Adhesive capsulitis (frozen shoulder)
Adhesieve capsulitis, ook wel 'frozen shoulder' genoemd, is een situatie waarbij de persoon een belangrijke beperking in schouderbewegingen heeft, waardoor het moeilijk wordt om de arm boven schouderhoogte te plaatsen. Deze verandering kan optreden na langdurige perioden van immobiliteit van de schouder. Deze aandoening treft slechts één schouder en komt vaker voor bij vrouwen.
Deze ziekte kan in verschillende stadia worden gevonden, namelijk:
- Bevriezingsfase: schouderpijn neemt geleidelijk toe in rust, met acute pijn in extreme bewegingsgrenzen. Deze fase duurt 2-9 maanden;
- Zelfklevende fase: de pijn begint te verminderen en verschijnt alleen bij beweging, maar de bewegingen zijn alle bewegingen beperkt, met compensatie met het schouderblad. Deze fase duurt 4-12 maanden.
- Ontdooifase: Gekenmerkt door geleidelijke verbetering van het bewegingsbereik van de schouder, afwezigheid van pijn en synovitis, maar met belangrijke capsulebeperkingen. Deze fase duurt 12-42 maanden.
Bovendien wordt de ruimte tussen de glenoïde en de humerus, evenals de ruimte tussen de biceps en de humerus, sterk verminderd, wat volledige schouderbewegingen verhindert. Al deze veranderingen zijn te zien in een beeldonderzoek, zoals röntgenfoto's in verschillende posities, echografie en schouderatrografie, op verzoek van de arts..
Symptomen
Symptomen zijn onder meer schouderpijn en moeite om de armen op te tillen, met het gevoel dat de schouder vastzit, 'bevroren'.
De tests die kunnen helpen bij het identificeren van deze ziekte zijn: röntgenfoto's, echografie en artrografie, wat het belangrijkste is omdat het de vermindering van gewrichtsvloeistof in het gewricht en de vermindering van ruimtes in het gewricht zelf aantoont..
Het kan enkele maanden duren voordat de diagnose is gesteld, omdat de persoon aanvankelijk mogelijk alleen pijn in de schouder en enige bewegingsbeperking heeft, wat kan duiden op een eenvoudige ontsteking, bijvoorbeeld.
Oorzaken
De oorzaak van de frozen shoulder is niet bekend, wat de diagnose en behandelmogelijkheden bemoeilijkt. Er wordt aangenomen dat schouderstijfheid het gevolg is van een proces van vezelachtige verklevingen in het gewricht, wat kan gebeuren na trauma aan de schouder of immobilisatie gedurende langere tijd.
Mensen die het moeilijker hebben om met stress en dagelijkse druk om te gaan, hebben minder pijntolerantie en hebben meer kans om een bevroren schouder te ontwikkelen om emotionele redenen.
Andere ziekten die mogelijk geassocieerd zijn en de kans op adhesieve capsulitis lijken te vergroten, zijn diabetes, schildklieraandoeningen, degeneratieve veranderingen in de cervicale wervelkolom, neurologische ziekten als gevolg van het gebruik van geneesmiddelen, zoals fenobarbital om aanvallen te beheersen, tuberculose en myocardischemie..
Behandeling
Behandeling wordt meestal gedaan met pijnstillers, ontstekingsremmers en corticosteroïden, naast fysiotherapie-sessies om de schouderbeweging te vergroten, maar er zijn gevallen waarin adhesieve capsulitis spontaan geneest, met progressieve verbetering van de symptomen, zelfs zonder enige vorm van behandeling uit te voeren. specifieke behandeling, dus er is niet altijd overeenstemming over de beste aanpak voor elke fase.
Suprascapulaire zenuwblokkade met lokale anesthetische infiltratie en schoudermanipulatie onder algemene anesthesie kunnen ook worden aanbevolen.
Fysiotherapie is altijd geïndiceerd en heeft goede resultaten, passieve en actieve oefeningen worden aanbevolen, naast warme kompressen die beetje bij beetje helpen om bewegingen los te laten. Lees hier meer over zelfklevende capsulitisbehandelingen.
