Symptomen en behandeling van colloïdcyste in de hersenen en de schildklier
De colloïde cyste komt overeen met een laag bindweefsel dat een gelatineus materiaal bevat dat binnenin colloïde wordt genoemd. Dit type cyste kan rond of ovaal zijn en varieert in grootte, maar heeft de neiging niet veel te groeien of zich naar andere delen van het lichaam te verspreiden..
De colloïde cyste kan worden geïdentificeerd:
- In de hersenen: meer bepaald in de hersenventrikels, die regio's zijn die verantwoordelijk zijn voor de productie en opslag van hersenvocht (CSF). De aanwezigheid van de cyste kan dus de doorgang van de liquor belemmeren en leiden tot vochtophoping in dit gebied, wat hydrocephalus, verhoogde intracraniale druk en, in zeldzamere gevallen, plotselinge dood veroorzaakt. Hoewel het meestal goedaardig en asymptomatisch is, is het voor de arts belangrijk om de grootte en positie van de colloïde cyste te beoordelen, zodat de mogelijkheid om de doorgang van de liquor te belemmeren wordt geverifieerd en dus de behandeling kan worden gedefinieerd..
- In de schildklier: Het meest voorkomende type goedaardige schildklierknobbeltje is het colloïde knobbeltje. Als een knobbel, ongeacht de behoefte van het lichaam, schildklierhormonen produceert, wordt dit een autonome (hete) knobbel genoemd en kan het soms tot hyperthyreoïdie leiden. Als de klomp gevuld is met vloeistof of bloed, wordt dit een schildkliercyste genoemd. In tegenstelling tot de cyste komt de knobbel overeen met een ronde en zachte laesie die normaal groeit en een kwaadaardig aspect kan vertonen, wat een van de grootste zorgen is met betrekking tot het verschijnen van deze laesies in de schildklier. Ze kunnen worden waargenomen door de nek te palperen, het is belangrijk om een arts te raadplegen zodat tests kunnen worden aangevraagd en de diagnose kan worden gesteld. Lees meer over de schildklierknobbel en hoe de behandeling wordt uitgevoerd.
Belangrijkste symptomen
In de hersenen:
Meestal is de colloïde cyste in de hersenen asymptomatisch, maar sommige mensen melden enkele niet-specifieke symptomen, zoals:
- Hoofdpijn;
- Misselijkheid;
- Duizeligheid;
- Sufheid;
- Kleine vergeetachtigheid;
- Kleine veranderingen in stemming en gedrag.
Vanwege het gebrek aan specificiteit van de symptomen, wordt de colloïde cyste in de hersenen meestal niet snel geïdentificeerd en wordt de diagnose gesteld via beeldvormende tests, zoals computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming, die vanwege andere situaties worden aangevraagd.
In de schildklier:
Er zijn geen bijbehorende symptomen en de cyste wordt alleen ontdekt bij palpatie van de nek. Het echografisch onderzoek is geïndiceerd om te bepalen of de randen zijn afgerond, wat helpt te identificeren of het mogelijk is kanker te zijn of niet. Aspiratiebiopsie helpt bij het identificeren van de inhoud, of er nu vloeistof, bloed of hard weefsel in zit.
Hoe de behandeling wordt gedaan
In de hersenen:
De behandeling van de colloïde cyste in de hersenen hangt af van de symptomen en de positie van de cyste. Als er geen symptomen zijn, wordt er geen behandeling vastgesteld door de neuroloog en wordt alleen periodiek gecontroleerd of de cyste is gegroeid. Wanneer de symptomen worden geverifieerd, wordt de behandeling uitgevoerd door een operatie, waarbij de cyste wordt gedraineerd en de wand volledig wordt verwijderd. Na de operatie is het gebruikelijk dat de arts een deel van de cyste naar het laboratorium stuurt om de biopsie te laten doen en te controleren of het een goedaardige cyste is..
In de schildklier:
Het is niet nodig om een behandeling uit te voeren als de cyste goedaardig is en u kunt alleen observeren of deze in de loop van de tijd toeneemt of niet. Als het erg groot is, meer dan 4 cm heeft of als het symptomen veroorzaakt, zoals pijn, heesheid of belemmeren bij het slikken of ademen, kan een operatie om de aangetaste lob te verwijderen aangewezen zijn. Als er een ongecontroleerde hormoonproductie is of als het kwaadaardig is, naast een operatie, behandeling met radioactief jodium.
