Insulineresistentie, diagnose, symptomen en behandeling

Insulineresistentie treedt op wanneer dit hormoon minder goed in staat is om de bloedglucose in de cellen te brengen, zolang de glucose maar in de hoogste concentraties van normaal in het bloed blijft. Dit syndroom wordt veroorzaakt door de combinatie van erfelijke invloeden met andere ziekten en de levensgewoonten van de persoon zoals de aanwezigheid van obesitas, fysieke inactiviteit en bijvoorbeeld verhoogd cholesterol.

Deze weerstand wordt gedetecteerd door een bloedtest, waarbij de bloedglucosespiegel stijgt, voornamelijk na maaltijden of voedsel..

Dit syndroom wordt beschouwd als een vorm van prediabetes, aangezien het niet op tijd wordt behandeld en gecorrigeerd door middel van voedselcontrole, gewichtsverlies en het realiseren van fysieke activiteit, zal het met de tijd worden omgezet in diabetes type 2..

Hoe te diagnosticeren

Het insulineresistentiesyndroom veroorzaakt gewoonlijk geen symptomen en bevestigt daarom of het aanwezig is als de glucosetolerantiekromme moet worden onderzocht, ook wel de orale glucosetolerantietest genoemd..

Dit onderzoek wordt uitgevoerd op basis van de glucosewaarde na inname van 75 g gezoete vloeistof. De interpretatie van de glucosetolerantiekromme na 2 uur drinken van de vloeistof is als volgt:

• Normaal: minder dan 140 mg / dl;
• Insulineresistentie: tussen 140 en 199 mg / dl;
• Diabetes: gelijk aan of groter dan 200 mg / dl.

Naarmate de insulineresistentie zwakker wordt en de glucose na het eten stijgt, wordt het ook verhoogd in de lever, omdat de lever probeert het gebrek aan suiker in de cellen te compenseren. Om deze reden is het ook mogelijk om de glucosetest in ayuna's uit te voeren om de mate van resistentie te evalueren.

Glucemie-waarden in het geluidssysteem:

• Normaal: minder dan 110 mg / dl;
• Veranderde glucemie: tussen 110 mg / dl en 125 mg / dl;
• Diabetes: gelijk aan of groter dan 126 mg / dl.

Gedurende deze periode kunnen de glucosespiegels nog steeds worden gecontroleerd omdat het lichaam de alvleesklier stimuleert om steeds grotere insulinespiegels te produceren om de weerstand tegen de werking te compenseren..

Om deze reden is een andere manier om de aanwezigheid van dit syndroom te diagnosticeren, het berekenen van de insulineresistentie-index (Homa-IR), een berekening die wordt uitgevoerd om de relatie tussen het suikerniveau en het bloeddrukniveau te beoordelen..

De normale waarden van de Homa-index zijn over het algemeen zoals hieronder aangegeven:

• Referentiewaarde van Homa-IR: minder dan 2,15;
• Homa-Beta referentiewaarde: tussen 167 en 175.

Deze referentiewaarden kunnen variëren afhankelijk van het laboratorium en de patiënt heeft een zeer hoge Body Mass Index (BMI), dus deze moet altijd door de arts worden geïnterpreteerd. Bekijk wat dient en hoe u de Homa-index kunt berekenen.

Echter, na een paar maanden of jaren met het insulineresistentiesyndroom, verschijnt diabetes type 2, omdat de pancreas begint te dalen en de productie van insuline die het nodig heeft voor het lichaam te verminderen. Deze ziekte veroorzaakt symptomen zoals sed en overmatige hambre, naast verschillende complicaties voor de organen zoals ogen, nieren, hart en huid. Lees meer over symptomen, behandeling en complicaties van diabetes type 2.

Wat kan insulineresistentie veroorzaken

Dit syndroom komt in de meeste gevallen voor bij mensen met een genetische aanleg en andere familieleden die bijvoorbeeld diabetes hebben gehad.

Het kan zich echter ook ontwikkelen bij mensen die dit risico niet hebben, vanwege levensstijlgewoonten die het metabolisme verstoren, zoals obesitas, toename van de buikomtrek, voeding met overmatige koolhydraten, lichamelijke inactiviteit, hypertensie, verhoging van cholesterol en triglyceriden.

Bovendien kunnen hormonale veranderingen, vooral bij vrouwen, ook de mogelijkheden voor het ontwikkelen van insulineresistentie vergroten, evenals bij vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom. Bij deze vrouwen zorgen de veranderingen die de menstruele onbalans veroorzaken en de toename van androgene hormonen ook voor een ongecontroleerde insulinefunctie..

Hoe insulineresistentie te behandelen

Als de insulineresistentiebehandeling correct wordt uitgevoerd, kan deze de ziekte genezen en voorkomen dat deze verergert bij diabetes. Om deze aandoening te behandelen, is de begeleiding van de huisarts of endocrinoloog vereist, en bestaat uit afvallen met dieet en lichaamsbeweging, evenals het bijhouden van de bloedglucosespiegels, met medische follow-up elke 3 uur of 6 maanden..

De arts kan, in die gevallen waarin het risico op het ontwikkelen van diabetes groot is, medicijnen voorschrijven zoals metformine, een medicijn dat de productie van glucose door de lever onder controle houdt en de gevoeligheid van insuline verhoogt vanwege de spier. gebruikt een grotere glucosehoek. Als de persoon echter is geconfigureerd in de behandeling met dieet en lichaamsbeweging, kan het gebruik van medicijnen niet nodig zijn.