Hoe ganglionische tuberculose te identificeren en hoe te behandelen

Ganglion tuberculose wordt gekenmerkt door infectie van de bacterie Mycobacterium tuberculosis, in de volksmond bekend als bacil van Koch, in de ganglia van de nek, borst, oksels of lies, en minder vaak in de buikstreek.

Dit type tuberculose komt vaker voor bij patiënten met hiv en bij vrouwen van 20 tot 40 jaar, in tegenstelling tot de longvorm die vaker voorkomt bij mannen van oudere leeftijd..

Samen met pleurale tuberculose is dit het meest voorkomende type extra-pulmonale tuberculose en het is te genezen wanneer de behandeling wordt uitgevoerd met antibiotica die zijn voorgeschreven door de longarts.

Belangrijkste symptomen

De symptomen van ganglionische tuberculose zijn niet-specifiek, zoals lage koorts en gewichtsverlies, waardoor de persoon niet onmiddellijk medische hulp kan zoeken. Andere veel voorkomende symptomen zijn:

• Gezwollen tongen in de nek, nek, oksels of lies, meestal 3 cm maar met een diameter van 8-10 cm;
• Afwezigheid van pijn in de tongen;
• Moeilijk en moeilijk te verplaatsen talen;
• Verminderde eetlust;
• Er kan overdreven nachtelijk zweet zijn;
• Lage koorts, tot 38 ° C, vooral aan het eind van de dag;
• Overmatige vermoeidheid.

Bij aanwezigheid van deze symptomen is het belangrijk om advies in te winnen bij een longarts of huisarts zodat de diagnose kan worden gesteld en behandeling met antibiotica kan worden gestart..

Symptomen kunnen variëren van de aangetaste ganglia, evenals de toestand van het immuunsysteem van de persoon.

Hoe de diagnose wordt gesteld

De diagnose van tuberculose kan moeilijk zijn, omdat de ziekte symptomen veroorzaakt die kunnen worden veroorzaakt door een eenvoudige griep of een ander type infectie.

Na beoordeling van de symptomen kan de arts dus een röntgenfoto bestellen, waaruit blijkt dat de longen niet zijn aangetast, en een microbiologisch onderzoek om de aanwezigheid van bacteriën te controleren, hiervoor moet het pijnlijke en gezwollen ganglion worden afgezogen met een fijne naald en het materiaal dat naar het laboratorium wordt gestuurd. 

Daarnaast kunnen andere tests worden besteld om de diagnose te ondersteunen, zoals bloedonderzoek en PCR-meting. De gemiddelde tijd vanaf het begin van de symptomen tot de diagnose van extrapulmonale tuberculose varieert van 1 tot 2 maanden, maar kan 9 maanden bedragen.

Hoe ganglion tuberculose te krijgen

In het geval van extrapulmonale tuberculose, zoals bij ganglion tuberculose, komt de bacil van Koch normaal gesproken via de luchtwegen in het lichaam, maar hij nestelt zich niet in de longen, maar in andere delen van het lichaam, waardoor verschillende soorten tuberculose worden gekenmerkt:

• Ganglionische tuberculose, is het meest voorkomende type extrapulmonale tuberculose en wordt gekenmerkt door de betrokkenheid van de ganglia.
• Miliaire tuberculose, dat is de meest ernstige vorm van tuberculose en gebeurt wanneer Mycobacterium tuberculosis het bereikt de bloedbaan en kan naar verschillende organen gaan, waaronder de longen, wat verschillende complicaties veroorzaakt;
• Bot tuberculose, waarin de bacteriën zich in de botten nestelen en pijn en ontsteking veroorzaken die beweging belemmeren en het been van plaatselijke botmassa begunstigen. Begrijp meer over bottuberculose.

De bacteriën kunnen lange tijd in het inactieve organisme blijven totdat een bepaalde situatie, zoals bijvoorbeeld stress, die leidt tot een afname van het immuunsysteem, de proliferatie en daarmee de manifestatie van de ziekte bevordert..

De beste manier om ganglionische tuberculose te vermijden, is dus te voorkomen dat u zich in een omgeving bevindt waar andere mensen met longtuberculose zich kunnen bevinden, vooral als de behandeling minder dan 15 dagen eerder is gestart.

Hoe ganglion tuberculose te behandelen

Behandeling van ganglionische tuberculose vindt plaats onder begeleiding van een longarts, infectoloog of huisarts en antibiotica zijn doorgaans aangewezen gedurende ten minste 6 maanden, en in sommige gevallen kan een operatie worden aanbevolen om het ontstoken ganglion te verwijderen..

De normaal aangewezen antibiotica zijn rifampicine, isoniazide, pyrazinamide en etambutol en de behandeling moet worden uitgevoerd volgens de specifieke instructies van de arts en mag niet worden onderbroken, omdat het bacteriële resistentie kan veroorzaken, wat de aandoening kan compliceren, aangezien de antibiotica die voordat ze werkten, werkten ze niet meer op bacteriën, waardoor infectie moeilijk te bestrijden is.