Wat is endocarditis en hoe moet het worden behandeld?
Endocarditis is de ontsteking van het weefsel dat de binnenkant van het hart bekleedt, vooral de hartkleppen. Het wordt meestal veroorzaakt door een infectie in een ander deel van het lichaam die zich door het bloed verspreidt totdat het het hart bereikt en daarom ook bekend staat als infectieuze endocarditis..
Omdat endocarditis vaak wordt veroorzaakt door bacteriën, wordt het meestal behandeld met het gebruik van antibiotica die rechtstreeks in de ader worden toegediend. Als het echter een andere oorzaak heeft, kan endocarditis ook worden behandeld met antischimmelmiddelen of alleen ontstekingsremmende medicijnen om ongemak te verlichten. Afhankelijk van de intensiteit van de symptomen kan het toch aanbevolen zijn om in het ziekenhuis te blijven.
Kijk hoe bacteriële endocarditis wordt behandeld.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van endocarditis kunnen in de loop van de tijd langzaam optreden en zijn daarom vaak niet gemakkelijk te identificeren. De meest voorkomende zijn:
- Aanhoudende koorts en koude rillingen;
- Overmatig zweten en algemene malaise;
- Bleke huid;
- Pijn in spieren en gewrichten;
- Misselijkheid en verminderde eetlust;
- Gezwollen voeten en benen;
- Aanhoudende hoest en kortademigheid.
In zeldzamere situaties kunnen ook andere symptomen optreden, zoals gewichtsverlies, aanwezigheid van bloed in de urine en verhoogde gevoeligheid aan de linkerkant van de buik, over het miltgebied..
Deze symptomen kunnen echter behoorlijk variëren, vooral afhankelijk van de oorzaak van endocarditis. Dus als er een vermoeden bestaat van een hartprobleem, is het erg belangrijk om snel een cardioloog te raadplegen of naar het ziekenhuis te gaan voor diagnostische tests zoals het elektrocardiogram en te bevestigen of er een probleem is dat moet worden behandeld..
Zie 12 andere symptomen die op een hartprobleem kunnen duiden.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose van endocarditis kan worden gesteld door een cardioloog. Over het algemeen begint de beoordeling met symptoombeoordeling en auscultatie van de hartfunctie, maar het is ook noodzakelijk om enkele diagnostische tests uit te voeren, zoals echocardiogram, elektrocardiogram, röntgenfoto van de borstkas en bloedonderzoek.
Mogelijke oorzaken van endocarditis
De hoofdoorzaak van endocarditis is een infectie door bacteriën, die in het lichaam aanwezig kan zijn door een infectie elders in het lichaam, zoals bijvoorbeeld een tand of een huidwond. Wanneer het immuunsysteem deze bacteriën niet kan bestrijden, kunnen ze zich door het bloed verspreiden en het hart bereiken, waardoor ontstekingen ontstaan.
Omdat bacteriën, schimmels en virussen ook het hart kunnen aantasten, wat resulteert in endocarditis, wordt de behandeling echter anders gedaan. Enkele van de meest voorkomende manieren om endocarditis te ontwikkelen zijn:
- Mondzweren of een tandinfectie hebben;
- Een seksueel overdraagbare aandoening oplopen;
- Een geïnfecteerde huidwond hebben;
- Gebruik een besmette naald;
- Lange tijd een urinesonde gebruiken.
Niet iedereen ontwikkelt endocarditis, omdat het immuunsysteem de meeste van deze micro-organismen kan bestrijden, maar ouderen, kinderen of mensen met auto-immuunziekten lopen een groter risico.
Belangrijkste soorten endocarditis
De soorten endocarditis zijn gerelateerd aan de oorzaak die het heeft veroorzaakt en zijn ingedeeld in:
- Besmettelijke endocarditis: wanneer het wordt veroorzaakt door bacteriën die het hart of schimmels in het lichaam binnendringen en infecties veroorzaken;
- Niet-infectieuze endocarditis of maritieme endocarditis: wanneer het ontstaat als gevolg van verschillende problemen, zoals kanker, reumatische koorts of auto-immuunziekten.
Wat betreft infectieuze endocarditis, die het meest voorkomt, wordt het, wanneer het wordt veroorzaakt door bacteriën, bacteriële endocarditis genoemd, en wanneer het wordt veroorzaakt door schimmels, wordt het schimmel-endocarditis genoemd..
Wanneer het wordt veroorzaakt door reumatische koorts, wordt het reumatische endocarditis genoemd en wanneer het wordt veroorzaakt door lupus, wordt het Libman Sacks-endocarditis genoemd..
Hoe de behandeling wordt gedaan
Behandeling voor endocarditis wordt gedaan door middel van antibiotica of antischimmelmiddelen, in hoge doses, intraveneus gedurende ten minste 4 tot 6 weken. Om de symptomen te verlichten, worden ontstekingsremmende medicijnen, koortsmedicijnen en in sommige gevallen corticosteroïden voorgeschreven..
In gevallen waar vernietiging van de hartklep door infectie optreedt, kan een operatie nodig zijn om de beschadigde klep te vervangen door een prothese die biologisch of metaalachtig kan zijn.
Endocarditis die niet wordt behandeld, kan leiden tot complicaties zoals hartfalen, hartaanval, beroerte, longembolie of nierproblemen die kunnen overgaan in acuut nierfalen.
