Begrijp wat het opsluitingssyndroom is
Incarceration Syndrome of Locked-In Syndrome is een zeldzame neurologische aandoening waarbij verlamming optreedt in alle spieren van het lichaam, behalve de spieren die de beweging van de ogen of oogleden regelen..
Bij deze ziekte zit de patiënt 'gevangen' in zijn eigen lichaam, niet in staat om te bewegen of te communiceren, maar blijft bij bewustzijn, en merkt alles op wat er om hem heen gebeurt en blijft zijn geheugen intact. Dit syndroom kan niet worden genezen, maar er zijn procedures die de kwaliteit van leven van de persoon kunnen helpen verbeteren, zoals een soort helm die kan identificeren wat de persoon nodig heeft, zodat er aandacht aan kan worden besteed.
Hoe te weten of dit dit syndroom is
Symptomen van het opsluitingssyndroom kunnen zijn:
- Verlamming van de lichaamsspieren;
- Onvermogen om te praten en te kauwen;
- Stijve en gestrekte armen en benen.
Over het algemeen kunnen patiënten alleen hun ogen op en neer bewegen, omdat zelfs de zijwaartse bewegingen van de ogen worden aangetast. De persoon voelt ook pijn, maar kan niet communiceren en kan daarom geen beweging schetsen alsof hij geen pijn voelt..
De diagnose wordt gesteld op basis van de aanwezige tekenen en symptomen en kan worden bevestigd met onderzoeken zoals bijvoorbeeld MRI of CT-scan.
Wat veroorzaakt dit syndroom?
De oorzaken van het opsluitingssyndroom kunnen traumatisch hersenletsel zijn, na een beroerte, bijwerkingen van medicijnen, amyotrofe laterale sclerose, hoofdletsel, meningitis, hersenbloeding of slangenbeet. Bij dit syndroom wordt de informatie die de hersenen naar het lichaam sturen niet volledig vastgelegd door de spiervezels en daarom reageert het lichaam niet op bevelen van de hersenen.
Hoe de behandeling wordt gedaan
De behandeling van het opsluitingssyndroom geneest de ziekte niet, maar helpt de levenskwaliteit van de persoon te verbeteren. Momenteel worden er communicatietechnologieën gebruikt die door signalen, zoals knipogen, kunnen vertalen wat de persoon in woorden denkt, waardoor de ander hem kan begrijpen. Een andere mogelijkheid is om een soort dop met elektroden op het hoofd te gebruiken die interpreteert wat de persoon denkt, zodat er aandacht aan kan worden besteed.
Er kan ook een klein apparaat worden gebruikt dat elektroden heeft die op de huid zijn geplakt en die spiercontractie kunnen bevorderen om de stijfheid te verminderen, maar het is moeilijk voor de persoon om beweging te herstellen en de meesten van hen sterven in het eerste jaar nadat de ziekte is ontstaan. . De meest voorkomende doodsoorzaak is te wijten aan de opeenhoping van afscheidingen in de luchtwegen, wat van nature gebeurt wanneer de persoon niet beweegt.
Om de kwaliteit van leven te verbeteren en deze opeenhoping van afscheidingen te voorkomen, wordt aanbevolen dat de persoon minstens 2 keer per dag motor- en ademhalingsfysiotherapie ondergaat. Een zuurstofmasker kan worden gebruikt om de ademhaling te vergemakkelijken en het voeden moet worden gedaan met een buis, waarbij luiers nodig zijn om urine en ontlasting te bevatten.
De zorg moet dezelfde zijn als die van een bewusteloze bedlegerige persoon en als de familie dit soort zorg niet biedt, kan de persoon overlijden als gevolg van infecties of accumulatie van secreties in de longen, wat longontsteking kan veroorzaken.
