Wat is venerisch lymfogranuloma, de belangrijkste symptomen en hoe te behandelen
Venereal lymfogranuloma, ook wel muilezel of LGV genoemd, is een seksueel overdraagbare infectie die wordt veroorzaakt door drie verschillende soorten bacteriën Chlamydia trachomatis, die ook verantwoordelijk is voor chlamydia. Deze bacterie leidt bij het bereiken van het genitale gebied tot de vorming van pijnloze en met vocht gevulde wonden die niet altijd worden opgemerkt.
LGV wordt overgedragen via onbeschermde geslachtsgemeenschap en daarom is het belangrijk om condooms te gebruiken in alle intieme contacten, evenals aandacht te besteden aan de hygiëne van de intieme regio na geslachtsgemeenschap. De behandeling wordt meestal gedaan met het gebruik van antibiotica, die door de arts moeten worden voorgeschreven op basis van het gevoeligheidsprofiel van het micro-organisme en de symptomen die door elke persoon worden gepresenteerd, namelijk het gebruik van doxycycline of azithromycine.
Belangrijkste symptomen
De incubatietijd voor Chlamydia trachomatis is ongeveer 3 tot 30 dagen, dat wil zeggen dat de eerste symptomen van de infectie beginnen te verschijnen tot 30 dagen na contact met de bacteriën. Over het algemeen kan de ziekte in drie fasen worden ingedeeld op basis van de ernst van de gepresenteerde symptomen:
- Primaire fase, waarbij de symptomen verschijnen tussen 3 dagen en 3 weken na contact met de bacteriën, het eerste symptoom is het verschijnen van een kleine blaar in het genitale gebied, wat de plaats van binnenkomst van de bacterie aangeeft. Bovendien is er een lichte zwelling in de lies te zien, wat erop wijst dat de bacterie de ganglia van die locatie heeft bereikt. In het geval dat de overdracht plaatsvond door anale geslachtsgemeenschap, kan er ook pijn in het rectum, afscheiding en obstipatie zijn. In het geval van geïnfecteerde vrouwen zijn ze vaak asymptomatisch, de ziekte wordt pas in de volgende stadia ontdekt;
- Secundaire stage, waar symptomen kunnen optreden tussen 10 en 30 dagen na contact met de bacterie en wordt gekenmerkt door de meest opvallende zwelling van de lies, kan er ook zwelling van de ganglia in de oksels of nek zijn, koorts en roodheid van de regio, naast zweren in het rectum , bloeding en slijmafscheiding, voor het geval de infectie via anale is verlopen;
- Tertiaire stage, dat gebeurt wanneer de ziekte niet op de juiste manier wordt geïdentificeerd en / of behandeld, wat leidt tot een verergering van de ontsteking van de ganglia en het genitale gebied en het ontstaan van zweren, wat secundaire infecties bevordert.
Als de symptomen niet worden geïdentificeerd en de ziekte snel of correct wordt behandeld, kunnen er enkele complicaties optreden, zoals penis- en scrotumlymfoedeem, intestinale hyperplasie, vulvaire hypertrofie en proctitis, de ontsteking van het slijmvlies dat het rectum bekleedt en die kan gebeuren als de bacterie is verkregen door anale seks. Lees meer over proctitis en hoe de behandeling wordt uitgevoerd.
Venereal lymfogranuloma kan worden verkregen door intiem contact zonder condoom en wordt daarom beschouwd als een seksueel overdraagbare infectie. De diagnose wordt gesteld door analyse van de symptomen en bloedtesten die de antistoffen identificeren Chlamydia trachomatis, evenals de uitscheidingscultuur van de wond, die nuttig kan zijn om het micro-organisme te identificeren en om te verifiëren welk antibioticum het beste is om als behandeling te gebruiken.
Hoe de behandeling wordt gedaan
Behandeling voor geslachtslymfogranuloma moet worden gedaan volgens medisch advies en antibiotica worden meestal aanbevolen. De belangrijkste door artsen aangegeven medicijnen zijn:
- Doxycycline gedurende 14 tot 21 dagen;
- Erytromycine gedurende 21 dagen;
- Sulfamethoxazol / trimethoprim gedurende 21 dagen;
- Azithromycin gedurende 7 dagen.
Het antibioticum en de duur van de behandeling moeten door de arts worden aangegeven op basis van het gevoeligheidsprofiel van het micro-organisme en de gepresenteerde symptomen. Daarnaast is het belangrijk dat de persoon regelmatig wordt onderzocht om er zeker van te zijn dat de behandeling echt effect heeft, evenals zijn partner, die moet worden onderzocht en behandeld, zelfs als hij geen symptomen vertoont..
