Palliatieve zorg wat ze zijn en wanneer ze worden aangegeven

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is palliatieve zorg een zorgpakket voor de persoon die lijdt aan een ernstige of ongeneeslijke ziekte, en ook voor hun gezin, met als doel hun lijden te verlichten en hun welzijn te verbeteren. zijn en kwaliteit van leven.

De soorten zorg die hierbij betrokken kunnen zijn, zijn:

Natuurkundigen: ze dienen voor de behandeling van lichamelijke klachten die vervelend kunnen zijn, zoals pijn, kortademigheid, braken, zwakte of slapeloosheid;
Psychologisch: zorg voor gevoelens en andere negatieve psychologische symptomen, zoals angst of verdriet;
Sociaal: ondersteuning bieden bij het beheersen van conflicten of sociale belemmeringen die de zorg kunnen schaden, zoals het ontbreken van iemand die zorg verleent;
Spiritueel: zaken herkennen en ondersteunen zoals het bieden van religieuze hulp of begeleiding met betrekking tot de zin van leven en dood.

Al deze zorg kan niet alleen door de arts worden geboden, het is noodzakelijk dat er een team is bestaande uit artsen, verpleegkundigen, psychologen, maatschappelijk werkers en diverse andere professionals zoals fysiotherapeuten, ergotherapeuten, voedingsdeskundigen en een aalmoezenier of andere spirituele vertegenwoordiger.

In Brazilië wordt palliatieve zorg al aangeboden door veel ziekenhuizen, vooral die met oncologiediensten, maar dit soort zorg zou idealiter beschikbaar moeten zijn in algemene ziekenhuizen, poliklinische consulten en zelfs thuis..

Wie heeft palliatieve zorg nodig?

Palliatieve zorg is geïndiceerd voor alle mensen die lijden aan een levensbedreigende ziekte die in de loop van de tijd erger wordt, en staat ook bekend als terminale ziekte.

Het is dus niet waar dat deze zorgen worden gedaan wanneer er niet langer "niets te doen" is, omdat essentiële zorg nog steeds kan worden geboden voor het welzijn en de kwaliteit van leven van de persoon, ongeacht hun leven.

Enkele voorbeelden van situaties waarin palliatieve zorg wordt toegepast, of het nu voor volwassenen, ouderen of kinderen is, zijn:

Kreeft;
Degeneratieve neurologische ziekten zoals Alzheimer, Parkinson, multiple sclerose of amyotrofe laterale sclerose;
Andere chronische degeneratieve ziekten, zoals ernstige artritis;
Ziekten die leiden tot orgaanfalen, zoals chronische nierziekte, terminale hartziekte, longziekte, leverziekte, onder andere;
Geavanceerde aids;
Alle andere levensbedreigende situaties, zoals ernstig hoofdtrauma, onomkeerbare coma, genetische ziekten of ongeneeslijke aangeboren ziekten.

Palliatieve zorg dient ook voor de zorg voor en ondersteuning van de nabestaanden van mensen die aan deze ziekten lijden, door ondersteuning te bieden met betrekking tot hoe zorg moet worden genomen, het oplossen van sociale moeilijkheden en voor een betere uitwerking van rouw, als situaties zoals het zich wijden aan voor iemand zorgen of omgaan met de mogelijkheid om een dierbare te verliezen is moeilijk en kan veel leed veroorzaken bij familieleden.

Wat is het verschil tussen palliatieve zorg en euthanasie?

Hoewel euthanasie voorstelt te anticiperen op de dood, ondersteunt palliatieve zorg deze praktijk, die in Brazilië illegaal is, niet. Ze willen echter ook de dood niet uitstellen, maar stellen eerder voor om de ongeneeslijke ziekte zijn natuurlijke pad te laten volgen, en daarom biedt het alle ondersteuning zodat elk lijden wordt vermeden en behandeld, waardoor een waardig levenseinde wordt bereikt. Begrijp wat de verschillen zijn tussen euthanasie, orthothanasie en dysthanasie.

Dus ondanks het niet goedkeuren van euthanasie, ondersteunt palliatieve zorg ook niet de praktijk van behandelingen die als nutteloos worden beschouwd, dat wil zeggen behandelingen die alleen bedoeld zijn om het leven van de persoon te verlengen, maar die het niet zullen genezen, pijn en invasie veroorzaken van privacy.

Hoe palliatieve zorg ontvangen

Palliatieve zorg wordt door de arts aangegeven, maar om er zeker van te zijn dat het op tijd komt, is het belangrijk om met het medisch team te praten dat de patiënt vergezelt en hun interesse in dit soort zorg te tonen. Daarom is een duidelijke en openhartige communicatie tussen de patiënt, familie en artsen over de diagnose en behandelingsopties voor elke ziekte erg belangrijk om deze problemen te definiëren..

Er zijn manieren om deze verlangens te documenteren, door middel van documenten die "Advance directives of will" worden genoemd, waarmee de persoon zijn artsen kan informeren over de gezondheidszorg die hij wil of die hij niet wil ontvangen, voor het geval hij zich om welke reden dan ook bevindt niet in staat om wensen over behandeling te uiten.

Zo adviseert de Federale Raad voor Geneeskunde dat de registratie van de wilsrichtlijn kan worden gedaan door de arts die de patiënt vergezelt, in zijn medisch dossier of in het medisch dossier, zolang dit uitdrukkelijk is toegestaan, zonder dat getuigen of handtekeningen vereist zijn, zoals de arts, heeft door zijn beroep openbaar vertrouwen en zijn handelingen hebben juridische en juridische gevolgen.

Het is ook mogelijk om bij een notaris een document, genaamd Vital Testament, te schrijven en te registreren waarin de persoon deze wensen kan aangeven, met vermelding van bijvoorbeeld de wens om niet te worden onderworpen aan procedures zoals het gebruik van ademhalingsapparatuur, het voeden met slangen of het passeren van door een cardiopulmonale reanimatieprocedure, bijvoorbeeld. In dit document is het ook mogelijk om een vertrouwenspersoon aan te geven om beslissingen te nemen over de richting van de behandeling wanneer hij zijn keuzes niet meer kan maken.