Wat is het Burkitt-lymfoom, hoe te identificeren en welke behandelingen

Burkitt-lymfoom is een vorm van kanker van het lymfestelsel, die met name lymfocyten aantast, de afweercellen van het lichaam. Deze kanker kan worden geassocieerd met infectie door het Epstein Barr-virus (EBV), het humaan immunodeficiëntievirus (HIV), maar het kan ook ontstaan ​​door een genetische wijziging.

Over het algemeen ontwikkelt dit type lymfoom zich meer bij mannelijke kinderen dan bij volwassenen en treft het vaker organen in de buik. Omdat het echter een agressieve kanker is, waarbij kankercellen snel groeien, kan het andere organen bereiken, zoals de lever, milt, beenmerg en zelfs de botten van het gezicht..

Het eerste teken van Burkitt-lymfoom is het verschijnen van zwelling in de nek, oksels, liezen of zwelling in de buik of het gezicht, afhankelijk van de locatie die wordt aangetast door het lymfoom. Na beoordeling van de symptomen zal de hematoloog de diagnose bevestigen door middel van biopsie- en beeldvormende tests. Met de bevestiging van het Burkitt-lymfoom is de meest geschikte behandeling aangewezen, meestal chemotherapie. Bekijk meer hoe chemotherapie wordt gedaan.

Belangrijkste symptomen

Symptomen van Burkitt-lymfoom kunnen variëren, afhankelijk van het type en de locatie van de tumor, maar de meest voorkomende symptomen van dit type kanker zijn:

• Nek, oksels en / of liezen;
• Overmatig nachtelijk zweten;
• Koorts;
• Dunner worden zonder duidelijke oorzaak;
• Vermoeidheid.

Het komt vaak voor dat Burkitt-lymfoom het gebied van de kaak en andere botten van het gezicht aantast, dus het kan zwelling aan één kant van het gezicht veroorzaken. De tumor kan echter ook in de buik groeien, wat een opgeblazen gevoel en buikpijn, bloeding en darmobstructie kan veroorzaken. Wanneer het lymfoom zich naar de hersenen verspreidt, kan het zwakte in het lichaam en moeilijk lopen veroorzaken.

Bovendien veroorzaken de zwellingen veroorzaakt door het Burkitt-lymfoom niet altijd pijn en beginnen of verergeren ze vaak binnen een paar dagen.

Wat zijn de oorzaken?

Hoewel de oorzaken van het Burkitt-lymfoom niet precies bekend zijn, wordt deze kanker in sommige situaties geassocieerd met infecties door het EBV-virus en HIV. Bovendien kan het hebben van een aangeboren ziekte, dat wil zeggen geboren worden met een genetisch probleem dat de afweer van het lichaam schaadt, verband houden met de ontwikkeling van dit type lymfoom.

Burkitt-lymfoom is het meest voorkomende type kanker bij kinderen in regio's waar malaria voorkomt, zoals Afrika, en het komt ook elders in de wereld voor waar veel kinderen besmet zijn met het hiv-virus..

Hoe de diagnose te bevestigen

Aangezien het Burkitt-lymfoom zich zeer snel verspreidt, is het belangrijk dat de diagnose zo snel mogelijk wordt gesteld. De huisarts of kinderarts kan de kanker vermoeden en doorverwijzen naar de oncoloog of hematoloog, en nadat hij weet hoe lang geleden de symptomen verschenen, duidt dit op een biopsie in het tumorgebied. Bekijk hoe de biopsie is gedaan.

Daarnaast worden er andere tests uitgevoerd om Burkitt's lymfoom te diagnosticeren, zoals computertomografie, magnetische resonantiebeeldvorming, huisdierenscan, beenmerg en CSF-verzameling. Deze tests zijn voor de arts om de ernst en omvang van de ziekte te identificeren en van daaruit het type behandeling te definiëren.

Belangrijkste soorten

De Wereldgezondheidsorganisatie classificeert Burkitt's lymfoom in drie verschillende typen, namelijk:

• Endemisch of Afrikaans: treft vooral kinderen van 4 tot 7 jaar en komt twee keer zo vaak voor bij jongens;
• Sporadisch of niet-Afrikaans: het is het meest voorkomende type en kan bij kinderen en volwassenen over de hele wereld voorkomen, met bijna de helft van de gevallen van lymfomen bij kinderen;
• Geassocieerd met immunodeficiëntie: komt voor bij mensen die besmet zijn met het hiv-virus en aids hebben.

Burkitt-lymfoom kan ook voorkomen bij mensen die zijn geboren met een genetische aandoening die problemen met een lage immuniteit veroorzaakt en soms ook bij mensen die een transplantatie hebben ondergaan en die immunosuppressiva gebruiken.

Hoe de behandeling wordt gedaan

De behandeling van Burkitt-lymfoom moet worden gestart zodra de diagnose is bevestigd, omdat het een type tumor is dat erg snel groeit. De hematoloog beveelt behandeling aan op basis van de locatie van de tumor en het stadium van de ziekte, maar in de meeste gevallen is de behandeling voor dit type lymfoom gebaseerd op chemotherapie.

De geneesmiddelen die samen bij chemotherapie kunnen worden gebruikt, zijn cyclofosfamide, vincristine, doxorubicine, dexamethason, methotrexaat en cytarabine. Immunotherapie wordt ook gebruikt, het meest gebruikte medicijn is rituximab, dat zich bindt aan eiwitten in kankercellen die kanker helpen elimineren.

Intrathecale chemotherapie, een medicijn dat op de wervelkolom wordt aangebracht, is geïndiceerd voor de behandeling van Burkitt-lymfoom in de hersenen en wordt gebruikt om te voorkomen dat het zich naar andere delen van het lichaam verspreidt..

Andere soorten behandeling kunnen echter door de arts worden aangewezen, zoals radiotherapie, chirurgie en autologe beenmergtransplantatie of autotransplantatie. Lees meer over hoe autotransplantatie werkt.

Burkitt-lymfoom is te genezen?

Ondanks dat het een agressieve vorm van kanker is, is het Burkitt-lymfoom bijna altijd te genezen, maar dit hangt af van wanneer de ziekte werd gediagnosticeerd, het getroffen gebied en of de behandeling snel werd gestart. Wanneer de ziekte in een vroeg stadium wordt gediagnosticeerd en de volgende behandeling begint, is de kans op genezing groter.

Stadium I en II Burkitt-lymfomen hebben meer dan 90% genezing, terwijl stadium III en IV-lymfomen een gemiddelde kans van genezing hebben van 80%.

Aan het einde van de behandeling is het nodig om gedurende ongeveer 2 jaar een hematoloog te volgen en om de 3 maanden tests uit te voeren..

Bekijk een video met enkele tips voor het omgaan met symptomen van kankerbehandeling:

KANKERBEHANDELING: hoe u BIJWERKINGEN kunt verlichten