Hoe een schouderdislocatie te identificeren en te behandelen

Schouderdislocatie is een pijnlijke situatie, maar het is niet altijd gemakkelijk om door de algemene bevolking te worden waargenomen. Enkele van de meest voorkomende oorzaken zijn sporten zoals zwemmen, basketbal of volleybal, een auto-ongeluk hebben of een zwaar voorwerp verkeerd tillen in de sportschool, bijvoorbeeld.

Wanneer het armbeen, het opperarmbeen, alleen terugkeert naar het schoudergewricht, het glenohumeraal, noemen we dit feit subluxatie, dat alleen pijn op die plaats kan veroorzaken, zonder noodzaak tot immobilisatie of enige andere behandeling. Maar als deze subluxatie vaak voorkomt, moeten de spieren van dat gebied worden versterkt om te voorkomen dat het opnieuw gebeurt..

Soms kan de schouderdislocatie ook letsel aan de rotator cuff-pezen veroorzaken, waardoor fysiotherapie nodig is om te herstellen. Het is mogelijk om te weten of deze pezen zijn aangetast als de pijn aanhoudt, zelfs nadat de schouderbeweging volledig is hersteld.

Tekenen en symptomen van schouderdislocatie

De tekenen en symptomen van een schouderdislocatie zijn:

• Ernstige pijn in de schouder, die naar de arm kan uitstralen en de nek kan aantasten,
• De ene schouder kan verschillen van de andere, hoger of lager;
• Onvermogen om bewegingen uit te voeren met de aangedane arm.

Meestal houdt de persoon de schouder met de andere hand vast omdat hij weet dat de schouder is bewogen, maar de exacte diagnose moet worden gesteld door een specialist. Soms kan het nodig zijn om een ​​röntgenonderzoek uit te voeren om de laesie beter te beoordelen en vast te stellen of er grote schade is, zoals een botfragment in het aangetaste gewricht. De arts kan ook een MRI bestellen om weefsels zoals de gewrichtscapsule zelf, pezen en ligamenten te beoordelen.

Kijk wat u moet doen als er een schouderontwrichting optreedt.

Hoe te behandelen

De meest geschikte behandeling voor dislocatie van de schouder moet worden aangegeven door de orthopedisch arts, na observatie van de leeftijd, gewrichtspositie en gezondheidstoestand van de persoon. Om de pijn te verlichten, kan de arts een pijnstiller of ontstekingsremmer voorschrijven.

• Immobilisatie:

De arts kan het gewricht terugplaatsen en vervolgens kan het gebied worden verbonden door de arm tegen de borst te plaatsen om de betrokken weefsels te herstellen. De immobilisatie kan gedurende 3 weken worden gehandhaafd, afhankelijk van de leeftijd van de persoon, de gezondheidsstijl en de algemene gezondheid.

Na het verwijderen van de immobilisatie kan het nodig zijn om de bewegingen te herstellen door uitgevoerde rekoefeningen, met inachtneming van de pijngrens. In sommige gevallen, wanneer de beperking ernstig is, kan fysiotherapie nodig zijn om de spieren te versterken en te voorkomen dat de episode opnieuw optreedt..

• Chirurgie:

Chirurgie is geïndiceerd voor jongeren of atleten, vooral wanneer er een laesie is op de glenohumerale lip, loszittende gewrichtscapsule of op de schouderpezen om deze weefsels te herstellen en ook om toekomstige dislocaties te voorkomen bij mensen die meerdere perioden van dislocatie of subluxatie per jaar hebben. De operatie wordt meestal gedaan door middel van een arthroscopie omdat het herstel sneller is, maar in ieder geval moet u een paar maanden fysiotherapie ondergaan totdat u de integriteit en dynamiek van de schouder volledig hebt hersteld.

Voor mensen die aan lichaamsbeweging doen, wordt aangeraden om de geblesseerde arm en schouder de eerste maand niet te trainen en alleen fysiotherapie-oefeningen uit te voeren. Atleten keren gewoonlijk terug naar competitie na 5 of 6 maanden ontwrichting.

• Fysiotherapie:

Het is geïndiceerd na immobilisatie of operatie om bewegingsbereik, spierkracht te herstellen en het schoudergewricht te stabiliseren, waardoor verdere dislocaties worden voorkomen. De fysiotherapeut dient de persoon te evalueren en de meest geschikte fysiotherapiebehandeling aan te geven, omdat deze van persoon tot persoon kan verschillen. Sessies beginnen meestal 3 weken na het letsel en kunnen maanden duren, vooral als er een operatie wordt uitgevoerd. 

Fysiotherapeutische behandeling kan worden gedaan met behulp van strategieën voor pijnverlichting, meer bewegingsvrijheid, wondgenezing, spierversterking en stabilisatie van het schoudergewricht. Sommige behandelingen die nuttig kunnen zijn, zijn spierontspanning, myofasciale afgifte met handen, tennisbal, hardschuimroller of vacuümtherapie. Rekoefeningen voor de armspieren in alle richtingen en ook voor de trapezius in het nekgebied moeten geleidelijk worden ingebracht met elastische tape, bekend als theraband, om de spierweerstand beetje bij beetje te vergroten. 

Om de schouder te stabiliseren als er geen pijn meer is en het mogelijk is om oefeningen te doen met de elastische band zonder pijn of bewegingsbeperking, kunnen proprioceptie en Clinical Pilates oefeningen worden geïntroduceerd.