beste behandeling te starten..

Soorten kristallen

Het type kristal wordt bepaald door de oorzaak en pH van de urine, de belangrijkste kristallen zijn:

• Calciumoxalaatkristal, die een envelopvorm heeft en normaal gesproken aanwezig is in urine met een zure of neutrale pH. Behalve dat het als een normale bevinding wordt beschouwd, kan het in lage concentraties indicatief zijn voor nierstenen en is het meestal gerelateerd aan een dieet dat rijk is aan calcium en bijvoorbeeld de inname van weinig water. Dit type kristal kan ook in grote hoeveelheden worden geïdentificeerd bij diabetes mellitus, leverziekte, ernstige nierziekte en als gevolg van bijvoorbeeld een dieet rijk aan vitamine C;
• Urinezuurkristal, die normaal gesproken wordt aangetroffen in zure pH-urines en meestal verband houdt met een eiwitrijk dieet, aangezien urinezuur een bijproduct is van de afbraak van eiwitten. Zo leiden eiwitrijke diëten tot ophoping van urinezuur en neerslag. Bovendien kan de aanwezigheid van urinezuurkristallen in de urine bijvoorbeeld wijzen op jicht en chronische nefritis. Leer alles over urinezuur.
• Triple fosfaatkristal, die wordt aangetroffen in alkalische pH-urines en bestaat uit fosfaat, magnesium en ammoniak. Dit type kristal in hoge concentraties kan bij mannen wijzen op cystitis en prostaathypertrofie.

Sommige leveraandoeningen kunnen worden aangegeven door de aanwezigheid van bepaalde soorten kristallen in de urine, zoals bijvoorbeeld tyrosinekristal, leucine, bilirubine, cystine en ammoniumbiuraat. De aanwezigheid van leucinekristallen in de urine kan bijvoorbeeld cirrose of virale hepatitis veroorzaken, waardoor verdere tests nodig zijn om de diagnose te bevestigen.