Tarsal Tunnel Syndrome belangrijkste symptomen, oorzaken en hoe te behandelen
Tarsaltunnelsyndroom komt overeen met compressie van de zenuw die door de enkel en voetzool gaat, wat resulteert in pijn, branderig gevoel en tintelingen in de enkel en voeten die verergeren tijdens het lopen, maar die in rust verbetert.
Dit syndroom treedt meestal op als gevolg van een situatie die compressie van de structuren in de tarsaltunnel veroorzaakt, zoals fracturen of verstuikingen, of als gevolg van ziekten zoals diabetes, reumatoïde artritis en jicht, bijvoorbeeld.
Als symptomen van het tarsaltunnelsyndroom worden waargenomen, is het belangrijk om naar de orthopedist te gaan om tests te laten uitvoeren om de diagnose van dit syndroom mogelijk te maken, en dus kan behandeling, die meestal fysiotherapie omvat, worden aangewezen..
Belangrijkste symptomen
Het belangrijkste symptoom van het tarsaltunnelsyndroom is pijn in de enkel die kan uitstralen naar de voetzolen en, in sommige gevallen, zelfs tenen, naast tintelingen, gevoelloosheid, zwelling en moeilijk lopen. De symptomen verergeren bij het lopen, hardlopen of bij het dragen van bepaalde schoenen, maar in rust worden de symptomen verlicht.
In ernstigere gevallen, dat is wanneer zenuwcompressie niet wordt geïdentificeerd en behandeld, is het mogelijk dat de pijn zelfs tijdens rust aanhoudt.
Oorzaken van Tarsal Tunnel Syndrome
Tarsaltunnelsyndroom treedt op als gevolg van situaties die leiden tot compressie van de scheenbeenzenuw, de belangrijkste oorzaken zijn:
- Enkelfracturen en verstuikingen;
- Ziekten die ontstekingen en zwellingen in de gewrichten kunnen veroorzaken, zoals reumatoïde artritis, diabetes en jicht bijvoorbeeld;
- Als gevolg van hart- of nierfalen;
- Gebruik van ongepaste schoenen;
- Slechte houding van de voeten, dat wil zeggen wanneer de enkels erg naar binnen zijn gericht;
- Aanwezigheid van cysten of spataderen op de site, omdat dit leidt tot compressie van lokale structuren.
Als er symptomen van het tarsaltunnelsyndroom worden opgemerkt, wordt aanbevolen om naar de orthopedist te gaan om tests te laten uitvoeren om de diagnose te helpen voltooien en zo kan de behandeling worden gestart. De diagnose wordt meestal gesteld door de voeten te analyseren en een zenuwgeleidingstest uit te voeren, waarbij de arts controleert of de zenuwinformatie correct wordt overgedragen door de zogenaamd gecomprimeerde zenuw. Het onderzoek van zenuwgeleiding maakt het dus niet alleen mogelijk om de diagnose af te sluiten, maar ook om de omvang van de laesie aan te geven.
Hoe verloopt de behandeling
De behandeling heeft tot doel de zenuw te decomprimeren en zo de symptomen te verlichten. Zo kan de orthopedist aanbevelen de locatie te immobiliseren om de druk van de site te verminderen en het gebruik van ontstekingsremmende medicijnen om de symptomen te verlichten en het herstelproces te versnellen..
Bovendien wordt aanbevolen om de frequentie en intensiteit van fysieke activiteiten te verminderen totdat de symptomen verbeteren, en om geschikt schoeisel te dragen zodat de druk in het gebied niet toeneemt en als gevolg daarvan het syndroom verergert..
In sommige gevallen kan de orthopedist fysiotherapiesessies aanbevelen, die kunnen worden gedaan met rekoefeningen of echografiebehandelingen, om het gebied te decomprimeren en de symptomen te verbeteren. In de ernstigste gevallen, waarbij behandeling met medicijnen en fysiotherapie niet voldoende is, kan een operatie nodig zijn om de site te decomprimeren.
