Onderzoek naar insulineresistentie, symptomen en behandeling

Het insulineresistentiesyndroom treedt op wanneer dit hormoon minder capaciteit heeft om de bloedglucose in de cellen te brengen, veroorzaakt door de combinatie van erfelijke invloeden met andere ziekten en de levensgewoonten van de persoon, zoals obesitas, fysieke inactiviteit en verhoogd cholesterol, bijvoorbeeld.

Insulineresistentie kan worden opgespoord door een bloedtest, die een verhoging van de bloedglucosespiegels laat zien, vooral na maaltijden of op een lege maag..

Dit syndroom is een vorm van pre-diabetes, want als het niet wordt behandeld en gecorrigeerd, met voedselcontrole, gewichtsverlies en fysieke activiteit, kan het diabetes type 2 worden..

Hoe de diagnose te stellen

Het insulineresistentiesyndroom veroorzaakt normaal gesproken geen symptomen en daarom, om te bevestigen of het aanwezig is, een glycemische curve-test, ook wel een orale glucosetolerantietest of TOTG genoemd.

Deze test wordt uitgevoerd door de glucosewaarde te meten na inname van ongeveer 75 g suikerhoudende vloeistof. De interpretatie van het onderzoek van de glycemische curve na 2 uur is als volgt:

• Normaal: minder dan 140 mg / dl;
• Insulineresistentie: tussen 140 en 199 mg / dl;
• Diabetes: 200 mg / dl of meer.

Naarmate de insulineresistentie toeneemt, wordt niet alleen de glucose na de maaltijd verhoogd, maar ook de nuchtere snelheid, omdat de lever het gebrek aan suiker in de cellen probeert te compenseren. Daarom kan nuchtere glucosetest ook worden gedaan om de mate van resistentie te beoordelen.

Nuchtere bloedglucosewaarden zijn:

• Normaal: minder dan 110 mg / dL;
• Veranderde nuchtere glucose: tussen 110 mg / dL en 125 mg / dL;
• Diabetes: gelijk aan of groter dan 126 mg / dL.

Lees meer over hoe de glycemische curve-test en de nuchtere bloedglucosetest worden uitgevoerd.

Gedurende deze periode kunnen de glucosespiegels nog steeds worden gecontroleerd, omdat het lichaam de alvleesklier stimuleert om meer insuline aan te maken, om de weerstand tegen de werking te compenseren..

Daarom is een andere manier om de aanwezigheid van insulineresistentie te diagnosticeren, het berekenen van de Homa-index, een berekening die wordt uitgevoerd om de relatie tussen de hoeveelheid suiker en de hoeveelheid insuline in het bloed te beoordelen..

De normale waarden van de Homa-index zijn over het algemeen als volgt:

• Homa-IR referentiewaarde: minder dan 2,15;
• Homa-Beta referentiewaarde: tussen 167 en 175.

Deze referentiewaarden kunnen per laboratorium verschillen en als de patiënt een zeer hoge Body Mass Index (BMI) heeft, moet deze daarom altijd door de arts worden geïnterpreteerd. Bekijk waar het voor is en hoe u de Homa-index kunt berekenen.

Echter, na een paar maanden of jaren van het bestaan ​​van het insulineresistentiesyndroom, begint diabetes type 2, als gevolg van het falen van de alvleesklier, die moeite begint te krijgen met het produceren van de hoeveelheid insuline die het lichaam nodig heeft. Deze ziekte veroorzaakt symptomen zoals dorst en overmatige honger, evenals verschillende complicaties in de organen zoals ogen, nieren, hart en huid. Lees meer over de symptomen, behandeling en complicaties van diabetes type 2.

Wat kan insulineresistentie veroorzaken

Dit syndroom komt in de meeste gevallen voor bij mensen die al een genetische aanleg hebben, bijvoorbeeld bij andere familieleden die diabetes hadden of hebben,.

Het kan zich echter ook ontwikkelen bij mensen die dit risico niet hebben, vanwege levensstijlgewoonten die predisponeren voor de afbraak van het metabolisme, zoals obesitas of een verhoogd buikvolume, eten met overmatige koolhydraten, fysieke inactiviteit, hoge bloeddruk of verhoogd cholesterol en triglyceriden.

Bovendien kunnen hormonale veranderingen, vooral bij vrouwen, ook de kans op het ontwikkelen van insulineresistentie vergroten, zoals bij vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom of PCOS. Bij deze vrouwen veroorzaken veranderingen die leiden tot menstruele onbalans en verhoogde androgene hormonen ook een disregulatie van de insulinefunctie.

Hoe insulineresistentie te behandelen

Als de juiste behandeling van insulineresistentie wordt uitgevoerd, kan deze worden genezen en zo de ontwikkeling van diabetes voorkomen. Voor de behandeling van deze aandoening is begeleiding van een huisarts of endocrinoloog vereist, die bestaat uit afvallen, dieet en lichaamsbeweging uitvoeren en bloedglucosewaarden controleren, met medische controle om de 3 of 6 maanden. Kijk hoe voedsel moet zijn voor mensen met pre-diabetes.

De arts kan ook, in geval van een zeer hoog risico op diabetes, medicijnen voorschrijven zoals metformine, een geneesmiddel dat helpt de productie van glucose door de lever onder controle te houden en de insulinegevoeligheid te verhogen als gevolg van het toegenomen gebruik van glucose door de spieren. Als de persoon echter strikt is in de behandeling met dieet en lichaamsbeweging, is het gebruik van medicatie mogelijk niet nodig.