Antibiogram, hoe het wordt uitgevoerd en interpretatie van resultaten

Het antibiogram, ook wel antibioticagevoeligheidstest genoemd, is een onderzoek dat tot doel heeft het gevoeligheidsprofiel en de resistentie van antibiotische bacteriën te bepalen. Door het resultaat van het antibiogram kan de arts het antibioticum aangeven, maar is het het meest geschikt om de infectie van de patiënt te behandelen, waardoor het gebruik van andere antibiotica die niet nodig zijn en die de infectie niet behandelen, wordt vermeden, naast het ontstaan van resistentie.

Normaal gesproken wordt het antibiogram uitgevoerd na de identificatie van micro-organismen in grote bloed, orine, behoeften en stoffen. Dus, volgens het geïdentificeerde micro-organisme en gevoeligheidsprofiel, kan de arts de meest geschikte behandeling aangeven.

Hoe het antibiogram wordt uitgevoerd?

Om het antibiogram uit te voeren, zal de arts vragen om het verzamelen van biologisch materiaal zoals bloed, orine, speeksel, sputum, de cellen van het door de bacteriën besmette orgaan zijn nodig. Vervolgens worden deze monsters naar een microbiologisch laboratorium gebracht, zodat ze kunnen worden geanalyseerd en gekweekt in een kweekmedium dat bacteriegroei bevordert.

Na de groei wordt het micro-organisme geïsoleerd en onderworpen aan identificatieproblemen, zodat het kan worden gebruikt om de bacteriën die verantwoordelijk zijn voor de infectie te concluderen. Na de isolatie wordt ook het antibiogram uitgevoerd om het gevoeligheids- en resistentieprofiel van de bacteriën te achterhalen, die op een van de volgende manieren kunnen worden gehackt:

Antibiogram door diffusie in agar: Bij deze procedure worden kleine papieren schijfjes met verschillende antibiotica op een bord geplaatst met het juiste kweekmedium voor de groei van bacteriën. Na 1 à 2 dagen is te zien of de bacterie rond de schijf groeit. Als er geen bacteriegroei is, wordt gezegd dat de bacteriën gevoelig zijn voor dat antibioticum en als de meest geschikte worden beschouwd voor de behandeling van infectie;
Antibiogram gebaseerd op verdunning: Bij deze procedure is er een container met verschillende verdunningen van antibiotica met verschillende doseringen, van waaruit de bacteriën die zullen worden geanalyseerd en de Minimum Inhibitory Concentration (CMI) van het antibioticum worden geplaatst. In de container waar geen bacteriegroei wordt waargenomen, geeft dit de juiste dosering antibiotica aan.

Momenteel wordt in laboratoria het antibiogram uitgevoerd door een team waarin resistentie en gevoeligheid voor bacteriële problemen worden uitgevoerd. Het rapport van het laboratorium geeft aan welke antibiotica resistent zijn tegen de bacteriën en welke effectief zijn bij de bestrijding van micro-organismen en concentratie..

Urocultuur met antibiogram

De urineweginfectie is een van de meest voorkomende infecties bij vrouwen en mannen. Daarom is het gebruikelijk dat artsen vragen om verder algemeen onderzoek van urine en urinekweek, het antibiogram. Op deze manier kan de arts door middel van urinecultuur bevestigen of er een verandering in de urine is die duidt op problemen in de nieren, via de EGO, en de aanwezigheid van bacteriën in de urinewegen die op infectie kunnen duiden..

In het geval dat de aanwezigheid van bacteriën in de orine wordt bevestigd, wordt de voortzetting van het antibiogram uitgevoerd, zodat de arts kan weten welk antibioticum het meest geschikt is voor de behandeling. In het geval van urineweginfecties wordt behandeling met antibiotica echter alleen aanbevolen als de persoon symptomen heeft om de ontwikkeling van bacteriële resistentie te voorkomen.

Hoe vindt urocultuur plaats en wat doet het?.

Interpretatie van het resultaat

Het resultaat van het antibiogram kan 3 tot 5 dagen in beslag nemen en wordt verkregen door analyse van het effect van antibiotica op de groei van bacteriën. Het antibioticum dat de groei van bacteriën remt, is geïndiceerd voor de behandeling van infectie, maar als bacteriën geen antibiotica bevatten, geeft dit aan dat de bacteriën niet gevoelig zijn voor dit antibioticum en resistent zijn..

Een veel voorkomend voorbeeld van het antibiogram dat wordt uitgevoerd voor urineweginfecties. La bacteriën Escherichia coli (E. coli) is een van de belangrijkste oorzaken van infectie in de urinewegen en in de meeste gevallen geeft het antibiogram aan dat deze bacteriën gevoelig zijn voor antibiotica zoals Fosfomycin, Nitrofurantoin, Amoxicilline met clavulaanzuur, Norfloxacino of Ciprofloxacino bijvoorbeeld. Er zijn echter wel meldingen van E. Coli resistent tegen antibiotica normaal. Daarom is het belangrijk dat de arts het resultaat van het antibiogram scheidt, zodat de behandeling kan worden gestart. Kijk hoe u de tekenen en symptomen van infectie door E. Coli kunt herkennen.

Het resultaat van het antibiogram moet worden geïnterpreteerd door de arts, die de waarden van de minimale remmende concentratie (CMI) en / of de diameter van de remmende halo zal observeren, afhankelijk van de uitgevoerde test. De CMI komt overeen met de minimale antibioticaconcentratie die de bacteriegroei kan remmen en aan de normen voldoet Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) kan variëren afhankelijk van het gebruikte antibioticum en het geïdentificeerde micro-organisme.

Volgens de CMI-waarden is het mogelijk om te bepalen of het micro-organisme vatbaar, intermediair of resistent is tegen het geteste medicijn. Bijvoorbeeld in het geval van Escherichia Coli CLSI stelt vast dat de CMI voor ampicilline kleiner dan of gelijk aan 8 µg / ml aangeeft dat het vatbaar is voor antibiotica, en het gebruik van dit medicijn om deze bacterie te behandelen wordt aanbevolen; integendeel, waarden gelijk aan of groter dan 32 µg / ml geven aan dat de bacteriën resistent zijn. De resultaten van het antibiogram stellen de arts in staat om het beste antibioticum voor de persoon te identificeren.

In het geval van het antibiogram door diffusie op agar, wordt papier met bepaalde concentraties antibiotica in het midden van de bacteriecultuur geplaatst, ongeveer 18 uur geïncubeerd, om de aanwezigheid van de remmende halo's waar te nemen. Afhankelijk van de grootte van de halodiameter is het mogelijk om te controleren of de bacteriën niet vatbaar, vatbaar, intermediair of resistent zijn tegen antibiotica. Het resultaat moet ook worden geïnterpreteerd op basis van de bepaling van de CLSI, die bepaalt voor de gevoeligheidstest van de Escheria coli Ampicilline, de remmende halo kleiner dan of gelijk aan 13 mm geeft aan dat de bacterie resistent is tegen antibiotica en dat de halo gelijk is aan de grootste bij 17 mm geeft aan dat de bacterie gevoelig is.

Waarom het nodig is om het juiste antibioticum te identificeren?

Het gebruik van antibiotica die niet effectief zijn voor een micro-organisme, belemmert het herstel van de persoon, behandelt de infectie gedeeltelijk en bevordert de ontwikkeling van resistentiemechanismen tegen de bacteriën, waardoor de infectie moeilijker te behandelen is..

Om dezelfde reden is het erg belangrijk om geen antibiotica te gebruiken zonder de begeleiding van de arts en op een onnodige manier, omdat u uiteindelijk bacteriën kunt kiezen die resistenter zijn tegen antibiotica, waardoor de mogelijkheden van medicijnen om infecties te bestrijden worden verminderd.