Wat is en wat veroorzaakt proteïnurie?

Proteïnurie bestaat uit een teveel aan eiwit dat in de urine wordt aangetroffen, wat een aanwijzing kan zijn voor verschillende ziekten, maar een laag eiwitgehalte in de urine wordt als normaal beschouwd. Dit komt omdat eiwitmoleculen groot zijn en daarom niet door renale glomeruli of filters kunnen passeren en normaal niet in de urine worden uitgescheiden..

De nieren filteren het bloed, elimineren wat er niet toe doet en behouden wat belangrijk is voor het lichaam, maar in sommige situaties laten de nieren eiwitten door hun filters gaan, waardoor het eiwitgehalte in de urine toeneemt.

Oorzaken en soorten proteïnurie

Proteïnurie kan optreden als gevolg van verschillende situaties en afhankelijk van de oorzaak en het tijdstip waarop de aanwezigheid van eiwitten in de urine kan worden opgespoord, kan proteïnurie worden ingedeeld in:

1. Voorbijgaande proteïnurie

De situaties die een tijdelijke eiwitverhoging in de urine veroorzaken, zijn:

Uitdroging;
Emotionele stress;
Blootstelling aan extreme kou;
Koorts;
Intense lichaamsbeweging.

Deze situaties zijn niet zorgwekkend en zijn meestal vluchtig.

2. Orthostatische proteïnurie

Bij orthostatische proteïnurie neemt de hoeveelheid eiwit in de urine toe bij het staan, en wordt meestal gezien bij kinderen en jonge mensen die lang en dun zijn. Eiwitafscheiding in de urine vindt voornamelijk overdag plaats, wanneer de activiteit hoog is, dus als urine 's ochtends wordt verzameld, mag deze geen eiwitten bevatten.

3. Aanhoudende proteïnurie

De ziekten en aandoeningen die een aanhoudend hoog proteïnegehalte in de urine veroorzaken, kunnen de volgende zijn:

Amyloïdose, die bestaat uit een abnormale ophoping van eiwitten in de organen;
Langdurig gebruik van sommige medicijnen, zoals niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen;
Chronische nierziekte of polycystische nierziekte of nierinfectie;
Hartziekte of infectie van de binnenwand van het hart;
Hodgkin-lymfoom en multipel myeloom;
Glomerulonefritis, die bestaat uit een ontsteking van de renale glomeruli;
Diabetes, omdat het het vermogen van de nieren beïnvloedt om bloed te filteren of eiwitten in het bloed op te nemen;
Hoge bloeddruk, die de bloedvaten in en rond de nieren beschadigt en de functie van deze organen negatief beïnvloedt;
IgA-nefropathie, die bestaat uit nierontsteking als gevolg van een ophoping van het immunoglobuline A-antilichaam;
Sarcoïdose, die bestaat uit de ontwikkeling en groei van clusters van ontstekingscellen in de organen;
Sikkelcelanemie;
Lupus;
Malaria;
Reumatoïde artritis.

Hoge proteïnewaarden in de urine kunnen ook voorkomen tijdens de zwangerschap en kunnen verband houden met verschillende factoren, zoals het verhoogde werk van de nieren om overtollig vocht, overmatige stress, urineweginfectie of, in ernstigere gevallen, pre-eclampsie te filteren. Zie meer over deze symptomen van proteïnurie tijdens de zwangerschap.

Pre-eclampsie is een ernstige complicatie van de zwangerschap, die zo snel mogelijk moet worden opgespoord om gezondheidsproblemen bij de zwangere te voorkomen, die kunnen worden geassocieerd met andere factoren zoals verhoogde bloeddruk, hoofdpijn of zwelling in het lichaam. Lees meer over pre-eclampsie.

Mogelijke symptomen

Proteïnurie kan het gevolg zijn van verschillende situaties, waarbij de symptomen niet specifiek verband houden met de aanwezigheid van eiwitten in de urine, maar met de oorzaken.

Als proteïnurie echter indicatief is voor nierziekte, kunnen er andere symptomen optreden, zoals misselijkheid en braken, verminderde urineproductie, zwelling in de enkels en rond de ogen, onaangename smaak in de mond, vermoeidheid, kortademigheid en eetlust, bleekheid, droogheid en gegeneraliseerde jeuk van de huid. Bovendien kan de urine ook schuimend zijn en bij het plassen pijn en een branderig gevoel veroorzaken. Begrijp wat nierfalen is, symptomen en hoe de behandeling wordt uitgevoerd.

De behandeling hangt sterk af van de oorzaak van proteïnurie, dus men moet naar het medium gaan om de juiste diagnose te stellen en te bepalen wat de overtollige proteïne in de urine veroorzaakt.

Hoe het examen is gedaan

Eiwitten kunnen gemakkelijk in de urine worden gedetecteerd met behulp van een urinetest met reagensband, waarin het urinemonster wordt verzameld en een strook papier met chemische reagentia wordt ondergedompeld, en als het urinemonster te veel eiwitten bevat, strip verandert van kleur. Weet waar de urinetest voor is en hoe u dit moet doen.

Als urine grote hoeveelheden proteïne blijkt te bevatten, kan er ook een urinetest van 24 uur worden uitgevoerd om de eiwit- en creatinineklaring te meten, wat helpt bij het beoordelen en beheersen van de nierfunctie, waardoor mogelijke ziekten worden opgespoord . Leer alles over de 24-uurs urinetest.

Urinemonsters worden gedurende 24 uur in een of meer containers verzameld en op een koele plaats bewaard. Vervolgens worden ze naar een laboratorium gestuurd om te worden geanalyseerd. Deze test laat niet zien welke soorten eiwitten in de urine aanwezig zijn, dus om de soorten eiwitten die aanwezig zijn te bepalen, kan de arts u adviseren om andere tests uit te voeren, zoals een elektroforese van de eiwitten in de urine.

Voorbereiding op het examen

Voordat u het examen uitvoert, moet u met de arts spreken om u goed voor te bereiden, zodat het resultaat niet verkeerd is. Daarom is het noodzakelijk om te stoppen met het gebruik van bepaalde medicijnen of supplementen die de testresultaten kunnen verstoren..

Andere factoren kunnen de test verstoren, zoals uitdroging of niet genoeg water drinken, een radiologische contrasttest hebben ondergaan waarbij een soort kleurstof is gebruikt, onderworpen aan een situatie van extreme emotionele stress, extreme fysieke inspanning, als u een urineweginfectie heeft of als uw urine vermengd is met vaginale afscheidingen, bloed of sperma.

Als de urinetest bij vrouwen wordt uitgevoerd, is het erg belangrijk om 5 tot 10 dagen na het einde van de menstruatiecyclus te wachten voordat de test wordt uitgevoerd, om te voorkomen dat de urine wordt besmet met sporen van bloed uit de periode.