Wat is azotemie en de belangrijkste symptomen

Azotemie is een biochemische wijziging die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van hoge concentraties stikstofhoudende producten, zoals ureum, creatinine, urinezuur en eiwitten, in het bloed, serum of plasma, die de glomerulaire filtratiesnelheid kunnen verstoren en bijgevolg kunnen leiden tot progressieve en mogelijk permanent aan de nieren.

Deze verandering kan het gevolg zijn van elke aandoening die de bloedcirculatie naar de nieren verstoort, zoals bijvoorbeeld hartfalen, uitdroging, bloeding of tumoren van de urinewegen. Het is belangrijk dat het niveau van deze stoffen snel wordt geïdentificeerd, zodat de arts de juiste behandeling voor de zaak kan starten.

Belangrijkste oorzaken

Azotemie kan naar oorzaak worden ingedeeld in:

1. Pre-renale azotemie: De ophoping van stikstofhoudende stoffen treedt op als gevolg van situaties die het bloedvolume verminderen, waardoor de bloedtoevoer naar de nieren wordt verstoord, zoals hartfalen, acute uitdroging, bloeding, een eiwitrijk dieet en verhoogde cortisolconcentratie als gevolg van een ziekte basis.  
2. Renale azotemie: Bij dit type azotemie treedt de ophoping van stikstofhoudende stoffen op als gevolg van het falen van de uitscheiding van deze stoffen door de nieren, wat leidt tot een verhoging van de concentratie ureum en creatinine in het plasma. Renale azotemie treedt meestal op als gevolg van nierfalen, tubulaire necrose en glomerulonefritis.
3. Post-renale azotemie: Dit type azotemie wordt gekenmerkt door een onevenredige toename van ureum in verhouding tot creatinine als gevolg van veranderingen in de urinestroom of obstructie van de excretieroutes, die bijvoorbeeld veroorzaakt kan worden door nefrolithiasis of een tumor in het urinesysteem.

De aanwezigheid van ureum en creatinine in het bloed is normaal, maar wanneer de nieren veranderen of de bloedcirculatie verstoren, kan de concentratie van deze stoffen toenemen om giftig te zijn voor het organisme, wat kan leiden tot permanente schade aan de nieren.

Azotemie-symptomen

Azotemie kan enkele symptomen vertonen, in deze gevallen uremie genoemd. De belangrijkste symptomen zijn:

• Afname van het totale urinevolume;
• Bleke huid;
• Dorst en droge mond;
• Overmatige vermoeidheid;
• Tremor;
• Gebrek aan eetlust;
• Buikpijn.

Naast deze symptomen kunnen er ook problemen zijn met concentratie en aandacht, mentale verwarring en verandering van de kleur van urine. Begrijp wat uremie is.

Hoe de diagnose wordt gesteld

De diagnose azotemie wordt gesteld door laboratoriumtesten, voornamelijk door meting van ureum en creatinine in het bloed. Daarnaast is het belangrijk om het gehalte aan totaal eiwit en urinezuur in het bloed te controleren, naast een 24-uurs urinetest, waarmee de nierfunctie kan worden beoordeeld. Ontdek hoe de urinetest van 24 uur wordt uitgevoerd.

Hoe te behandelen

De behandeling van azotemie heeft tot doel de concentratie van stikstofverbindingen in het bloed te verminderen en alle andere daarmee samenhangende symptomen te verlichten, waarbij permanente schade aan de nieren wordt vermeden. Dus, afhankelijk van de oorzaak en het type azotemie, kan de nefroloog het beste type behandeling aangeven.

De arts kan toediening direct in de ader van vloeistoffen aanbevelen om het bloedvolume te verhogen en zo de concentratie van stikstofverbindingen in het bloed te verlagen. Bovendien kan het door de arts worden aanbevolen het gebruik van diuretica, die de kaliumconcentratie in het bloed of antibiotica verlagen, in het geval er een infectie is die azotemie kan veroorzaken.

Het is belangrijk om gezonde gewoonten te behouden, met regelmatige lichaamsbeweging en gezond eten, door de consumptie van voedsel dat rijk is aan kalium en eiwitten te verminderen, en door de consumptie van groenten te verhogen. Weet wat je moet eten om de nierfunctie te verbeteren.