Wat is tracheitis, symptomen en behandeling
Tracheitis komt overeen met een ontsteking van de luchtpijp, een orgaan van de luchtwegen dat verantwoordelijk is voor het geleiden van lucht naar de bronchiën. Tracheitis is zeldzaam, maar het kan vooral bij kinderen voorkomen en is meestal te wijten aan infectie door virussen of bacteriën, voornamelijk die tot het geslacht behoren Staphylococcus en Streptococcus.
Het belangrijkste teken van tracheitis is het geluid dat het kind maakt bij het inademen, het is belangrijk om naar de kinderarts te gaan zodra dit symptoom wordt opgemerkt, zodat de behandeling kan worden gestart en complicaties worden vermeden. De behandeling wordt meestal gedaan met antibiotica volgens het geïdentificeerde micro-organisme.
Tracheitis Symptomen
Aanvankelijk zijn de tekenen en symptomen van tracheitis vergelijkbaar met elke andere luchtweginfectie die zich in de loop van de tijd ontwikkelt, de belangrijkste zijn:
- Geluid bij het inademen, als een stridor;
- Moeilijk ademen;
- Vermoeidheid;
- Malaise;
- Hoge koorts;
- Droge en frequente hoest.
Het is belangrijk dat tracheitis snel wordt geïdentificeerd en behandeld, omdat er een risico bestaat op een plotselinge bloeddrukdaling, ademhalingsfalen, hartproblemen en sepsis, die optreedt wanneer de bacteriën de bloedbaan bereiken, wat een risico voor het leven van de persoon vormt..
De diagnose van tracheitis moet worden gesteld door een kinderarts of huisarts op basis van de beoordeling van tekenen en symptomen die door de persoon worden gepresenteerd. Daarnaast kunnen andere tests worden aangevraagd, zoals laryngoscopie, microbiologische analyse van tracheale secretie en radiografie van de nek, zodat de diagnose kan worden voltooid en de behandeling kan worden gestart. Röntgenfoto's van de nek worden voornamelijk gevraagd om tracheitis te onderscheiden van kroep, wat ook een luchtweginfectie is, maar wordt veroorzaakt door virussen. Lees meer over de croupe.
Hoe verloopt de behandeling
Behandeling van tracheitis wordt meestal gedaan met maatregelen om ademhalingsongemakken te ondersteunen, zoals verneveling, nasale katheter met zuurstof en zelfs orotracheale intubatie in de meest ernstige gevallen, ademhalingsfysiotherapie en het gebruik van antibiotica, waarbij het gebruik van cefuroxim voornamelijk wordt aanbevolen door de arts. of Ceftriaxon of Vancomycine, afhankelijk van het aangetroffen micro-organisme en het gevoeligheidsprofiel ervan, gedurende 10 tot 14 dagen of volgens medisch advies.
