Welke dysautonomie, belangrijkste symptomen en behandeling
Dysautonomie of autonome disfunctie is een medische term die wordt gebruikt om een aandoening te beschrijven die verschillende lichaamsfuncties schaadt, omdat het veranderingen in het autonome zenuwstelsel veroorzaakt. Dit systeem is samengesteld uit de hersenen en zenuwen en is verantwoordelijk voor onvrijwillige lichaamsbewegingen zoals hartslag, ademhalingscontrole, nierfunctie en pupilverwijding.
De symptomen van dysautonomie zijn niet altijd zichtbaar, maar er kunnen zich tekenen voordoen zoals duizeligheid, flauwvallen, kortademigheid, overmatige vermoeidheid, onvermogen om op te staan, zichtproblemen, duizeligheid en zelfs geheugenverlies. Aangezien deze symptomen veel voorkomen in andere situaties, kunnen ze dus worden verward met andere ziekten.
Deze verandering heeft geen specifieke oorzaken, maar kan optreden als gevolg van de gevolgen van ziekten zoals diabetes, fibromyalgie, amyloïdose, porfyrie, trauma en verwondingen aan het centrale zenuwstelsel. De diagnose van dysautonomie wordt gesteld door een klinisch onderzoek uitgevoerd door een neuroloog of cardioloog en door genetische tests, omdat er geen genezing is, maar therapieën en medicijnen kunnen worden uitgevoerd om de symptomen te verlichten..
Belangrijkste symptomen
De symptomen van dysautonomie kunnen per type verschillen, van persoon tot persoon verschillen en zijn niet altijd mogelijk te observeren. Aangezien deze ziekte echter veranderingen in het zenuwstelsel veroorzaakt, kan dit leiden tot het optreden van tekenen zoals:
- Duizeligheid;
- Flauwvallen;
- Plotselinge kortademigheid;
- Spierzwakte;
- Onvermogen om te staan;
- Misselijkheid en braken;
- Visieproblemen;
- Geheugenverlies;
- Plotselinge stemmingswisselingen;
- Gevoeligheid voor licht;
- Hartkloppingen;
- Moeilijkheden bij het uitvoeren van fysieke oefeningen;
- Overmatige trillingen.
Sommige tekenen van dysautonomie worden alleen geïdentificeerd met specifieke apparaten of tests, zoals drukverlaging, verhoging of verlaging van de hartslag, verlaging van de bloeddruk, problemen met het handhaven van de lichaamstemperatuur en een verlaging van de bloedsuikerspiegel.
De diagnose van deze aandoening kan worden gesteld door een neuroloog of cardioloog door analyse van deze symptomen en door aanvullende tests, zoals genetische tests die dienen om veranderingen in de genen van het lichaam te identificeren.
Mogelijke oorzaken
Dysautonomia kan voorkomen bij mensen van elke leeftijd, geslacht of ras, maar sommige typen komen vaker voor bij vrouwen, zoals het posturale orthostatische tachycardiesyndroom. De oorzaken van deze wijziging zijn niet goed gedefinieerd, maar kunnen optreden als gevolg van andere ziekten zoals diabetes, amyloïdose, fibromyalgie, multipel myeloom, porfyrie, trauma en verwondingen aan het centrale zenuwstelsel.
Sommige situaties kunnen ook leiden tot het optreden van dysautonomie, zoals overmatig alcoholgebruik en bepaalde medicijnen, zoals antidepressiva, antihypertensiva, antipsychotica of antineoplastische geneesmiddelen, maar deze gevallen zijn zeldzamer. Zie meer andere ziekten die kunnen worden veroorzaakt door overmatig gebruik van alcoholische dranken.
Wat zijn de soorten
Dysautonomie is een aandoening die veranderingen in het autonome zenuwstelsel veroorzaakt en op verschillende manieren kan voorkomen, waarbij de belangrijkste typen zijn:
- Posturaal orthostatisch tachycardiesyndroom: het is gebaseerd op het optreden van symptomen zoals duizeligheid, verhoogde hartslag, ernstige kortademigheid en pijn op de borst, treft vooral jongere vrouwen onder de 40 jaar;
- Neurocardiogene syncope: het is het meest voorkomende type, het leidt tot het optreden van constant flauwvallen;
- Familiale dysautonomie: het is zeer zeldzaam, het komt alleen voor bij mensen die afstammen van Asjkenazische joden;
- Meerdere systeematrofie: het bestaat uit het meest ernstige type, waarbij de symptomen vergelijkbaar zijn met de ziekte van Parkinson en na verloop van tijd erger worden;
- Autonome dysreflexie: treft vooral mensen die een dwarslaesie hebben gehad.
Een ander type dysautonomie is de autonome diabetische neuropathie die optreedt als gevolg van veranderingen veroorzaakt door diabetes en de zenuwen beïnvloedt die het hart beheersen, wat leidt tot problemen met het reguleren van de lichaamstemperatuur, bloedglucose, bloeddruk, het functioneren van de blaas en het kan ook erectiestoornissen veroorzaken. Leer hoe autonome neuropathie wordt behandeld.
Hoe de behandeling wordt gedaan
Dysautonomia is een ernstige ziekte en kan niet worden genezen, dus de behandeling is gebaseerd op ondersteunende maatregelen en voor de verlichting van symptomen die kunnen worden gedaan door fysiotherapie-sessies om de beweging van het lichaam te versterken, activiteiten met logopedie, als de persoon moeite hebben met slikken en therapie met een psycholoog om de persoon te helpen met deze aandoening om te gaan.
In sommige gevallen, omdat dysautonomie evenwichtsverlies en bloeddrukdaling veroorzaakt, kan de arts aanbevelen dat de persoon meer dan 2 liter water per dag drinkt, een zoutrijk dieet eet en medicijnen zoals fludrocortison gebruikt.
