Pernicieuze anemie Symptomen, diagnose en behandeling

Pernicieuze anemie, ook bekend als de bloedarmoede van Addison, is een vorm van megaloblastaire anemie die wordt veroorzaakt door een tekort aan vitamine B12 (of cobalamine) in het lichaam, wat leidt tot symptomen zoals zwakte, bleekheid, vermoeidheid en tintelingen in handen en voeten. Lees meer over vitamine B12.

Dit type bloedarmoede wordt meestal ontdekt na 30 jaar, maar in het geval van bijvoorbeeld ondervoeding bij kinderen kan er een tekort zijn aan deze vitamine, wat kenmerkend is voor juveniele pernicieuze anemie..

De diagnose pernicieuze anemie wordt voornamelijk gesteld door laboratoriumtesten, waarbij bijvoorbeeld de concentratie van vitamine B12 in de urine wordt gecontroleerd. Behandeling wordt meestal gedaan door vitamine B12 en foliumzuur aan te vullen, naast een gezond dieet dat rijk is aan vitamine B12.

Belangrijkste symptomen

De symptomen van pernicieuze anemie zijn gerelateerd aan het gebrek aan vitamine B12 in het lichaam, waarvan de belangrijkste zijn:

• Zwakte;
• Pallor;
• Hoofdpijn;
• Vermoeidheid;
• Diarree;
• Gladde tong;
• Tintelingen in handen en voeten;
• Hartkloppingen;
• Duizeligheid;
• Kortademigheid;
• Prikkelbaarheid;
• Koude handen en voeten;
• Uiterlijk van zweren in de mondhoek.

In de ernstigste gevallen van pernicieuze anemie is het mogelijk dat het zenuwstelsel wordt aangetast, wat kan leiden tot moeilijkheden bij het lopen, depressie en mentale verwarring. Lees meer over de symptomen van pernicieuze anemie.

Mogelijke oorzaken

Pernicieuze anemie wordt gekenmerkt door een tekort aan vitamine B12 in het lichaam door een verminderde opname van deze vitamine als gevolg van een tekort aan intrinsieke factor, een eiwit waaraan vitamine B12 zich bindt om door het lichaam te worden opgenomen. Dus bij een tekort aan intrinsieke factor wordt de opname van vitamine B12 in gevaar gebracht.

De meest waarschijnlijke oorzaak van pernicieuze anemie is immunologisch: het immuunsysteem werkt waarschijnlijk niet goed op het maagslijmvlies, waardoor het atrofie en chronische ontstekingen veroorzaakt, wat resulteert in een verhoogde secretie van zoutzuur uit de maag en een verminderde intrinsieke factorproductie , waardoor de opname van vitamine B12 wordt verminderd.

Naast de immunologische oorzaak kan pernicieuze anemie worden veroorzaakt door situaties zoals coeliakie, homocystinurie, kobaltdeficiëntie, ondervoeding bij kinderen, behandeling met paraminosalicylzuur en ondervoeding tijdens de zwangerschap, waardoor de baby kan worden geboren met pernicieuze anemie.

Hoe de diagnose wordt gesteld

De diagnose pernicieuze anemie wordt gesteld op basis van de symptomen en eetgewoonten van de persoon. Om de diagnose te bevestigen, is het echter nodig om andere tests uit te voeren, zoals spijsverteringsendoscopie, die tot doel heeft laesies in de maag te identificeren. Begrijp hoe endoscopie wordt gedaan.

De laboratoriumtest die wordt gebruikt om de diagnose van pernicieuze anemie te bevestigen, is de Schilling-test, waarbij radioactieve vitamine B12 oraal wordt toegediend en 2 uur later wordt een injectie met niet-radioactieve vitamine B12 toegediend. Na 24 uur wordt urine verzameld en geanalyseerd in het laboratorium. Als een lage concentratie radioactieve vitamine B12 in de urine wordt aangetroffen, wordt de intrinsieke factor geassocieerd met vitamine B12 drie tot zeven dagen na de eerste test toegediend. Na 24 uur wordt de urine opgevangen en opnieuw geanalyseerd en als de concentratie van vitamine B12 in de urine wordt gecorrigeerd, zou de test positief zijn voor pernicieuze anemie, omdat het lichaam is voorzien van een eiwit dat niet wordt geproduceerd en dat het probleem oplost.

Naast de Schilling-test kan een volledige bloedtelling worden gevraagd, omdat het ook een onderzoek is dat de diagnose van bloedarmoede mogelijk maakt. Het bloedbeeld voor pernicieuze anemie bestaat uit hoge waarden van CMV (gemiddeld corpusculair volume), aangezien de rode bloedcellen groter zijn, een afname van het totale aantal rode bloedcellen, een toename van de RDW, wat aangeeft dat er een grote variatie is tussen de grootte van de rode bloedcellen en aanwezigheid van veranderingen in de vorm van rode bloedcellen.

Er kan ook een myelogram worden aangevraagd, wat de test is die aangeeft hoe het beenmerg werkt, wat in het geval van pernicieuze anemie de aanwezigheid van grote en onvolgroeide erytroïde voorlopers onthult. Deze test is echter invasief en wordt zelden gevraagd om bloedarmoede te diagnosticeren. Bekijk welke tests bloedarmoede bevestigen.

Hoe te behandelen

De behandeling van pernicieuze anemie kan worden gedaan met injecties van vitamine B12 met 50 - 1000 µg of orale tabletten met 1000 µg vitamine volgens de medische aanbeveling. Daarnaast kan het gebruik van foliumzuur worden aanbevolen om neuronale gevolgen te voorkomen. Lees meer over de behandeling van pernicieuze anemie.

Het is ook belangrijk om een ​​voedingsdeskundige te raadplegen, zodat u een betere begeleiding kunt krijgen over het voedsel dat moet worden geconsumeerd bij pernicieuze anemie, waarbij de consumptie van bijvoorbeeld rood vlees, eieren en kaas normaal wordt aangegeven. Bekijk welke voedingsmiddelen rijk zijn aan vitamine B12.

Bekijk de volgende video en leer meer over dit type bloedarmoede:

ANEMIA VITAMINE B12 | Genezing van voedsel