Belangrijkste soorten doofheid en hoe te behandelen

Doofheid of gehoorverlies is gedeeltelijk of volledig gehoorverlies, waardoor het voor de getroffen persoon moeilijk is om het te begrijpen en te communiceren. Het kan gebeuren door aangeboren oorzaken, wanneer de persoon met een handicap wordt geboren of gedurende het hele leven wordt verworven, als gevolg van een genetische aanleg, trauma of ziekte die dit orgaan beïnvloedt.

De oorzaak bepaalt ook het type doofheid, dat wordt geclassificeerd als:

Doofheid veroorzaken of transmissie: het gebeurt wanneer iets de doorgang van geluid naar het binnenoor blokkeert, omdat het het buiten- of middenoor aantast voor oorzaken die over het algemeen te behandelen of te genezen zijn, zoals scheuring van het trommelvlies, ophoping van oorsmeer, oorinfecties of tumoren, bijvoorbeeld. Lees meer over dit type doofheid;
Perceptieve doofheid of perceptie: het is de meest voorkomende oorzaak, en ontstaat door de betrokkenheid van het binnenoor, en het geluid wordt niet verwerkt of overgedragen aan de hersenen, als gevolg van oorzaken zoals degeneratie van auditieve cellen door leeftijd, blootstelling aan zeer hard geluid, aandoeningen van de bloedsomloop of metabole zoals hoge bloeddruk of diabetes, tumoren of genetische ziekten, bijvoorbeeld.

Er is ook gemengde doofheid, die optreedt als gevolg van de combinatie van de 2 soorten doofheid, als gevolg van zowel het middenoor als het binnenoor..

Belangrijkste symptomen

Gehoorstoornissen worden gekenmerkt door een afname van het vermogen om geluiden waar te nemen, gedeeltelijk, waarbij een bepaalde mate van gehoor, of totaal, nog steeds kan aanhouden. Dit gehoorverlies kan worden gemeten met een apparaat dat een audiometer wordt genoemd en dat het gehoorniveau in decibel meet.

Zo kan doofheid worden ingedeeld in graden:

Licht: wanneer het gehoorverlies maximaal 40 decibel is, wat het horen van een zwak of ver geluid verhindert. De persoon kan moeite hebben om een gesprek te begrijpen en te vragen dat de zin vaak wordt herhaald, altijd lijkt afgeleid, maar het veroorzaakt meestal geen ernstige taalveranderingen;
Matig: het is het gehoorverlies tussen 40 en 70 decibel, waarbij alleen geluiden met een hoge intensiteit worden begrepen, wat communicatieproblemen veroorzaakt, zoals taalvertraging, en de behoefte aan lipleesvaardigheden voor een beter begrip;
Ernstig: veroorzaakt gehoorverlies tussen 70 en 90 decibel, wat het mogelijk maakt om enkele intense geluiden en stemmen te begrijpen, waardoor visuele waarneming en liplezen belangrijk zijn voor begrip;
Diep: het is de meest ernstige vorm en treedt op wanneer het gehoorverlies meer dan 90 decibel is, waardoor communicatie en spraakverstaan worden voorkomen.

In het geval van symptomen die wijzen op gehoorverlies, moet u naar het consult gaan met de KNO-arts, die naast het audiometrie-examen de klinische evaluatie zal maken om te bepalen of het bilateraal of unilateraal is, wat de mogelijke oorzaken en de juiste behandeling zijn. Ontdek waar het audiometrie-examen uit bestaat.

Hoe de behandeling wordt gedaan

De behandeling voor doofheid hangt af van de oorzaak, zoals het reinigen of aftappen van het oor bij ophoping van was of afscheiding, of het uitvoeren van operaties in geval van geperforeerd trommelvlies of om eventuele misvormingen te corrigeren.

Om uw gehoor te herstellen, kunt u echter gehoorapparaten of implantaten van elektronische apparaten gebruiken. Lees meer wanneer het nodig is om hoortoestellen te gebruiken en de belangrijkste typen. Na het aangeven van het hoortoestel is de logopedist de verantwoordelijke professional voor het begeleiden van het gebruik, het type toestel, het aanpassen en bewaken van het hoortoestel voor de gebruiker..

Bovendien kunnen sommige patiënten ook baat hebben bij sommige vormen van revalidatie, waaronder liplezen of gebarentaal, die de kwaliteit van communicatie en sociale interactie van deze mensen verbeteren.

Oorzaken van gehoorverlies

Enkele van de belangrijkste oorzaken van doofheid zijn oorzaken die gedurende het hele leven zijn verworven, zowel plotseling als geleidelijk, zoals:

Oor wax gemiddeld, in grote hoeveelheden;
Aanwezigheid van vloeistof, zoals afscheidingen, in het middenoor;
Aanwezigheid van een object vreemd in het oor, zoals rijstkorrel, bijvoorbeeld, gebruikelijk bij kinderen;
Otosclerose, wat een ziekte is waarbij de stijgbeugel, een bot in het oor, stopt met trillen en het geluid niet kan passeren;
Otitis acuut of chronisch, in het buitenste of middelste deel van het oor;
Effect van sommige medicijnen zoals chemotherapie, lisdiuretica of aminoglycosiden;
Overmatig geluid, meer dan 85 decibel gedurende lange perioden, zoals industriële machines, luide muziek, wapens of raketten, die schade toebrengen aan de geluidsgeleidende zenuwen;
Cranioencephalic trauma of beroerte;
Ziekten zoals multiple sclerose, lupus, de ziekte van Peget, meningitis, de ziekte van Ménière, hoge bloeddruk of diabetes;
?Syndromen zoals Alport of Usher;
Oortumor of hersentumoren die het gehoorgedeelte beïnvloeden.

Aangeboren gevallen van doofheid komen voor wanneer ze tijdens de zwangerschap worden overgedragen als gevolg van alcohol- en drugsgebruik, ondervoeding van de moeder, ziekten zoals diabetes of zelfs infecties die tijdens de zwangerschap ontstaan, zoals mazelen, rubella of toxoplasmose. Lees meer over hoe u gehoorverlies kunt identificeren op: Hoe u kunt zien of u gehoorverlies verliest.