Wat is en wat zijn de voordelen van hydrotherapie

Hydrotherapie, ook bekend als waterfysiotherapie of aquatherapie, is een therapeutische activiteit die bestaat uit het uitvoeren van oefeningen in een zwembad met verwarmd water, rond 34 ° C, om het herstel van bijvoorbeeld gewonde atleten of patiënten met artritis te versnellen.

Over het algemeen wordt hydrotherapie uitgevoerd door een fysiotherapeut en wordt het veel gebruikt door zwangere vrouwen en ouderen omdat het helpt bij de behandeling van:

• Artritis, artrose of reuma;
• Orthopedische problemen, zoals fracturen of hernia;
• Spierblessures;
• Gewrichtspijn;
• Zwelling in de benen;
• Ademhalingsmoeilijkheden;
• Neurologische problemen.

Hydrotherapie voor zwangere vrouwen moet worden aangegeven door de verloskundige en wordt meestal gebruikt om de bloedcirculatie te verbeteren, zwelling in de benen te verminderen en pijn in bijvoorbeeld de rug, voeten en knieën te verminderen. Leer andere manieren om ongemak tijdens de late zwangerschap te verlichten.

Wat zijn de voordelen?

Bij hydrotherapie is het vanwege de eigenschappen van water mogelijk om de belasting veroorzaakt door het gewicht van het lichaam op de gewrichten en botten te verminderen terwijl de weerstand behouden blijft, wat spiergroei mogelijk maakt, maar zonder letsel in andere delen van het lichaam te veroorzaken. Bovendien zorgt verwarmd water voor spierontspanning en pijnverlichting.

Hydrotherapie helpt houdingsproblemen te verminderen en geeft een gevoel van welzijn door, verbetert het lichaamsbeeld van individuen en vergroot het zelfrespect. Het draagt ​​ook bij aan:

• Spierversterking;
• Verlichting van spier- of gewrichtspijn;
• Verbetering van balans en motorische coördinatie;
• Bevordering van spierontspanning;
• Verminderde slaapstoornissen;
• Vermindering van stress en angst;
• Vergrote amplitude van gewrichten;

Daarnaast draagt ​​hydrotherapie ook bij aan het verbeteren van het cardiorespiratoire systeem, evenals aan wateraerobics, waarbij de oefeningen intensiever zijn. Weet hoe je wateraerobics kunt onderscheiden van hydrotherapie.

Hydrotherapie-oefeningen

Er zijn verschillende technieken en therapeutische aquatische hydrotherapie-oefeningen, die moeten worden vergezeld door een fysiotherapeut, zoals:

1. Slechte Ragaz

Deze techniek wordt gebruikt om de spieren te versterken en opnieuw op te leiden en om het strekken van de romp te bevorderen. Over het algemeen staat de therapeut op en gebruikt de patiënt drijvers op het cervicale, bekken en, indien nodig, enkel en pols.

Deze methode wordt meestal gebruikt bij mensen met verwondingen aan het centrale zenuwstelsel, orthopedische aandoeningen of mensen met een verminderd bewegingsbereik, zwakte, pijn of lage rugpijn.

2. Integrale waterontspanning

Deze techniek maakt gebruik van de eigenschappen van verwarmd water, tussen 33 ° en 35 ° C, met ontspannende effecten op het autonome zenuwstelsel. Tijdens inspanning wordt romprotatie en -verlenging bevorderd, met ritmische en herhaalde bewegingen, waardoor visuele, auditieve en sensorische stimuli afnemen.

Over het algemeen is deze techniek geïndiceerd voor mensen met orthopedische problemen, na een ruggengraatoperatie, lage rugpijn, met herhaalde spanningsblessures en werkgerelateerde beroepsziekten en voor mensen met een verminderd bereik of pijn in bewegingen of mensen met neurologische problemen.

3. Watsu

De Watsu het wordt ook uitgevoerd in een plas warm water van ongeveer 35 ° C, met behulp van specifieke technieken waarbij bewegingen, aanrakingen en rekoefeningen worden uitgevoerd, waarbij punten van fysieke en mentale spanning worden ontgrendeld. In deze sessies worden specifieke oefeningen uitgevoerd waarbij rekening wordt gehouden met de ademhaling en houding van de persoon.

Deze methode is geïndiceerd voor gevallen van fysieke en mentale stress, angst, angst, slapeloosheid, spierpijn, migraine, ongesteldheid, depressie, acute en chronische spanningen, zwangere vrouwen, mensen met emotionele blokkades, onder anderen.

4. Halliwick

Ook wel het 10-puntenprogramma genoemd, het is een proces waarbij de patiënt werkt aan ademhaling, balans en bewegingsbeheersing, waardoor het motorisch leren en functionele onafhankelijkheid wordt verbeterd, waardoor de persoon meer geneigd is om moeilijke bewegingen en activiteiten te initiëren en uit te voeren. worden uitgevoerd op de grond.

Deze methode wordt uitgevoerd met vrijwillige bewegingen van de persoon, zelfs als hij een gebrek aan mobiliteit heeft.