Hoe nekplooi wordt gedaan en hoe het resultaat te begrijpen
De nekplooi is een onderzoek dat wordt gebruikt om de hoeveelheid vocht in het gebied van de nek van de foetus te meten, uitgevoerd tijdens echografie, uitgevoerd tussen de 11e en 14e week van de zwangerschap. Deze test wordt gebruikt om het risico te berekenen dat de baby een misvorming of syndroom heeft, zoals het syndroom van Down.
Wanneer er misvormingen of genetische ziekten aanwezig zijn, heeft de foetus de neiging vocht op te hopen in de nek, dus als de mate van nekplooi wordt verhoogd, boven 2,5 mm, betekent dit dat er enige verandering in de ontwikkeling kan zijn.
De meting van de veranderde nekplooi bevestigt dus niet dat de baby een genetische ziekte of misvorming heeft, wat alleen wijst op het verhoogde risico van deze veranderingen en in dit geval zal de verloskundige andere tests aanvragen, zoals vruchtwaterpunctie, bijvoorbeeld om de diagnose.
De examenprijs varieert tussen 110 en 400 reais, afhankelijk van de kliniek waar het wordt uitgevoerd, maar, op verzoek van de verloskundige, in prenatale consulten, kan het door SUS worden gedaan zonder kosten in rekening te brengen.
Hoe het wordt gedaan en referentiewaarden
De nekplooi wordt uitgevoerd tijdens een van de prenatale echo's en op dit moment meet de arts de grootte en de hoeveelheid vloeistof in het gebied achter de nek van de baby, zonder dat een andere speciale procedure nodig is..
De nekplooimetingen kunnen zijn:
- Normaal: minder dan 2,5 mm
- Veranderd: gelijk aan of groter dan 2,5 mm
Een onderzoek met verhoogde waarde garandeert niet dat de baby aan enige wijziging lijdt, maar het geeft wel aan dat er een groter risico is en daarom zal de verloskundige andere tests aanvragen, zoals vruchtwaterpunctie, die monsters van het vruchtwater verzamelt, of cordocentese, die een bloedmonster uit de navelstreng. Lees meer over hoe vruchtwaterpunctie of cordocentese worden gemaakt.
Als tijdens de echografie ook de afwezigheid van het neusbeen wordt geverifieerd, neemt het risico op enige misvorming meer toe, omdat het neusbeen in het algemeen afwezig is bij syndromen.
Naast nekplooi zijn de leeftijd en familiegeschiedenis van de moeder van chromosomale veranderingen of genetische ziekten ook belangrijk om het risico van de baby op een van deze veranderingen te berekenen.
Wanneer nekplooi doen
Dit onderzoek moet worden gedaan tussen de 11e en de 14e week van de zwangerschap, omdat de foetus tussen 45 en 84 mm lang is en het mogelijk is om de nekplooimeting te berekenen.
Het kan ook bekend zijn met morfologische echografie van het eerste trimester, omdat het, naast het meten van de nek van de baby, ook helpt om misvormingen in de botten, het hart en de bloedvaten te identificeren.
Lees meer over de andere tests die nodig zijn in het eerste trimester van de zwangerschap.
