Reactieve artritis wat is het, behandeling, symptomen en oorzaken

Reactieve artritis, voorheen ook bekend als het syndroom van Reiter, is een ontstekingsziekte die zich snel na of tijdens een bacteriële infectie ontwikkelt, meestal of gastro-intestinaal. Omdat dit gebeurt als gevolg van een infectie, wordt dit type artritis reactief genoemd.

Reactieve artritis bestaat uit de klinische triade: post-infectieuze artritis, urethritis en conjunctivitis. Deze ziekte komt vaker voor bij jongvolwassenen met een voorgeschiedenis van infectie in de afgelopen 4 weken.

In de meeste gevallen worden mensen met de diagnose reactieve artritis na een paar maanden beter zonder behandeling, maar er is een kans dat het opnieuw gebeurt. De behandeling van dit type artritis wordt vastgesteld door de huisarts of reumatoloog volgens de door de patiënt aangedragen symptomen en de oorzaak van de ziekte, en het gebruik van ontstekingsremmers, analgetica, corticosteroïden of antibiotica kan worden aanbevolen..

Oorzaken van reactieve artritis

Reactieve artritis ontstaat meestal als gevolg van een urogenitale of darmbacteriële infectie. In het geval van een urogenitale infectie kan dit het gevolg zijn van seksueel overdraagbare aandoeningen, zoals bijvoorbeeld chlamydia, die wordt veroorzaakt door de bacteriën Chlamydia trachomatis. Bij darminfecties kan dit het gevolg zijn van infectie door Campylobacter sp, Shigella sp of Salmonella sp, bijvoorbeeld.

Deze infecties kunnen optreden als gevolg van onbeschermd intiem contact, in het geval van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's), worden geassocieerd met urethritis of cervicitis, die asymptomatisch kan zijn, hoewel het in de meeste gevallen leidt tot pijn en verbranding in de urine, naast urethrale of vaginale afscheiding, of door voedselvergiftiging, bij darmbacteriële infecties. Bovendien kan reactieve artritis worden veroorzaakt door een virale infectie. Er zijn ook meldingen van reactieve artritis na immunotherapie voor blaaskanker.

Symptomen van reactieve artritis

Reactieve artritis wordt gekenmerkt door een drietal symptomen (artritis, urethritis en conjunctivitis), dat wil zeggen dat de ziekte tekenen van infectie, gewrichtsontsteking en oogproblemen vertoont. De belangrijkste tekenen en symptomen die verband houden met reactieve artritis zijn dus:

• Infectiesymptomen:

  • Polyurie, dat is de productie van grote hoeveelheden urine gedurende de dag;
  • Pijn en branden bij het plassen;
  • Aanwezigheid van bloed in de urine;
  • Dringend verlangen om te plassen;
  • Tekenen en symptomen die verband houden met prostatitis bij mannen, zoals moeite met het behouden van een erectie, pijn bij het ejaculeren en de aanwezigheid van bloed in het sperma;
  • Tekenen en symptomen die verband houden met cervicitis, salpingitis of vulvovaginitis bij vrouwen.
• Gewrichtssymptomen, die kan variëren van voorbijgaande monoartritis tot polyartritis, dat wil zeggen, er kan sprake zijn van een of meer gewrichten:
  • Gewrichtspijn;
  • Moeilijkheid om het aangetaste gewricht te verplaatsen;
  • Pijn in de rug;
  • Zwelling in de gewrichten;
  • Ontsteking van de pezen en ligamenten die verband houden met het gewricht.
• Oog symptomen:
  • Roodheid in de ogen;
  • Overmatig scheuren;
  • Pijn of verbranding in de botten;
  • Zwelling;
  • Brandende ogen;
  • Verhoogde gevoeligheid voor licht, fotofobie genoemd.

Daarnaast kunnen ook andere, meer algemene symptomen optreden, zoals overmatige vermoeidheid, rugpijn, koorts boven 38 ° C, gewichtsverlies, spruw, buikpijn of diarree. Wanneer deze symptomen optreden, wordt aanbevolen om een ​​huisarts te raadplegen om het probleem te beoordelen en aan te geven dat een reumatoloog moet worden geraadpleegd om de juiste behandeling te starten..

Diagnose van reactieve artritis

De diagnose van reactieve artritis is in wezen klinisch, waarbij de arts beoordeelt of er tekenen en symptomen zijn die kenmerkend zijn voor de triade, dat wil zeggen de aanwezigheid van tekenen en symptomen die verband houden met infectie, gewrichtsontsteking en oogproblemen..

Daarnaast kan de arts vragen om een ​​genetische test uit te voeren om HLA-B27 te identificeren, wat kan worden beschouwd als een marker die positief is bij patiënten met reactieve artritis. Afzonderlijk heeft HLA-B27 weinig diagnostische waarde en is niet geïndiceerd in de routinezorg van deze patiënten.

Hoe de behandeling wordt gedaan

De behandeling van reactieve artritis wordt gedaan volgens de symptomen die door de persoon worden gepresenteerd en de oorzaak van de ziekte, en het gebruik van ontstekingsremmende en pijnstillende middelen, zoals paracetamol of ibuprofen, wordt meestal aangegeven door de reumatoloog. In sommige gevallen kan het gebruik van corticosteroïden, zoals prednisolon, ook worden aanbevolen om ontstekingen in verschillende delen van het lichaam te verminderen en de symptomen te verlichten..

De reumatoloog kan ook het gebruik van antibiotica aangeven als de reactieve artritis wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie en het lichaam de bacteriën niet kan verwijderen, maar het gebruik van antibiotica heeft geen invloed op de ontwikkeling van de ziekte. Bovendien, in het geval dat de gewrichten worden aangetast, kan fysiotherapie ook geïndiceerd zijn, wat wordt gedaan met oefeningen die helpen de beweging van de ledematen te herstellen en pijn te verlichten..

Het is echter niet altijd mogelijk om alle symptomen van reactieve artritis volledig te verlichten, waarbij een chronische aandoening ontstaat die ervoor zorgt dat de symptomen enkele weken terugkeren..

Remedies voor reactieve artritis

In de meeste gevallen van reactieve artritis beveelt de arts het gebruik van niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) aan om de symptomen te verlichten, en het gebruik van Ibuprofen of Diclofenac kan worden aanbevolen om pijn te verminderen en gewrichtsbeweging te vergemakkelijken. In het geval dat het gebruik van NSAID's niet voldoende is, het gebruik van andere medicijnen, zoals:

• Corticosteroïden, zoals Prednisolon of Betamethason, om de symptomen van ontsteking te verminderen wanneer ontstekingsremmende medicijnen niet voldoende zijn;
• Antibiotica, die varieert afhankelijk van het infectieuze agens dat verantwoordelijk is voor de infectie en het gevoeligheidsprofiel van het micro-organisme.

De behandeling van reactieve artritis duurt gewoonlijk ongeveer 6 maanden, maar in sommige gevallen kan deze 1 jaar bedragen, afhankelijk van de ernst van de symptomen en de reactie van de persoon op de behandeling.

Fysiotherapie voor reactieve artritis

Fysiotherapiebehandeling is belangrijk bij de behandeling van dit type artritis om verstijving van het gewricht te voorkomen. Zo geeft fysiotherapie enkele oefeningen aan en voert deze uit om gewrichtssymptomen te verlichten, het bewegingsbereik te vergroten en vervormingen te voorkomen die kunnen optreden als gevolg van de ziekte..

Bekijk de volgende video voor enkele oefeningen voor artritis:

ARTHRITIS: oefeningen om pijn te verlichten