Wat is een dodelijke persoonlijkheidsstoornis
Vermijdende persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door een gedrag van sociale remming en gevoelens van ontoereikendheid en extreme gevoeligheid voor negatieve evaluatie door andere mensen.
Over het algemeen komt deze aandoening voor in de vroege volwassenheid, maar zelfs in de kindertijd kunnen er tekenen optreden, waarin kinderen buitensporige schaamte voelen, zich meer isoleren dan normaal wordt geacht of vreemden of nieuwe plaatsen vermijden.
De behandeling wordt uitgevoerd met psychotherapie-sessies met een psycholoog of psychiater en in sommige gevallen kan het nodig zijn om zijn toevlucht te nemen tot farmacologische behandeling.
Welke symptomen
Volgens de DSM, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, zijn de kenmerkende symptomen van een persoon met vermijdende persoonlijkheidsstoornis:
- Vermijd activiteiten waarbij contact met andere mensen is betrokken, uit angst voor kritiek, afkeuring of afwijzing;
- Raak niet betrokken bij andere mensen, tenzij u zeker bent van de waardering van de persoon;
- Hij is gereserveerd in intieme relaties, uit angst om zich te schamen of belachelijk te maken;
- Is overdreven bezorgd over kritiek of afwijzing in sociale situaties;
- Hij voelt zich geremd in nieuwe interpersoonlijke situaties vanwege gevoelens van ontoereikendheid;
- Hij ziet zichzelf als minderwaardig en voelt zich niet geaccepteerd door andere mensen;
- Ben bang om persoonlijke risico's te nemen of betrokken te raken bij nieuwe activiteiten, uit angst om je te schamen.
Ontmoet andere persoonlijkheidsstoornissen.
Mogelijke oorzaken
Het is niet met zekerheid bekend wat de oorzaken zijn van een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, maar men denkt dat dit verband kan houden met erfelijke factoren en ervaringen uit de kindertijd, zoals afwijzing door ouders of andere familieleden, bijvoorbeeld.
Hoe de behandeling wordt gedaan
Over het algemeen wordt de behandeling uitgevoerd met psychotherapie-sessies die kunnen worden uitgevoerd door een psycholoog of psychiater, waarbij in de meeste gevallen de cognitief-gedragsmethode wordt gebruikt.
In sommige gevallen kan de psychiater het gebruik van antidepressiva aanbevelen, die kan worden aangevuld met psychotherapiesessies.
