Wat is het Stockholm-syndroom en hoe wordt het behandeld?

Het Stockholm-syndroom is een veelvoorkomende psychische stoornis bij mensen die in een spanningssituatie verkeren, bijvoorbeeld bij ontvoeringen, huisarrest of misbruiksituaties. In deze situaties hebben slachtoffers de neiging om meer persoonlijke relaties met agressors aan te gaan.

Stockholm-syndroom is een reactie van het onbewuste op een gevaarlijke situatie, die ertoe leidt dat het slachtoffer bijvoorbeeld een emotionele band met de ontvoerder opbouwt, waardoor ze zich veilig en kalm voelen.

Dit syndroom werd voor het eerst beschreven in 1973 na de kaping van een bank in Stockholm, Zweden, waarbij de slachtoffers een vriendschapsband met de ontvoerders tot stand brachten, zodat ze hen uiteindelijk in de gevangenis bezochten en beweerden dat er geen type was fysiek of psychologisch geweld dat zou kunnen suggereren dat hun leven in gevaar was.

Tekenen van het Stockholm-syndroom

Normaal gesproken heeft het Stockholm Syndroom geen tekenen en symptomen, en het is mogelijk dat veel mensen dit Syndroom hebben zonder het te weten. De tekenen van het Stockholm-syndroom verschijnen wanneer de persoon wordt geconfronteerd met een situatie van stress en spanning waarin zijn leven in gevaar is, wat kan worden veroorzaakt door het gevoel van onzekerheid, isolatie of door bedreigingen, bijvoorbeeld.

Als een manier om zichzelf te verdedigen, moedigt het onderbewustzijn compassievol gedrag jegens de agressor aan, zodat de relatie tussen slachtoffer en ontvoerder vaak een emotionele identificatie en vriendschap is. In eerste instantie zou deze emotionele connectie gericht zijn op het behoud van het leven, maar door de gecreëerde emotionele banden worden de kleine daden van vriendelijkheid van de daders na verloop van tijd bijvoorbeeld versterkt door mensen met het syndroom, die zorgt ervoor dat ze zich veiliger en vrediger voelen in het licht van de situatie en dat elk type bedreiging wordt vergeten of genegeerd.

Hoe verloopt de behandeling

Aangezien het Stockholm-syndroom niet gemakkelijk herkenbaar is, is er, alleen wanneer de persoon risico loopt, geen behandeling aangewezen voor dit type syndroom. Bovendien zijn de kenmerken van het Stockholm-syndroom te wijten aan de reactie van het onderbewustzijn, het is niet mogelijk om de reden te verifiëren waarom ze daadwerkelijk voorkomen.

De meeste onderzoeken melden gevallen van mensen die het Stockholm-syndroom hebben ontwikkeld, maar er zijn maar weinig onderzoeken die de diagnose van dit syndroom trachten te verhelderen en zo de behandeling definiëren. Desondanks kan psychotherapie een persoon helpen om bijvoorbeeld trauma's te overwinnen en zelfs helpen het syndroom te identificeren.

Vanwege het gebrek aan duidelijke informatie over het Stockholm-syndroom, wordt dit syndroom niet herkend in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen en wordt het daarom niet geclassificeerd als een psychiatrische ziekte..