Wat is het chirurgische risico en hoe wordt de preoperatieve evaluatie uitgevoerd?

Het chirurgische risico is een vorm van evaluatie van de klinische toestand en gezondheidstoestand van de persoon die een operatie ondergaat, zodat de risico's en complicaties gedurende de gehele periode voorafgaand aan, tijdens de operatie worden geïdentificeerd..

Dit risico wordt berekend door de klinische evaluatie van de arts en het verzoek van sommige exogene studenten, daarnaast zijn er enkele protocollen die een betere medische redenering begeleiden, zoals ASA, Lee en ACP.. 

Elke arts kan deze evaluatie uitvoeren, maar wordt in het algemeen gekozen door de huisarts, cardioloog of anesthesioloog. Op deze manier is het mogelijk dat er vóór de procedure voor elke persoon bijzondere zorg wordt besteed, zoals het verzoek om slecht passende voorbeelden of het uitvoeren van behandelingen om het risico te verminderen.. 

Hoe de preoperatieve evaluatie uit te voeren

De medische evaluatie vóór de chirurgische procedure is erg belangrijk om te bepalen welk type operatie bij elke persoon kan worden uitgevoerd en om te bepalen of de risico's groter zijn dan de voordelen. De evaluatie omvat:

1. Het uitvoeren van het klinische onderzoek

Het klinisch onderzoek wordt uitgevoerd met het verzamelen van persoonlijke gegevens, zoals gebruikte medicijnen, symptomen, ziekten die u mogelijk heeft, naast fysieke evaluatie, zoals cardiale en pulmonale auscultatie.. 

Uit de klinische evaluatie is het mogelijk om de eerste vorm van classificatie van het risico te verkrijgen, gemaakt door de American Society of Anesthesiologists, bekend als ASA:

• VLEUGEL 1: gezond persoon, zonder systemische ziekten, infecties of koorts;
• VLEUGEL 2: persoon met milde systemische ziekte, zoals gecontroleerde hoge druk, gecontroleerde diabetes, obesitas, leeftijd ouder dan 80 jaar; 
• VLEUGEL 3: persoon met ernstige systemische ziekte, maar niet arbeidsongeschikt, zoals gecompenseerd hartfalen, infarct meer dan 6 maanden geleden, hartangina, aritmie, cirrose, gedecompenseerde diabetes of hypertensie;
• VLEUGEL 4: persoon met een invaliderende systemische ziekte, die levensbedreigend is, zoals ernstig hartfalen, infarct minder dan 6 maanden geleden, long-, lever- en nierfalen;
• VLEUGEL 5: persoon in terminale toestand, zonder de verwachting langer dan 24 uur te overleven, zoals een ernstig ongeval;
• VLEUGEL 6: persona die een gedetecteerde hersentumor vertoont, die een operatie zal ondergaan voor orgaandonatie.

De meeste zijn het aantal ASA-beoordelingen, mogelijk het risico op sterfte en complicaties als gevolg van een operatie, afhankelijk van het type operatie dat de moeite waard is om te doen en wat het meest gunstig is voor de persoon. 

2. Evaluatie van het type operatie

Het begrijpen van het type chirurgische ingreep dat zal worden uitgevoerd, is ook erg belangrijk, omdat het complexer en groter is in de operatie, hoe groter de risico's die de persoon kan ondergaan en de zorg die moet worden genomen.. 

Op deze manier kunnen de soorten operaties worden geclassificeerd op basis van het risico op hartcomplicaties, zoals:

3. Evaluatie van het hartrisico

Er zijn enkele algoritmen die het risico op complicaties en veranderingen in hartchirurgie effectiever beheersen, om de klinische situatie van de persoon en sommige patiënten te onderzoeken.

Enkele voorbeelden van algoritmen die in el Goldman's Cardiac Risk Index, Lee's Revised Cardiac Risk Index y el American College of Cardiology Algorithm (ACC). Overweeg enkele persoonsgegevens om het risico te berekenen, zoals: 

• Leeftijd, bestaand hoger risico over 70 jaar;
• Geschiedenis van myocardinfarct;
• Geschiedenis van dolor en el pecho o angina;
• Aanwezigheid van aritmie, vernauwing van bloedvaten;
• Lage bloedoxygenatie;
• Aanwezigheid van diabetes;
• Aanwezigheid van hartfalen;
• Aanwezigheid van longoedeem;
• Type operatie

Uit de verkregen gegevens is het mogelijk om het chirurgische risico te bepalen. Op deze manier, als het risico laag is, is het mogelijk om de operatie uit te voeren, aan de andere kant, als het risico gemiddeld hoog is, kan de arts begeleiding geven, het type operatie krijgen of meer onderzoeken aanvragen die helpen om het beste risico te evalueren. persona chirurgisch. 

4. Realisatie van noodzakelijke examens

De preoperatieve onderzoeken moeten worden uitgevoerd om eventuele veranderingen in het geval van sospecha te onderzoeken die een chirurgische complicatie kunnen veroorzaken. Op deze manier is het niet nodig om voor alle mensen om dezelfde mythen te vragen, maar er is geen bewijs dat ze de complicaties helpen verminderen. Bij mensen zonder symptomen, met een laag chirurgisch risico en die een operatie met een laag risico zullen ondergaan, is het niet nodig om tests uit te voeren. 

Enkele van de meest gevraagde en aanbevolen voorbeelden zijn echter vaak:

• CBC: mensen die lijden aan een operatie met een hoog gemiddeld risico, met een voorgeschiedenis van bloedarmoede, huidig ​​vermoeden of ziekten die veranderingen in de bloedcellen kunnen veroorzaken;
• Coagulatieproblemen: mensen die anticoagulantia, leverfalen, voorgeschiedenis van ziekten die bloedingen veroorzaken, chirurgie met middelmatige of hoge risico's gebruiken;
• Creatinineproblemen: mensen met nierziekte, diabetes, hoge bloeddruk, leverziekte, hartfalen;
• Röntgenfoto: personen met ziekten zoals emfyseem, hartaandoeningen, leeftijd ouder dan 60 jaar, personen met verhoogd hartrisico, met meerdere ziekten die door een operatie aan de borst of buik gaan;
• Elektrocardiogram: mensen met hart- en vaatziekten, pijngeschiedenis bij mensen en diabetici. 

Over het algemeen hebben deze tests een geldigheidsduur van 12 maanden, zonder dat herhaling binnen deze periode nodig is, maar in sommige gevallen kan de arts het nodig achten om het eerder te herhalen. Evenzo kunnen sommige medische studenten het ook belangrijk vinden om deze examens aan te vragen, zelfs voor mensen zonder wijzigingen.. 

Andere onderzoeken, zoals een pijnlijk gezicht, echocardiogram of holter, kunnen bijvoorbeeld worden aangevraagd voor sommige soorten operaties, maar complexer of voor mensen met hartaandoeningen.. 

5. Het uitvoeren van preoperatieve aanpassingen

Vanwege de realisatie van de problemen en de gebeurtenissen, als de waarden in orde zijn, zal de arts de operatie kunnen programmeren of indicaties kunnen geven zodat het risico op complicaties bij de operatie tot een minimum wordt beperkt..

Op deze manier kan de arts aanbevelen om andere, meer specifieke tests uit te voeren, de doseringen aan te passen of medicatie te introduceren, de noodzaak te evalueren om de hartfunctie te corrigeren door middel van een operatie, wat fysieke activiteit te sturen, af te vallen of te stoppen met roken, onder andere.