Wat is slaapziekte, belangrijkste symptomen en behandeling
Slaapziekte, wetenschappelijk bekend als Afrikaanse trypanosomiasis bij de mens, is een ziekte die wordt veroorzaakt door de protozoa Trypanosoma brucei gambiense en rhodesiense, wordt overgedragen door de beet van de tseetseevlieg, die het vaakst voorkomt in Afrikaanse landen.
De symptomen van deze ziekte verschijnen meestal na een paar weken na de beet, maar het kan enkele maanden duren voordat ze verschijnen en dit hangt af van de soort van de vlieg en de reactie van het lichaam op het micro-organisme, bijvoorbeeld.
Zodra de symptomen optreden is het belangrijk om een huisarts te raadplegen, want na het diagnosticeren van de slaapziekte is het noodzakelijk om zo snel mogelijk met de behandeling te beginnen, want als deze veel evolueert, kan dit het leven van de persoon in gevaar brengen vanwege de verwondingen veroorzaakt door de parasiet in het systeem zenuwachtig en verschillende delen van de hersenen.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van slaapziekte verschillen van persoon tot persoon en zijn afhankelijk van het stadium van de ziekte, zoals:
- Cutaan stadium: In dit stadium is het mogelijk om rode papels op de huid te observeren, die vervolgens verergeren en een pijnlijke, donkere, gezwollen zweer worden, kanker genaamd. Dit symptoom doet zich ongeveer 2 weken na de beet van de tseetseevlieg voor, komt vaker voor bij blanke mensen en wordt zelden gezien bij zwarte mensen;
- Hemolymfatisch stadium: na een maand van de insectenbeet bereikt het micro-organisme het lymfestelsel en het bloed, wat leidt tot het verschijnen van water in de nek, hoofdpijn, koorts en rode vlekken verspreid over het lichaam;
- Meningo-encefalitische fase: het is het meest vergevorderde stadium van slaapziekte en slaperigheid, waarbij de protozoa het centrale zenuwstelsel bereikt en hersenbeschadiging veroorzaakt die wordt waargenomen door het optreden van mentale verwarring, overmatig slapen, gedragsveranderingen en evenwichtsproblemen in het lichaam.
Bovendien kan slaapziekte andere veranderingen in het lichaam veroorzaken, zoals hart-, bot- en leveraandoeningen, en kan het ook andere soorten ziekten veroorzaken, zoals longontsteking, malaria. Lees meer over de belangrijkste symptomen van malaria.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose slaapziekte wordt gesteld door bloedtesten uit te voeren om te controleren op de aanwezigheid van specifieke eiwitten, IgM-immunoglobulinen genaamd, en om te bepalen of er antilichamen in de bloedbaan circuleren. Als de persoon slaapziekte heeft, kan het bloedonderzoek ook andere veranderingen hebben, zoals bloedarmoede en monocytose. Zie meer over wat monocytose is.
Mensen met vermoedelijke slaapziekte moeten beenmerg en lumbaalpunctie verzamelen om in het laboratorium te analyseren hoe ver de protozoa de bloedbaan en de hersenen hebben bereikt en dienen ook om de afweercellen in de hersenvocht te tellen, die is de vloeistof die in het zenuwstelsel circuleert.
Hoe het wordt overgedragen
De meest voorkomende vorm van overdracht van slaapziekte is door de beet van de tseetseevlieg, van het gezin Glossinidae. In meer zeldzame gevallen kan de infectie ook optreden als gevolg van de beet van een ander type vliegen of muggen, die eerder een persoon hebben gebeten die besmet is met de protozoa, bijvoorbeeld.
De tseetseevlieg komt het meest voor in landelijke gebieden van Afrika, op plaatsen waar overvloedige vegetatie, hitte en hoge luchtvochtigheid voorkomen. Eenmaal besmet, draagt deze vlieg de parasiet voor de rest van zijn leven en kan meerdere mensen besmetten.
Daarom is het belangrijk om enkele maatregelen te nemen om de tseetseevliegbeet te voorkomen, zoals:
- Draag kleding met lange mouwen, bij voorkeur neutraal van kleur, omdat de vlieg wordt aangetrokken door felle kleuren;
- Vermijd dicht bij de bush te zijn, omdat de vlieg in kleine struiken kan leven;
- Gebruik insectenwerend middel, vooral om andere soorten vliegen en muggen af te weren die de ziekte kunnen overdragen.
Bovendien kan de parasietinfectie ook van moeders op kinderen overgaan, ontstaan door accidentele beten met besmette naalden of gebeuren na intieme relaties zonder condoom.
Behandelingsopties
De behandeling varieert afhankelijk van de leeftijd van de persoon en is afhankelijk van de mate van ziekteprogressie, en als ze worden behandeld voordat ze het centrale zenuwstelsel beïnvloeden, zijn de gebruikte medicijnen minder agressief, zoals pentamidine of suramine. Als de ziekte echter vergevorderd is, moeten sterkere geneesmiddelen met meer bijwerkingen worden gebruikt, zoals melarsoprol, eflornithine of nifurtimox, die in het ziekenhuis moeten worden toegediend..
Deze behandeling moet worden voortgezet totdat de parasiet volledig uit het lichaam is verwijderd en daarom moeten bloed en andere lichaamsvloeistoffen worden herhaald om ervoor te zorgen dat de parasiet volledig is geëlimineerd. Daarna is het nodig om 24 maanden te waken, de symptomen te observeren en regelmatig onderzoek te doen om ervoor te zorgen dat de ziekte niet terugkomt.
