Wat is chirurgisch risico en hoe wordt de preoperatieve evaluatie uitgevoerd?

Chirurgisch risico is een manier om de klinische status en gezondheidstoestand van de persoon die een operatie zal ondergaan te beoordelen, zodat de risico's op complicaties worden geïdentificeerd gedurende de periode voor, tijdens en na de operatie.

Het wordt berekend aan de hand van de klinische evaluatie van de arts en het verzoek om een ​​aantal onderzoeken, maar om het gemakkelijker te maken, zijn er ook enkele protocollen die medische redeneringen beter begeleiden, zoals ASA, Lee en ACP, bijvoorbeeld.

Elke arts kan deze beoordeling maken, maar wordt meestal gedaan door de huisarts, cardioloog of anesthesioloog. Op deze manier is het mogelijk dat er vóór de procedure voor elke persoon bijzondere zorg wordt besteed, zoals het aanvragen van meer geschikte tests of het uitvoeren van behandelingen om het risico te verminderen.

Hoe preoperatieve evaluatie wordt uitgevoerd

De medische evaluatie die vóór de operatie is uitgevoerd, is erg belangrijk om beter te definiëren welk type operatie elke persoon wel of niet kan doen en om te bepalen of de risico's opwegen tegen de voordelen. De evaluatie omvat:

1. Het uitvoeren van het klinisch onderzoek

Het klinisch onderzoek wordt gedaan met het verzamelen van gegevens over de persoon, zoals gebruikte medicijnen, symptomen, ziekten die ze hebben, naast fysieke beoordeling, zoals cardiale en pulmonale auscultatie..

Uit de klinische evaluatie is het mogelijk om de eerste vorm van risicoclassificatie te verkrijgen, gemaakt door de American Society of Anesthesiologists, bekend als ASA:

• VLEUGEL 1: gezond persoon, zonder systemische ziekten, infecties of koorts;
• VLEUGEL 2: persoon met milde systemische ziekte, zoals gecontroleerde hoge bloeddruk, gecontroleerde diabetes, obesitas, leeftijd ouder dan 80 jaar;
• VLEUGEL 3: persoon met een ernstige maar niet invaliderende systemische ziekte, zoals gecompenseerd hartfalen, hartaanval gedurende meer dan 6 maanden, hartangina, aritmie, cirrose, gedecompenseerde diabetes of hypertensie;
• VLEUGEL 4: persoon met een levensbedreigende, invaliderende systemische ziekte, zoals ernstig hartfalen, hartaanval korter dan 6 maanden, long-, lever- en nierfalen;
• VLEUGEL 5: terminaal zieke, zonder verwachting meer dan 24 uur te overleven, zoals na een ongeval;
• VLEUGEL 6: persoon met hersendood gedetecteerd, die een operatie zal ondergaan voor orgaandonatie.

Hoe hoger het aantal ASA-classificatie, hoe groter het risico op sterfte en complicaties door een operatie, en men moet zorgvuldig evalueren welk type operatie de moeite waard en nuttig kan zijn voor de persoon..

2. Evaluatie van het type operatie

Het begrijpen van het type chirurgische procedure dat zal worden uitgevoerd, is ook erg belangrijk, omdat hoe complexer en tijdrovend de operatie is, hoe groter de risico's die de persoon kan lijden en de zorg die moet worden genomen.

Zo kunnen soorten operaties worden geclassificeerd op basis van het risico op hartcomplicaties, zoals:

3. Beoordeling van het hartrisico

Er zijn enkele algoritmen die het risico op complicaties en overlijden bij een niet-hartoperatie effectiever meten bij het onderzoeken van de klinische situatie van de persoon en enkele tests.

Enkele voorbeelden van gebruikte algoritmen zijn de Goldman's Heart Risk Index, Lee's herziene hartrisico-index en de Algoritme van American College of Cardiology (ACP), bijvoorbeeld. Om het risico te berekenen, houden ze rekening met enkele gegevens van de persoon, zoals:

• Leeftijd, die het meeste risico loopt boven de 70 jaar;
• Geschiedenis van myocardinfarct;
• Geschiedenis van pijn op de borst of angina pectoris;
• Aanwezigheid van aritmie of vernauwing van bloedvaten;
• Lage bloedoxygenatie;
• Aanwezigheid van diabetes;
• Aanwezigheid van hartfalen;
• Aanwezigheid van longoedeem;
• Type operatie.

Uit de verkregen gegevens is het mogelijk om het chirurgische risico te bepalen. Dus als het laag is, is het mogelijk om de operatie vrij te geven, want als het chirurgische risico gemiddeld tot hoog is, kan de arts begeleiding geven, het type operatie aanpassen of meer tests aanvragen om het chirurgische risico van de persoon beter te beoordelen..

4. Het uitvoeren van noodzakelijke examens

Preoperatieve onderzoeken moeten worden gedaan om eventuele veranderingen te onderzoeken, als er een vermoeden is, wat kan leiden tot een chirurgische complicatie. Daarom moeten niet voor iedereen dezelfde tests worden besteld, omdat er geen aanwijzingen zijn dat dit de complicaties zal helpen verminderen. Bij mensen zonder symptomen, met een laag chirurgisch risico en die een operatie met een laag risico zullen ondergaan, is het niet nodig om tests uit te voeren.

Enkele van de meest gevraagde en aanbevolen tests zijn echter:

• CBC: mensen die een intermediaire of risicovolle operatie ondergaan, met een voorgeschiedenis van bloedarmoede, met het huidige vermoeden of met ziekten die veranderingen in de bloedcellen kunnen veroorzaken;
• Coagulatietesten: mensen die anticoagulantia gebruiken, leverfalen, voorgeschiedenis van ziekten die bloedingen veroorzaken, operaties met een gemiddeld of hoog risico;
• Dosering van creatinine: mensen met nierziekte, diabetes, hoge bloeddruk, leverziekte, hartfalen;
• Röntgenfoto: mensen met ziekten zoals emfyseem, hartaandoeningen, ouder dan 60 jaar, mensen met een hoog hartrisico, met meerdere ziekten of die een operatie aan de borst of buik zullen ondergaan;
• Elektrocardiogram: mensen met vermoedelijke hart- en vaatziekten, voorgeschiedenis van pijn op de borst en diabetici.

Over het algemeen zijn deze tests 12 maanden geldig, zonder herhaling tijdens deze periode, maar in sommige gevallen zal de arts het misschien nodig vinden om ze eerder te herhalen. Bovendien kunnen sommige artsen het ook belangrijk vinden om deze tests te bestellen, zelfs voor mensen zonder vermoedelijke veranderingen.

Andere tests, zoals stresstest, echocardiogram of holter, kunnen bijvoorbeeld worden besteld voor een aantal complexere soorten operaties of voor mensen met een vermoedelijke hartaandoening.

5. Het uitvoeren van preoperatieve aanpassingen

Na het uitvoeren van de tests en examens kan de arts de operatie plannen, als alles goed is, of hij kan richtlijnen geven zodat het risico op complicaties bij de operatie zoveel mogelijk wordt verminderd.

Op die manier kan hij aanbevelen om andere, meer specifieke tests uit te voeren, de dosis aan te passen of wat medicatie te introduceren, de noodzaak van correctie van de hartfunctie te beoordelen, door middel van hartchirurgie, bijvoorbeeld door wat fysieke activiteit te begeleiden, gewicht te verliezen of te stoppen roken, onder andere.