Radiculopathie Wat zijn, symptomen en hoe te behandelen
Radiculopathie wordt gekenmerkt door verwonding of het compromitteren van een of meer zenuwen en hun zenuwwortels die de wervelkolom passeren, waardoor symptomen ontstaan zoals dolor, angel, gevoel van shock en zwakte van de ledematen zoals het bijvoorbeeld optreedt. de pijn vanwege het heupzenuw compromis.
De zenuwen en de zenuwwortels maakten deel uit van het zenuwstelsel en waren verantwoordelijk voor het overbrengen van informatie tussen de hersenen en de ledematen van het lichaam, zoals gevoeligheid, kracht en beweging. Over het algemeen wordt radiculopathie veroorzaakt door een compressie van zenuwwortels, als gevolg van ziekten zoals hernia van de schijf, artrose van de columna, maar het kan ook ontstaan door andere oorzaken zoals ontsteking, ischemie, trauma aan de dikke darm, infiltratie door een tumor.
Elke regio van de columna kan echter worden aangetast, maar de meest voorkomende in de lumbale en cervicale regio's, en de behandeling is succesvol geweest volgens de oorzaak, waaronder fysiotherapie, het gebruik van pijnstillende of ontstekingsremmende medicijnen voor de pijn, in meer ernstige gevallen een operatie.
Symptomen die kunnen ontstaan
De belangrijkste symptomen van radiculopathie, afhankelijk van de aangetaste zenuw, die meestal in het cervicale of lumbale gebied voorkomen, zijn:
- Pijn;
- Hormigue;
- Gevoel van gevoelloosheid;
- Disminución de los refllejos;
- Spieratrofie.
Naast dat ze in de columna zijn, stralen de symptomen van radiculopathie suelen uit naar verschillende delen van het lichaam, die afhangen van de zenuwen die zijn aangetast, zoals armen, broers, benen of voeten. Het gebied dat vezels ontvangt van een nerveuze wortelzool wordt uitslag genoemd. Kijk wat de huid is en waar deze zich bevindt.
Over het algemeen belemmeren pijn en andere symptomen situaties waarin er ook een toename van nerveuze compressie is. Bovendien kan er in de ernstigste gevallen desinformatie zijn van de sterkte, tot aan de corresponderende regioverlamming.
Een veelvoorkomend voorbeeld van radiculopathie is de pijn in de heupzenuw, ook wel ischias genoemd, die kan worden veroorzaakt door de compressie van de wortels van deze zenuw in de kolom, maar deze kan vanuit de hele zenuwbak naar buiten stralen. pierna. Meer informatie over het identificeren en behandelen van pijnlijke ischias.
Belangrijkste oorzaken
De belangrijkste oorzaken van radiculopathie zijn:
- Hernia-schijf;
- Stenose van het wervelkanaal;
- Columna-artrose, ook bekend als spondyloartrose;
- Masas en la medula als tumoren of abcessen;
- Infecties zoals herpes zoster, syfilis, hiv, cytomegalovirus of tuberculose;
- Diabetische radiculopathie;
- Ischemie veroorzaakt door veranderingen in de bloedstroom of door vasculitis, bijvoorbeeld;
- Ontsteking zoals die optreedt bij acute en chronische inflammatoire demyeliniserende polyradiculoneuropathie bij bijvoorbeeld sarcoïdose.
Bovendien kan radiculopathie worden veroorzaakt door ernstig trauma aan de wervelkolom, zoals kan gebeuren tijdens een ongeval..
Hoe te diagnosticeren
Om radiculopathie te diagnosticeren, moet de arts de symptomen identificeren, de fysieke evaluatie uitvoeren, de belangrijkste pijnpunten detecteren en monsters zoals radiografie of de magnetische resonantie van de kolom aanvragen om veranderingen in de kolom te detecteren, waarbij de aangetaste zenuw en de oorzaak ervan worden geïdentificeerd.
Het elektroneuromyografie-onderzoek (ENMG) kan in veel gevallen nuttig zijn, omdat het de aanwezigheid aantoont van verwondingen die de zenuwen en spieren kunnen aantasten, omdat het de geleiding van een elektrische impuls in een neuron kan registreren. Dit onderzoek is vooral geïndiceerd bij twijfel over de oorzaak van de symptomen en kan zelfs een laesie in het zenuwstelsel bevestigen, evenals andere vormen van daarmee samenhangende neurologische aandoeningen. Bekijk hoe elektromyografie wordt uitgevoerd.
Hoe de behandeling plaatsvindt
De behandeling van radiculopathie hangt af van de oorzaak en wordt aangegeven door de traumatoloog of door de neurochirurg, en omvat de uitvoering van fysiotherapie met rekoefeningen, manipulatie van de wervels en spierversterking, wat kan helpen de symptomen te genezen..
Daarnaast kan de arts het gebruik aangeven van pijnstillende medicijnen zoals Paracetamol, Dipyrone, Codeine, Tramal of Codeïne, ontstekingsremmende medicijnen zoals Diclofenac, Ketoprofen of Nimesulide om de pijn en malaise die het veroorzaakt te beheersen.
Bij mensen met chronische pijn is het voor de arts mogelijk om andere medicijnen te gebruiken om de bestrijding van pijn en andere daarmee samenhangende aandoeningen, zoals slapeloosheid en depressie, te verbeteren, dit zijn: antidepressiva zoals Amitriptyline; anticonvulsiva zoals gabapentine en pregabaline; spierverslappers zoals cyclobenzaprine.
In de ernstigste gevallen kan de arts de uitvoering van een operatie aangeven, voornamelijk om de wortel van de aangetaste zenuw te decomprimeren..
