Symptomen van de ziekte van Addison

Symptomen van de ziekte van Addison kunnen geleidelijk optreden, meestal gekenmerkt door een toegenomen behoefte om zout te consumeren, overmatige vermoeidheid, spierzwakte, spier- en gewrichtspijn en veranderingen in huidpigmentatie.

De ziekte van Addison treedt op wanneer de bijnier of bijnier in zijn functie verandert, wat leidt tot verminderde hormoonproductie. De behandeling moet gedurende het hele leven worden uitgevoerd en het gebruik van corticosteroïden en hormoonvervanging wordt gewoonlijk aangegeven door de endocrinoloog. Ken de oorzaken en behandeling van de ziekte van Addison.

Belangrijkste symptomen

De symptomen van de ziekte van Addison verschijnen meestal geleidelijk, afhankelijk van hoe de ziekte zich ontwikkelt, maar ze kunnen ook plotseling optreden, waarvan de belangrijkste zijn:

• Spierzwakte;
• Veranderingen in huidpigmentatie die de handen, het gezicht, de knieën en de ellebogen donkerder maken;
• Dunner worden zonder duidelijke oorzaak;
• Verlies van eetlust;
• Gastro-intestinale malaise zoals misselijkheid, braken en diarree;
• Drukval bij het opstaan, duizelig gevoel;
• Haaruitval:
• Buikpijn;
• Overmatig verlangen om zout te eten, omdat er een groot zoutverlies in de urine is;
• Koorts;
• Misselijkheid;
• Vermoeidheid;
• Spier- en gewrichtspijn;
• Verandering in het bewustzijnsniveau;
• Verminderd libido;
• Verandering in de menstruatiecyclus, in het geval van vrouwen;
• Verlies van lichaamshaar.

De behandeling van de ziekte van Addison wordt vastgesteld door de endocrinoloog volgens de symptomen die door de patiënt worden gepresenteerd, en de behandeling moet gedurende het hele leven worden uitgevoerd, omdat deze ziekte niet te genezen is. Corticosteroïdmedicijnen en hormoontherapie zijn meestal geïndiceerd om het niveau van hormonen in het lichaam in evenwicht te brengen.

Hoe de diagnose wordt gesteld

De diagnose van de ziekte van Addison wordt meestal gesteld in meer gevorderde stadia van de ziekte, omdat de slijtage van de bijnieren meestal geleidelijk optreedt, waarbij veel symptomen zich aanvankelijk niet manifesteren..

De diagnose wordt gesteld door de endocrinoloog door middel van een klinisch onderzoek, waarbij de door de patiënt gepresenteerde symptomen worden geobserveerd, gevolgd door laboratorium- en beeldvormende tests. De gevraagde bloedtest heeft tot doel de concentratie van natrium en kalium in het bloed te controleren, naast het controleren van de hoeveelheid circulerende leukocyten en lymfocyten. Daarnaast kan de ACTH-stimulatietest worden uitgevoerd, waarbij de cortisolconcentratie wordt gemeten voor en na het aanbrengen van de synthetische ACTH-injectie.

Met betrekking tot beeldvormende onderzoeken kunnen computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming worden besteld om de bijnieren te beoordelen.

Differentiële diagnose

De symptomen van de ziekte van Addison kunnen worden verward met andere ziekten, dus het is belangrijk dat er zoveel mogelijk tests worden uitgevoerd die differentiatie van de verschillende aandoeningen mogelijk maken. Differentiële diagnose wordt meestal gesteld voor hypofysetumoren, omdat dit type tumor kan leiden tot veranderingen in de productie van het ACTH-hormoon, wat kan leiden tot symptomen die vergelijkbaar zijn met de ziekte van Addison.

Naast hypofysetumoren wordt een differentiële diagnose gesteld voor tuberculose, hypofysesarcoïdose, vitiligo en chronische huidaandoeningen, omdat ze zich in sommige delen van het lichaam ook met hyperpigmentatie kunnen ontwikkelen..