Lymfoom wat is het, belangrijkste symptomen en behandeling

Lymfoom is een vorm van kanker die lymfocyten aantast, cellen die verantwoordelijk zijn voor de bescherming van het lichaam tegen infecties en ziekten. Dit type kanker ontwikkelt zich voornamelijk in de lymfeklieren, ook bekend als lupus, die worden aangetroffen in de oksel, liezen en nek, wat leidt tot de vorming van knobbels en die symptomen kan veroorzaken zoals koorts, nachtelijk zweten, overmatige vermoeidheid en gewichtsverlies zonder duidelijke oorzaak.

Over het algemeen komt lymfoom vaker voor bij volwassenen dan bij kinderen, en sommige mensen lopen een groter risico om de ziekte te ontwikkelen, zoals mensen met een familiegeschiedenis van lymfoom, die een ziekte hebben die een lage immuniteit veroorzaakt of die besmet zijn door bepaalde virussen zoals HIV, Epstein-Barr of HTLV-1.

Er zijn twee soorten lymfoom, die kunnen worden onderscheiden door de kenmerken van de kwaadaardige cellen die worden aangetroffen in diagnostische tests, zoals:

• Hodgkin-lymfoom, wat zeldzamer is, oudere mensen treft en zich richt op specifieke lichaamscellen, type B-lymfocyten;
• Non-Hodgkin-lymfoom, dit komt vaker voor en ontwikkelt zich meestal van B- en T-lymfocyten. Lees meer over non-Hodgkin-lymfoom.

De diagnose van beide typen lymfoom wordt gesteld door middel van bloedonderzoek, beeldvormende tests en beenmergbiopsie en de behandeling is voornamelijk gebaseerd op chemotherapie, radiotherapie en beenmergtransplantatie. Als het vroeg wordt gediagnosticeerd en als de behandeling zo snel mogelijk wordt gestart, is de kans op genezing van lymfoom groot.

Belangrijkste symptomen

De belangrijkste symptomen van lymfoom zijn constante koorts, nachtelijk zweten en de aanwezigheid van vergrote lymfeklieren, waargenomen door de aanwezigheid van knobbeltjes in de nek, oksel of lies. Andere symptomen die mogelijk wijzen op lymfoom zijn:

• Overmatige vermoeidheid;
• Jeuk;
• Malaise;
• Verlies van eetlust;
• Dunner worden zonder duidelijke oorzaak;
• Kortademigheid en hoesten.

Naast deze symptomen kan de milt, een orgaan dat verantwoordelijk is voor de productie van afweercellen, linksboven in de buik, worden aangetast door het lymfoom en opgezwollen raken en pijn veroorzaken, en bovendien, wanneer een lymfeklier sterk vergroot is, het kan op een zenuw in uw been drukken en gevoelloosheid of tintelingen veroorzaken. Ken andere symptomen van lymfekanker.

Bij aanwezigheid van meerdere van deze symptomen wordt aanbevolen om voor onderzoek naar de arts te gaan en indien de diagnose bevestigd is kan er onder begeleiding van de huisarts, hematoloog of oncoloog een passende behandeling worden gestart.

Wat is het verschil tussen lymfoom en leukemie

Bij leukemie beginnen kwaadaardige cellen zich te vermenigvuldigen in het beenmerg, terwijl bij lymfoom kanker begint in de lymfeklieren of linguaal. Hoewel sommige symptomen vergelijkbaar zijn, zoals koorts en nachtelijk zweten, komt het bij leukemie vaker voor om te bloeden en paarse vlekken op het lichaam te vertonen, en bij lymfoom treedt er meer jeukende huid op. 

Wat zijn de oorzaken?

De oorzaken van lymfoom zijn nog niet goed gedefinieerd, maar mensen ouder dan 60 hebben meer kans om non-Hodgkin-lymfoom te ontwikkelen. Andere factoren die ook kunnen worden geassocieerd met het verschijnen van lymfoom zijn infecties door het HIV-virus, het Epstein-Barr-virus, dat mononucleosis veroorzaakt, HTLV-1, dat verantwoordelijk is voor bepaalde soorten hepatitis, en infectie door de bacteriën Helicobacter pylori, die in de maag zit.

Bovendien kan het hebben van een ziekte die een lage immuniteit veroorzaakt, een auto-immuunziekte hebben, zoals lupus of coeliakie, en werken op plaatsen met veel blootstelling aan chemicaliën, zoals pesticiden, het uiterlijk van lymfoom beïnvloeden. Kijk wat lymfekanker kan veroorzaken.

Hoe de diagnose te bevestigen

De diagnose lymfoom wordt gesteld door evaluatie van de symptomen door de huisarts, hematoloog of oncoloog en de resultaten van enkele onderzoeken, zoals:

• Bloedonderzoek: ze worden gebruikt om bloedcellen en enzymen te evalueren, omdat veranderingen in het leukogram, zoals een toename van lymfocyten, en een toename van lactaatdehydrogenase (LDH) de aanwezigheid van lymfoom kunnen aangeven;
• Röntgenfoto: biedt afbeeldingen van delen van het lichaam die mogelijk zijn aangetast door lymfoom;
• Computertomografie: maakt het mogelijk om beelden van lichaamsdelen in meer detail te bekijken dan de röntgenfoto, in staat om lymfoom te detecteren;
• Magnetische resonantiebeeldvorming: net als computertomografie wordt het gebruikt om door middel van afbeeldingen aangetaste delen van het lichaam te detecteren die door lymfoom zijn aangetast;
• Pet-scan: het is een soort computertomografie die helpt bij het opsporen van metastase, dat is wanneer het lymfoom zich naar verschillende delen van het lichaam verspreidt;

Een beenmergbiopsie wordt ook aangegeven door de arts, die bestaat uit het verwijderen van een klein deel van het bot uit het bekken om de mergcellen te analyseren en na te gaan of ze door het lymfoom zijn aangetast..

Hoe de behandeling wordt gedaan

Uit de resultaten van de tests zal de hematoloog of oncoloog de behandeling aangeven afhankelijk van het type, de grootte, de graad en de regio waarin het lymfoom wordt aangetroffen, evenals de leeftijd en algemene toestand van de persoon. Op deze manier kan lymfoom worden behandeld met de volgende opties:

1. Chemotherapie

Chemotherapie is een behandeling die bestaat uit het toedienen van medicijnen via de ader, via een katheter, om de kankercellen die het lymfoom veroorzaken te elimineren. De meest gebruikte geneesmiddelen voor chemotherapie om lymfoom te behandelen zijn doxorubicine, bleomycine, dacarbazine en vinblastine en worden over het algemeen op dezelfde dag gebruikt, als onderdeel van een behandelprotocol, de keuze van het protocol door de arts, voornamelijk afhankelijk van het type gediagnosticeerde lymfoom. 

De chemotherapieprotocollen worden elke 3 of 4 weken uitgevoerd, omdat deze medicijnen sterke bijwerkingen hebben, zoals haarverlies, misselijkheid en braken, slechte eetlust en verminderde immuniteit, het duurt langer voordat het lichaam herstelt. Afhankelijk van het type lymfoom, zal de arts bepalen hoe vaak het nodig is om de medicijnen te herhalen, dat wil zeggen hoeveel chemotherapiecycli worden uitgevoerd.

2. Radiotherapie

Stralingstherapie is een behandeling die wordt gebruikt om kankercellen te vernietigen door straling die door een machine rechtstreeks wordt uitgezonden naar de lymfeklier die door het lymfoom is aangetast, waarbij markeringen op de huid worden aangebracht zodat deze straling elke keer op dezelfde plaats wordt toegediend.

Voordat de radiotherapie wordt gestart, plant de radiotherapeut met behulp van beeldvormende onderzoeken de locatie van het lichaam waar het lymfoom zich bevindt en geeft hij de stralingsdosis, de hoeveelheid en de duur van de sessies aan.

Meestal wordt radiotherapie gebruikt in combinatie met andere behandelmethoden om de kans op het elimineren van de cellen die lymfoom veroorzaken te vergroten, en het veroorzaakt bijwerkingen zoals verlies van eetlust, misselijkheid, warmtegevoel in het aangebrachte gebied. Kijk wat u moet eten om de effecten van radiotherapie te verminderen.

3. Immunotherapie

Sommige soorten lymfoom kunnen worden behandeld met immunotherapeutische geneesmiddelen, dit zijn geneesmiddelen die het immuunsysteem helpen de lymfoomcellen te bestrijden, en de bijwerkingen zijn minder dan die van chemotherapie.

Deze medicijnen worden ook gebruikt met andere behandelingstechnieken, waardoor de kans op genezing van lymfoom toeneemt. Sommige immunotherapie-geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van lymfoom zijn rituximab, bortezomide en lenalidomide.

4. Beenmergtransplantatie

Beenmergtransplantatie is een behandeling die bestaat uit het vernietigen van zieke lymfoomcellen en deze te vervangen door gezonde stamcellen. Voordat u gezonde stamcellen krijgt, is een hoge dosis chemotherapie nodig om alle kankercellen in het lichaam te doden. Lees meer over wat stamcellen zijn en hoe ze kunnen helpen.

Er zijn twee soorten beenmergtransplantaties die autoloog zijn, wanneer stamcellen van de persoon zelf worden ontvangen, en allogene, dat wil zeggen wanneer stamcellen van een andere persoon worden verkregen. Om het beenmerg van een andere persoon te ontvangen, moet het compatibel zijn, dus vóór de transplantatie worden bloedonderzoeken uitgevoerd, zowel op de persoon met het lymfoom als op de persoon die het beenmerg gaat doneren.. 

5. Gentherapie

Momenteel wordt een nieuwe behandeling voor lymfoom genaamd CAR-T-cel opgestart, namelijk wanneer de afweercellen van het lichaam worden verwijderd en opnieuw worden geprogrammeerd met een specifiek type deeltje en vervolgens worden dezelfde cellen in het lichaam ingebracht, waardoor de immuniteit en kankercellen bestrijden. Deze behandeling wordt nog bestudeerd en is niet in alle ziekenhuizen beschikbaar. Lees meer over hoe CAR-T-celbehandeling wordt uitgevoerd.

6. Chirurgie

In sommige gevallen, wanneer de lymfeklieren door het lymfoom veel groter worden, kunnen ze andere organen zoals de milt bereiken en daarom kan de arts een operatie aanbevelen om dit orgaan te verwijderen. Voordat de behandeling wordt uitgevoerd, is het soms nodig om een ​​kleine operatie uit te voeren om een ​​lymfeklier te verwijderen, om een ​​biopsie uit te voeren om de kankercellen te analyseren..

Lymfoom heeft een remedie?

De resultaten van behandelingen variëren afhankelijk van het type en de mate van lymfoom, maar in de meeste gevallen is het te genezen als het wordt behandeld volgens medische aanbevelingen. Als de ziekte vroegtijdig wordt ontdekt en behandeld, is de kans op genezing zelfs nog groter.

Nieuwe behandelingen, nieuw onderzoek en betere zorgondersteuning voor de behandelde persoon worden ontwikkeld en daarom worden betere resultaten en bijgevolg een hogere kwaliteit van leven verwacht..