Albuminuria wat is het, de belangrijkste oorzaken en hoe de behandeling wordt uitgevoerd
Albuminurie komt overeen met de aanwezigheid van albumine in de urine, voornamelijk indicatief voor nierproblemen.
Albumine is een eiwit dat verantwoordelijk is voor verschillende functies in het lichaam, zoals het handhaven van de osmotische druk, het regelen van de pH en het transporteren van hormonen, vetzuren, bilirubine en medicijnen. Onder normale omstandigheden voorkomen de nieren de eliminatie van eiwitten in de urine, maar wanneer de nierfunctie wordt aangetast, gaan eiwitten, voornamelijk albumine, van het bloed naar de urine. Albuminurie kan dus worden geclassificeerd op basis van de omvang van de nierbeschadiging in:
- Microalbuminurie, waarbij kleine hoeveelheden albumine in de urine worden aangetroffen, wat kan betekenen dat de nierbeschadiging nog initieel is of een situationele albuminurie, die optreedt na intensief sporten en bijvoorbeeld bij urineweginfecties;
- Macroalbuminurie, waarbij grote concentraties albumine worden gezien, wat wijst op een uitgebreider nierprobleem.
Wanneer er albumine in de urine wordt gedetecteerd, vraagt de arts gewoonlijk om de test na ongeveer 1 maand te herhalen om de diagnose te bevestigen. Het meten van albumine in de urine wordt meestal gedaan door middel van een 24-uurs urinetest, waarbij alle urine die de persoon in één dag heeft geproduceerd in een geschikte container wordt verzameld en naar het laboratorium wordt gestuurd voor analyse. Leer alles over de 24-uurs urinetest.
Albuminurie kan ook worden geïdentificeerd door middel van een normale urinetest, de EAS, maar deze test geeft niet de hoeveelheid albumine in de urine aan, het bevestigt alleen de aanwezigheid of afwezigheid van eiwitten en wordt gevraagd om de urine 24 uur lang te laten lopen . Kijk waar de urinetest voor is en hoe u dit moet doen.
De aanwezigheid van albumine in de urine wordt als normaal beschouwd wanneer een concentratie van minder dan 30 mg binnen 24 uur wordt geverifieerd.
Oorzaken van albuminurie
Albuminurie komt meestal voor als gevolg van nierproblemen, zoals glomerulonefritis of nefritis, maar het kan ook gebeuren als gevolg van:
- Hartproblemen;
- Hypertensie;
- Diabetes;
- Reuma;
- Overgewicht;
- Gevorderde leeftijd;
- Familiegeschiedenis van nierziekte.
Albumine kan ook aanwezig zijn in de urine na intensieve lichamelijke inspanning, bij urineweginfecties, bij koorts, uitdroging en stress, en wordt situationele albuminurie genoemd. Albuminurie is meestal asymptomatisch, maar de aanwezigheid van schuim in de urine kan een aanwijzing zijn voor de aanwezigheid van eiwitten. Kijk wat de oorzaken zijn van schuim in de urine.
Hoe de behandeling wordt gedaan
Behandeling voor albuminurie hangt af van de oorzaak en gebeurt volgens de begeleiding van de nefroloog of uroloog. Over het algemeen reageren patiënten met microalbuminurie bevredigend op de medicijnen die zijn voorgeschreven voor de onderliggende ziekte. In ernstigere gevallen kan eiwitvervanging echter nodig zijn. Tijdens de behandeling van albuminurie is het belangrijk om de bloeddruk constant onder controle te houden, omdat de verhoging van de druk de nieren nog meer kan beschadigen.
